Την οργιώδη κερδοσκοπία, στην οποία επιδόθηκε το βιομηχανικό κεφάλαιο την περίοδο της οικονομικής κρίσης, καταγράφουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την εξέλιξη βασικών βιομηχανικών δεικτών. Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το διφυές. Από τη μία οι δείκτες της βιομηχανικής παραγωγής και των νέων παραγγελιών στη βιομηχανία έχουν βυθιστεί στα τάρταρα, αλλά ο δείκτης κύκλου εργασιών (παρακολουθεί την εξέλιξη των τρεχουσών τιμών) κινείται σταθερά σε υψηλά επίπεδα. Τι σημαίνει αυτό; Οτι παρά τη βαθιά οικονομική κρίση, παρά το γεγονός ότι η λαϊκή κατανάλωση είναι καταβαραθρωμένη και με τις εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων να κερδίζουν συνεχώς νέα μερίδια αγοράς έναντι των ελληνικών, το εγχώριο βιομηχανικό κεφάλαιο ακολουθεί μία ακραία κερδοσκοπική πολιτική τιμών, υπακούοντας προφανώς στη ρήση «πουλάω λιγότερα, αλλά ακριβότερα».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (με έτος βάσης το 2005 και δείκτη το 100), ο δείκτης της βιομηχανικής παραγωγής το Μάρτη του 2012, σε ετήσια βάση, είχε υποχωρήσει στο 72,6, είχε υποχωρήσει δηλαδή κατά 17,4% σε σχέση με το 2005. Τη ίδια περίοδο ο δείκτης νέων παραγγελιών στη βιομηχανία υποχώρησε στο 87,3, εμφανίζοντας πτώση 12,7%.

Κι όμως. Ο μόνος δείκτης ο οποίος εμφανίζεται να ...ευημερεί είναι αυτός που παρακολουθεί τον κύκλο εργασιών, ο οποίος το Μάρτη του 2012 ανήλθε στο 118,3, το Μάρτη του 2011 είχε αναρριχηθεί στο 123,7 και το Μάρτη του 2010 στο 114,8%.

Με άλλα λόγια, τη χρονική περίοδο κατά την οποία είχαν δέσει το λαό στον τροχό της πιο άγριας λιτότητας που γνώρισε ποτέ ο τόπος από τη μεταπολεμική περίοδο και εντεύθεν, το βιομηχανικό κεφάλαιο κερδοσκοπούσε ασύστολα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ενώ ο δείκτης παραγωγής στα ορυχεία - λατομεία το Μάρτη του 2012 είχε υποχωρήσει κατά 30,8% ο δείκτης κύκλου εργασιών αυξήθηκε κατά 30,4%.

Ο δείκτης παραγωγής του τομέα της μεταποίησης υποχώρησε κατά 27,8%, ο δείκτης κύκλου εργασιών αυξήθηκε 16,2%.