Συγκεκριμένα, στις 30 Μάη στήνουν στην Τεχνόπολη στο Γκάζι «εκδήλωση επαγγελματικής σταδιοδρομίας και καριέρας» υπό τον τίτλο «Job Fair». Επισήμως, «η εκδήλωση - που πραγματοποιείται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά - απευθύνεται σε φοιτητές ή απόφοιτους τεχνολογικών και οικονομικών τμημάτων που έχουν ιδέες, φιλοδοξίες και δημιουργική διάθεση και λειτουργεί ως πλατφόρμα γνωριμίας με εκπροσώπους και στελέχη επιτυχημένων εταιρειών της εγχώριας αγοράς. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης γίνονται παρουσιάσεις, πρωτότυποι διαγωνισμοί και trainings. Η όλη διοργάνωση έχει ως απώτερο σκοπό τη σύνδεση στην πράξη του αντικειμένου σπουδών με την αγορά εργασίας».

Οποιος θέλει να μετέχει καλείται να ανεβάσει το βιογραφικό του «στη βάση δεδομένων που θα δοθεί στις εταιρείες. Λίγες μέρες πριν το Job Fair θα σας προσκαλέσουμε να παρακολουθήσετε το training που θα γίνει από καταξιωμένους επαγγελματίες, για να μάθετε πώς να κάνετε το βιογραφικό σας πιο ελκυστικό και πώς να κερδίσετε τις εντυπώσεις σε μία συνέντευξη».

Μάλιστα, όλο αυτό το παζάρι εμφανίζεται να διοργανώνεται από φοιτητές, τους φοιτητικούς οργανισμούς EESTEC («Η EESTEC Τοπική Επιτροπή (ΤΕ) Αθήνας είναι μία εθελοντική, μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική και μη πολιτική πανευρωπαϊκή οργάνωση φοιτητών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών») και IEEE («Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών»), υπό την «αιγίδα» όμως του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Σε κάθε περίπτωση, πασχίζουν να παρουσιάσουν τις εταιρείες ως «σωτήρες» που παρέχουν ευκαιρίες καριέρας για κάθε νέο πτυχιούχο, κρύβοντας επιδεικτικά τη μαύρη πραγματικότητα που τους περιμένει, με τις ουρές των ανέργων, την αβεβαιότητα για το «αύριο», την ανασφάλιστη δουλειά χωρίς δικαιώματα και γλίσχρα μεροκάματα. Αλλη μια φιέστα εξωραϊσμού της επιχειρηματικής δράσης και ζύμωσης της αντίληψης ότι οι εταιρείες πρέπει να είναι μέσα στις σχολές. Στην πραγματικότητα, αυτές οι δράσεις δε στοχεύουν απλά στο να δώσουν ευκαιρία στους νέους επιστήμονες να αναζητήσουν δουλειά σε κάποιες επιχειρήσεις, αλλά να ζυμώσουν τους νέους επιστήμονες με το πόσο υποτακτικοί πρέπει να είναι για να τους επιλέξει η επιχείρηση, με το ότι πρέπει να υποτάσσουν την επιστημονική γνώση και τα ταλέντα τους στα συμφέροντα της εκάστοτε επιχείρησης, αδιαφορώντας για το ότι αυτά τα συμφέροντα είναι εχθρικά προς την προκοπή του λαού την οποία πρέπει να υπηρετεί η επιστήμη.

Στο ίδιο πνεύμα, αποθρασυμένοι από την πολιτική που παραδίδει τα δημόσια πανεπιστήμια στις επιχειρήσεις, εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο διατροφικό κλάδο όπως η AGRINO, η εταιρεία εμφιαλώσεως νερού ΖΑΓΟΡΙ ανέλαβαν συνεπικουρούμενοι από καθηγητές υπερασπιστές της επιχειρηματικής δράσης να διαφημίσουν την πραμάτεια τους στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ελλάδας. Στο συμπόσιο - μάρκετινγκ τροφίμων - ποτών που συνδιοργάνωσε η διοίκηση του ιδρύματος μαζί με το Επιμελητήριο Αγρινίου κλείστηκε σε όλους τους τόνους η «ύψιστη αρχή» της επιχειρηματικότητας, η οποία προβλήθηκε μάλιστα ως αντίδοτο στην κατάρρευση του κράτους και ως θετική συνιστώσα στη σύνδεσή της με το πανεπιστήμιο. Συμπόσια και ημερίδες που επιδιώκουν να κάνουν συνενόχους τους φοιτητές, να αποσπάσουν τη συγκατάθεσή τους στην εχθρική για τους ίδιους και τις οικογένειές τους πολιτική που μετατρέπει τη δυνατότητα πρόσβασης του λαού σε φτηνά και ποιοτικά προϊόντα, των παιδιών του στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε πεδίο κερδοφορίας ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων.