Δικός σου για πάντα | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΣΚΟΤ ΧΙΚΣ

Δικός σου για πάντα

Ενοχλητικά προβλέψιμος και γλυκερός χυλός, χωρίς ίχνος έντασης, με βάση βιβλίο του Nicholas Sparks. Τίποτα δεν αφήνεται στη φαντασία, τίποτα δε μένει ανείπωτο. Αυτό δεν πραγματώνεται μέσα από διάλογο, αλλά μέσα από σκηνές στερεοτυπικά ωραίες, τύπου καρτποστάλ. Παρόντα όλα τα κλισέ ενός ρομάντζου, σε όλη τους την έκταση. Με το πέρας ενός κλισέ, κι ενώ στοιχηματίζεις με τον εαυτό σου ότι είναι το τελευταίο, έρχεται το επόμενο και μετά ένα άλλο κι ένα άλλο... Ενώ η συχνότητα των κοντινών πλάνων παραπέμπει σε σποτ διαφημιστικά και κάνει την ταινία να μοιάζει με εκτεταμένη διαφήμιση.

Τυχαίο ή μοιραίο, το ερώτημα υπήρξε αντικείμενο σε πάμπολλες ιστορίες. Στα θεμέλια αυτής εδώ της ιστορίας όντως υπάρχει ένας τολμηρός πυρήνας... η αφήγηση όμως, δυστυχώς, εστιάζει αποκλειστικά στο συναισθηματισμό κάποιου που ανακαλύπτει το φως και το νόημα της ζωής. Δεν εστιάζει στο πώς διαμορφώνεται η ζωή για έναν βετεράνο που επιστρέφει από την κόλαση του ιμπεριαλιστικού πολέμου... γι' αυτό και είναι μάλλον κακόγουστο να κρύβει κανείς μια άτσαλη, βιαστική και μικρή «new age» ιστορία πίσω από τον όγκο της έννοιας Ιράκ...

Χαρακτηριστική κινηματογραφική μουσική «χυλός», σεξ σε φτηνά ρομαντικό «κοντρ λιμιέρ» και slow motion, ιδρώτας αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και παιχνιδιάρικα μπάνια, με παιδιά και σκυλιά, σε μαγικές, απόκρυφες τοποθεσίες. Ολ' αυτά απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Ολα είναι ιδανικοποιημένα και κατασκευασμένα! Ακόμα και οι ενοχλητικά στερεοτυπικοί χαρακτήρες και η ίντριγκα χωρίς τριβές. Το τέλος ανιαρό και απλοποιημένο, με αναισθητικό. Ο πρωταγωνιστής εγκαταλείπει την αρένα, με άθικτη την τιμή του!

Ο Αμερικανός πεζοναύτης στο Ιράκ, Λόγκαν, ερωτεύεται την αδελφή ενός συναδέλφου του που σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας. Ο Λόγκαν βρήκε τη φωτογραφία μιας γυναίκας που θεωρεί - λόγω συγκυρίας στη θανατηφόρα σύγκρουση - ότι χάρη σ' αυτήν βγήκε αρτιμελής. Επιστρέφει στην πατρίδα και ψάχνει να βρει τη γυναίκα της φωτογραφίας. Εδώ ξεκινούν τα στερεότυπα. Η Μπεθ, η κοπέλα της φωτογραφίας, μένει με τη γιαγιά της και την βοηθά στην επιχείρησή της. Βεβαίως οι γονείς της σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό δυστύχημα όταν ήταν μικρή... Βεβαίως ο πρώην σύζυγός της είναι το μόνο μελανό σημείο στην ειδυλλιακή εικόνα. Επαρχιώτης, μάτσο αστυνομικός, με μυαλό κουκούτσι... Βεβαίως ο αδελφός της σκοτώθηκε στο Ιράκ... και... βεβαίως ο μικρομέγαλος, μακρυμάλλης γιος της, παίζει βιολί και σκάκι... Ο Λόγκαν αντιμετωπίζει δυσκολίες να πει στην Μπεθ πώς έχουν τα πράγματα... Ο ίδιος δεν έχει κακές πλευρές, είναι ευγενής με παιδιά και σκυλιά, έχει διαβάσει φιλοσοφία, παίζει πιάνο και «πιάνουν τα χέρια του». Ο Λόγκαν και η Μπεθ ερωτεύονται; Βεβαίως! Αλλά όχι μόνο. Και ο γιος και η γιαγιά της Μπεθ ερωτεύονται τον Λόγκαν...

Χαμένος σε αυτήν τη ζύμη παρουσιάζεται ο Ζακ Εφρον. Τετραγωνισμένος και στατικός, με το βλέμμα μονίμως υγρό και χωρίς την παραμικρή πιθανότητα να ξεφύγει από το υπάρχον φορμαρισμένο και ρηχό υπόστρωμα.

Δουλειά αρπαχτή, όπου όλοι έβαλαν μπροστά τον αυτόματο πιλότο, με αποτέλεσμα ένα φιλμ που όλοι πρέπει να αποφύγουν!

Παίζουν: Ζακ Εφρον, Τέιλορ Σίλινγκ, Μπάιθ Ντάνερ, Τζέι Φέργκουσον, Ράιλι Τόμας Στιούαρτ, Τζο Κρεστ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012).