Προεκλογικά φούμαρα πούλησε και χτες ο Ευάγ. Βενιζέλος, μοιράζοντας υποσχέσεις για πάταξη της ακρίβειας, με επιβολή «ελέγχων» (!) στα μονοπώλια και «κανόνων» στην καπιταλιστική αγορά, τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί με την πολιτική του. Αφού πρώτα τσάκισε το λαϊκό εισόδημα μαζί με τη ΝΔ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε παραμονές των εκλογών το «ζήτημα της ακρίβειας» και πρότεινε μέτρα που, όπως προκλητικά ισχυρίστηκε, μπορούν να «την αντιμετωπίσουν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κοινοτικής έννομης τάξης».

Εχοντας συμβάλει τα μέγιστα στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που θωρακίζει την ελευθερία δράσης του κεφαλαίου, λεοντάρισε στις πολυεθνικές των τροφίμων ότι θα συνεργαστεί στενά με την Κομισιόν, ώστε να σταματήσει το φαινόμενο «πολλά τυποποιημένα προϊόντα της ευρωπαϊκής αγοράς και ιδίως στις αλυσίδες, να πωλούνται στην Ελλάδα πολύ πιο ακριβά απ' ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Ο ίδιος αράδιασε μια ντουζίνα από φορείς και νέες «ανεξάρτητες αρχές» για τον έλεγχο τάχα των τιμών και υποσχέθηκε αξιοποίηση της διεθνούς πείρας για να μη μείνει «καμία στρέβλωση, κλειστά επαγγέλματα, καρτέλ, τραστ, ενδοομιλικές συναλλαγές». Πρόκειται για το προπαγανδιστικό προκάλυμμα, με το οποίο η επόμενη κυβέρνηση θα σαρώσει όσα επαγγέλματα δεν έχουν απελευθερωθεί ακόμα, με στόχο να βαθύνει η μονοπώληση κλάδων των υπηρεσιών, με το πρόσχημα ότι θα μειωθούν τάχα οι τιμές.

Δίπλα στα παραπάνω, δεσμεύτηκε για «ρύθμιση, νομοθετικά, του καθεστώτος των ανοικτών εμπορικών κέντρων, που θα τονώσει την εμπορική κίνηση στα κέντρα των μεγάλων πόλεων και τις περιφερειακές αγορές», σε βάρος βέβαια των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ που μαραζώνουν, ενώ προκλητικά μίλησε και για «καθιέρωση του πληθωρισμού του φτωχού» (!), εννοώντας ότι θα μετράει με ειδικά κριτήρια τη φτώχεια στην οποία καταδικάζει τα λαϊκά νοικοκυριά.

Για τους μικρούς αγρότες που πετιούνται βίαια εκτός παραγωγής, υποσχέθηκε «την καθιέρωση των "τοπικών σύμφωνων μικροπαραγωγών και λιανεμπόρων", ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση οι περιφερειακοί παραγωγοί στις μεγάλες αλυσίδες διάθεσης». Πρόκειται για συμβόλαια που θα συνάπτουν οι αγρότες με μεγάλα «σούπερ μάρκετ» και επιχειρήσεις, ώστε οι μεγαλοεπιχειρηματίες να μπορούν να καθορίζουν τις τιμές με βάση «κλειστά συμβόλαια», ξεζουμίζοντας τη φτωχή αγροτιά.

Στο ίδιο πνεύμα μίλησε για «τη δημιουργία δημοπρατηρίων αγροτικών προϊόντων και αγροτοδιατροφικές συμπράξεις οι οποίες επιτρέπουν στην τοπική παραγωγή να λύνει πολύ σοβαρά προβλήματα της τοπικής ζήτησης και της τοπικής αγοράς». Ο Ευ. Βενιζέλος χρησιμοποίησε ως παράδειγμα το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» επιχειρώντας να ξεγελάσει παραγωγούς και καταναλωτές ότι δήθεν θα έχουν φθηνά προϊόντα.

Αποθεώνοντας, τέλος, την κοροϊδία σε βάρος των μικροπαραγωγών και των εργαζόμενων καταναλωτών, υποσχέθηκε «ενίσχυση της εσωτερικής παραγωγής, ώστε να αποδεσμευτούμε από τις εισαγωγές»! Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, εφαρμόζοντας πιστά τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, ξεκλήρισαν από το 2000 μέχρι το 2010, 22.000 αγροτικά νοικοκυριά το χρόνο. Η Ελλάδα ήταν αυτάρκης σε ζάχαρη και με την είσοδό της στην ΚΑΠ έγινε ελλειμματική, το ίδιο και στο μαλακό σιτάρι με το οποίο παρασκευάζεται το ψωμί του λαού.

Από αυτήν τη σκοπιά, οι διακηρύξεις Βενιζέλου είναι ένας ακόμα λόγος για εργαζόμενους, μικρούς ΕΒΕ και φτωχούς αγρότες να καταψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να βγάλουν πανίσχυρο το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που λέει ότι μπορεί να υπάρξει αυτάρκεια στην παραγωγή, με απαγόρευση των εισαγωγών και ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.