Η ιδέα δημιουργίας μιας Ενωσης των καπιταλιστικών κρατών της Δυτικής Ευρώπης, έχει τις ρίζες της στο 1930 με το «Σχέδιο Μπριάν» στη Γαλλία, με στόχο τη συσπείρωση της καπιταλιστικής Ευρώπης σε μια πολιτική και στρατιωτική κοινότητα, σχέδιο που βρήκε πολλές δυσκολίες και τελικά ναυάγησε με την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Αμέσως μετά από αυτόν το θέμα επανέρχεται στο προσκήνιο, έχοντας ως πρώτο και κύριο δεδομένο την άνοδο του σοσιαλιστικού συστήματος. Ταυτόχρονα το αμερικανικό κεφάλαιο έχει διεισδύσει στην Ευρώπη με το «Σχέδιο Μάρσαλ» με τα οποίο ισχυροποιείται ο καπιταλισμός και επιχειρείται η παρεμπόδιση της εξάπλωσης του σοσιαλισμού.

Ταυτόχρονα το σχέδιο αυτό εξυπηρετούσε την ανάγκη ισχυροποίησης της καπιταλιστικής Ευρώπης στα πλαίσια της ανάπτυξής της αλλά και της διεκδίκησης όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς.

Με τις αντιθέσεις Γαλλίας και Γερμανίας πάντα υπαρκτές, τις αντιθέσεις αυτών των χωρών με τις ΗΠΑ, και με αυτές να φοβούνται από τη μια τον ανερχόμενο ανταγωνιστή που θα εκπροσωπούσε η «ενωμένη Ευρώπη» και από την άλλη να φοβούνται πολύ περισσότερο μια δυτική Ευρώπη διαιρεμένων κρατών έναντι του ανερχόμενου σοσιαλιστικού συστήματος, τελικά με το «πράσινο φως» από τις ΗΠΑ υπογράφεται στις 18 Απρίλη 1951 η ιδρυτική Συνθήκη της «Ευρωπαϊκής Ενωσης Ανθρακα και Χάλυβα» από έξι, ιδρυτικά, κράτη - μέλη. Ακολούθησε στις 25 Μάρτη 1957 η υπογραφή της ιδρυτικής συνθήκης της ΕΟΚ, στη Ρώμη, από τα ίδια έξι κράτη, καθώς και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας με τις δύο συνθήκες να αποτελούν τους προγόνους της σημερινής ΕΕ, το θεμέλιο της οποίας είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ της 7ης Φλεβάρη 1992.

Η Ελλάδα συνδέθηκε με την ΕΟΚ στις 9 Απρίλη 1961 και έγινε πλήρες μέλος της το 1981, καθώς ήταν ένα αίτημα που είχε ζητήσει η ελληνική πλουτοκρατία, ενώ ταυτόχρονα η χώρα μας ήταν η μόνη καπιταλιστική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ στα σοσιαλιστικά Βαλκάνια.

Το ΚΚΕ (και η ΕΔΑ) κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή τη σύνδεση με την ΕΟΚ και τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε για το λαό, η πορεία μέσα σε αυτήν, ενώ όλες οι μετέπειτα εξελίξεις επιβεβαίωσαν την εκτίμηση του ΚΚΕ.

Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να σκεφθούν την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, που εδώ και δεκαετίες τονίζει ότι η ΕΕ επειδή στηρίζει τη λειτουργία της στην καπιταλιστική ιδιοκτησία δεν γίνεται να μεταρρυθμιστεί, ενώ ταυτόχρονα οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν όσο υπάρχει η αστική εξουσία και η καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά αντίθετα ο δρόμος για την ικανοποίησή τους θα ανοίξει με εργατική - λαϊκή εξουσία που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα κοινωνικοποιήσει την καπιταλιστική ιδιοκτησία και θα αναπτύσσει την οικονομία προς όφελος του λαού με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.