Ο Ανάν επισκέφτηκε προσφυγικό καταυλισμό Σύρων στα σύνορα με την Τουρκία όπου στήθηκε και ανάλογη επικοινωνιακή φιέστα

Ηρεμία επικρατεί σύμφωνα με όλες τις πλευρές από χθες τα ξημερώματα σχεδόν σε ολόκληρη τη Συρία με το συριακό στρατό αλλά και τους ενόπλους αντιπολιτευόμενους να εφαρμόζουν, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες, τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου Κόφι Αναν επέστρεψε, χτες, στη Γενεύη όπου συναντήθηκε με την ολιγομελή αντιπροσωπεία του Γραφείου Εφαρμογής Συμφωνιών Ειρήνης του ΟΗΕ, η οποία υπό τον Νορβηγό στρατιωτικό, Ρόμπερτ Μουν, είχε όλες τις περασμένες μέρες επαφές με Σύρους αξιωματούχους στη Δαμασκό, προκειμένου να επεξεργαστούν ένα σχέδιο ανάπτυξης δύναμης παρατηρητών που θα επιτηρεί την εφαρμογή της εκεχειρίας.

Ο Μουν, που συναντήθηκε και με εκπροσώπους της αντιπολίτευσης, δήλωνε ότι η προοπτική ανάπτυξης δύναμης παρατηρητών γίνεται θετικά δεκτή από όλες τις πλευρές, και μάλιστα η συριακή ηγεσία ζητά αυτό να γίνει το συντομότερο δυνατόν, ακόμη και εντός ημερών. Μίλησε όμως για «βαθιά καχυποψία» μεταξύ κυβέρνησης και ενόπλων ομάδων, κάτι που καθιστά δυσκολότερη την κατάληξη σε συμφωνία για τη σύσταση και το ρόλο της δύναμης αυτής.

Για την πορεία της εκεχειρίας, τις επαφές του και στην Τεχεράνη αλλά και την προοπτική ανάπτυξης δύναμης παρατηρητών, ο Κόφι Ανάν επρόκειτο να ενημερώσει, χτες, το Συμβούλιο Ασφαλείας όπου ΗΠΑ και Βρετανία, ήδη αμφισβητούσαν το κατά πόσο η συριακή ηγεσία εφαρμόζει την εκεχειρία στη βάση του σχεδίου Ανάν, δεδομένου ότι ο συριακός στρατός δεν αποσύρθηκε από τα αστικά κέντρα όπως προβλέπεται. Για το ζήτημα συνομίλησαν τηλεφωνικώς ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα και η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, που συμφώνησαν ότι πρέπει «να υπάρξει πιο αποφασιστική δράση» του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ανάλογη συζήτηση έγινε και μεταξύ του Αμερικανού υπουργού Αμυνας, Λίον Πανέτα και του Σαουδάραβα ομολόγου του που επισκέπτεται τις ΗΠΑ, Πρίγκηπα Σαλμάν μπιν Αμπντούλ Αζίζ, χωρίς, όμως, να γίνει γνωστό αν θίχτηκε το ενδεχόμενο εξοπλισμού των ενόπλων της αντιπολίτευσης, προοπτική στην οποία επιμένει η Σ. Αραβία και το Κατάρ (να γίνει επίσημα, γιατί ανεπίσημα φαίνεται ότι ήδη γίνεται) και αντιτίθεται, επίσημα πάντα, η Ουάσιγκτον. Πάντως, όπως επαναλάμβανε και ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον, στόχος είναι «η κλιμάκωση της διπλωματικής και οικονομικής πίεσης», υπογραμμίζοντας ότι σε αυτό βασικό ρόλο διαδραματίζει η εξασφάλιση υποστήριξης από τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες χτες επικρότησαν την κατάπαυση πυρός, τονίζοντας ότι πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία.

Με επιμονή θέτει το ζήτημα της «προστασίας» των συνόρων της με τη Συρία, επικαλούμενη τα τελευταία γεγονότα με τα συριακά πυρά που έπεσαν εντός προσφυγικών καταυλισμών από την άλλη πλευρά των συνόρων, αλλά και τη συνεχόμενη ροή προσφύγων, η τουρκική ηγεσία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού επανέλαβε ότι πλέον στη χώρα του βρίσκονται περίπου 25.000 Σύροι πρόσφυγες (βέβαια στην Ιορδανία έχουν ξεπεράσει τις 75.000), σημείωσε με νόημα ότι τα σύνορα της Τουρκίας είναι και σύνορα του ΝΑΤΟ, το οποίο, υπό ορισμένες συνθήκες, θα πρέπει να ενεργοποιήσει, όπως τόνισε, το άρθρο του που αναφέρεται στην αντίδραση του Συμφώνου εφόσον μια χώρα - μέλος έχει πρόβλημα στα σύνορά της. Αποφεύγοντας να μιλήσει ανοιχτά για συριακή επίθεση κατά της Τουρκίας, ο Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι η Τουρκία θα επιμείνει στην κλιμάκωση της έντασης με τη Συρία, συνεχίζοντας την τακτική που την οδήγησε στο να θέσει υπό την αιγίδα της την αντιπολίτευση των ισλαμιστών «Αδελφών Μουσουλμάνων» κ.λπ.

Σκληρό ήταν το σχόλιο του Ιρανού Προέδρου απέναντι στις δηλώσεις αυτές, κάτι που αποδεικνύει ότι οι ιρανο-τουρκικές σχέσεις δεν είναι στο καλύτερο σημείο τους, με αφορμή τις εξελίξεις στη Συρία και αιτία τους ενδο-περιφερειακούς ανταγωνισμούς για ενίσχυση επιρροής και ισχύος. Ο Αχμαντινετζάντ κατηγόρησε «τις χώρες του ΝΑΤΟ» ότι επιδεικνύουν επεκτατισμό. Ολα αυτά, λίγες ώρες πριν την πραγματοποίηση, στην Κωνσταντινούπολη της συνάντησης του Ιράν με την ομάδα των «6» (μόνιμα μέλη Συμβουλίου Ασφαλείας και Γερμανία) για το πυρηνικό του πρόγραμμα, υπό την πίεση των οικονομικών κυρώσεων, των απειλών αλλά και των εξελίξεων στη Συρία, φυσικά.