«Λυμένα χέρια» για να εφαρμόσει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τα άγρια μέτρα εντός και εκτός της συμφωνίας με την τρόικα, που έχει ήδη υπερψηφίσει, αξιώνει προκλητικά από το λαό ο Αντ. Σαμαράς. «Δώστε μου ισχυρή εντολή, για να μπορέσω να κυβερνήσω και να κάνω όσα πρέπει να γίνουν», δηλώνει σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» ο πρόεδρος της ΝΔ και στο ίδιο πνεύμα συμπληρώνει: «Κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει αυτή την Ελλάδα με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη. Τα χέρια του πρέπει να είναι λυμένα».

Ο ίδιος όμως ομολογεί έμμεσα ότι θέλει τα χέρια του «λυμένα» ακριβώς για να υλοποιήσει με ταχείς ρυθμούς τις αντιδραστικές ανατροπές του μνημονίου, που τσακίζουν τους μισθούς και τις συντάξεις, διαλύουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία και τα σχολεία, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. «Χωρίς αυτοδυναμία δεν μπορώ ούτε το κράτος να αλλάξω (...) ούτε με τις ασύδοτες συντεχνίες και τη διαπλοκή να τα βάλω, ούτε μεγάλες μεταρρυθμίσεις να προωθήσω», υποστήριξε, κρύβοντας ότι αυτή είναι η βιτρίνα, πίσω από την οποία κρύβεται η υλοποίηση όλων όσα έχει αποφασίσει με την τρόικα και στα οποία, μέχρι τώρα, ο λαός και το κίνημα έχουν βάλει υπολογίσιμα εμπόδια.

Γι' αυτό ο Σαμαράς στην ίδια συνέντευξη απειλεί ανοιχτά ότι θα καταργήσει τις διαδηλώσεις, απαντώντας σε σχετική ερώτηση πως «θα κάνουμε ό,τι γίνεται παντού αλλού στην Ευρώπη. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο». Με σκόπιμες αοριστολογίες και συνειδητά ψέματα, επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για τα νέα μέτρα ύψους 11,5 δισ. που έχουν προαποφασιστεί από κοινού με την τρόικα για τον Ιούνη, ενώ υποκριτικά και ξεδιάντροπα τάσσεται «κατά των υφεσιακών μέτρων», όπως χαρακτήριζε τη μείωση των μισθών στα 500 και 400 ευρώ και τη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδώρημα, τα οποία ο ίδιος και το κόμμα του υπερψήφισαν με το δεύτερο μνημόνιο.

«Από τα 3 δισεκατομμύρια που προβλέπεται να συμφωνηθούν τον Ιούνιο για το 2012 και από τα άλλα 7 δισ. για το 2013-14, έχουμε ήδη εξασφαλίσει ότι δεν θα αφορούν νέους φόρους ή αύξηση υφιστάμενων φόρων», δήλωσε ψευδόμενος συνειδητά, όταν οι φόροι που έχουν ήδη επιβληθεί έχουν γονατίσει τη λαϊκή οικογένεια και κανείς δεν αποκλείει νέους, σε περίπτωση (δεδομένης λόγω και της κρίσης) «αστοχίας» στους δημοσιονομικούς στόχους.

Διαβεβαιώνει, επίσης, ανερυθρίαστα ότι «δεν θα θιγούν οι πιο αδύναμοι» και ότι «θα αγωνιστούμε για να μην αφορούν σε νέα μείωση συντάξεων και άλλα μέτρα ύφεσης», όταν το κόμμα του είναι αυτό που μαζί με το ΠΑΣΟΚ πρωτοστατούν στο εκ νέου άνοιγμα του Ασφαλιστικού και στη μετατροπή παροχών και συντάξεων σε ανταποδοτικές, με το κράτος να εγγυάται ένα επίδομα πείνας.

Ο Αντ. Σαμαράς δηλώνει υποκριτικά πως «δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας βρίσκεται πλέον (!) στο μισθολογικό κόστος», κρύβοντας ότι το μνημόνιο που έχει υπογράψει αναφέρει ρητά ότι οι μισθοί, μέσω των ατομικών συμβάσεων, θα πρέπει να οδηγηθούν στα επίπεδα των γειτονικών χωρών για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Παρά το γεγονός ότι κλίνει την αυτοδυναμία σε όλες τις πτώσεις ωστόσο αφήνει, με προσεκτικό αλλά ξεκάθαρο τρόπο, ανοιχτό το ενδεχόμενο της μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί το όρο «βιώσιμη κυβέρνηση», ενώ μιλά για «ενδιάμεσες λύσεις», προετοιμάζοντας το έδαφος στην κατεύθυνση αυτή. «Το χειρότερο σενάριο είναι μην μπορεί να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση», είναι η σκόπιμα θολή απάντηση που δίνει όταν ερωτάται αν θα προσφύγει ξανά σε εκλογές σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, κρατώντας διάπλατα ανοιχτό το παράθυρο μιας νέας κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ.

Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζει με νόημα: «Τώρα, ανάμεσα στην καλύτερη λύση (αυτοδυναμία) και τη χειρότερη (ακυβερνησία), υπάρχουν ίσως και ενδιάμεσες λύσεις»...