EUROKINISSI

Τραγική είναι η κατάσταση στο άθλημα της σκοποβολής σήμερα, όπως εξηγούν στο «Ρ» οι Γιώργος και Διονύσης Λιβέρης

Ακόμα και έτσι όμως τα πράγματα στο άθλημα δεν βελτιώθηκαν. Σήμερα η εγκατάσταση στον Βύρωνα χρησιμοποιείται από την ΕΛ.ΑΣ. για ασκήσεις, οι αθλητές δεν έχουν χώρο άθλησης ενώ ετοιμάζεται και σχέδιο ιδιωτικοποίησής της (σε κάποιο μέρος της). Η εγκατάσταση στο Μαρκόπουλο έχει ήδη αλλάξει χρήση. Και αυτά (οι υποδομές) είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος αφού και η γενικότερη κατάσταση στην σκοποβολή (επιχορηγήσεις, κατάσταση σωματείων, προβλήματα αθλητών) δεν είναι καλύτερη.

Σήμερα ο « Ρ» συνομιλεί με δυο γνώστες του αθλήματος της σκοποβολής, τους Γιώργο και Διονύση Λιβέρη. Πατέρας και γιος, με διεθνείς διακρίσεις, με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς, Πανευρωπαϊκούς, Παγκόσμιους, Μεσογειακούς, Βαλκανικούς αγώνες, οι οποίοι μας αποκαλύπτουν ποια είναι η πραγματικότητα στο άθλημα.

-- Γιώργο πώς βλέπεις τα πράγματα στο χώρο της σκοποβολής και όχι μόνο;

-- Ασφαλώς και όχι μόνο. Κατ' αρχήν να ευχαριστήσουμε το «Ριζοσπάστη» και τον «902», που μας δίνετε τη δυνατότητα να κουβεντιάσουμε για τη σκοποβολή και γενικότερα για τον αθλητισμό. Σήμερα όλος ο αθλητισμός είναι άρρωστος. Η σκοποβολή υποφέρει περισσότερο απ' όλα τα αθλήματα. Δεν θέλω να σκέπτομαι τι περιμένει τον αθλητισμό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

-- Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 αργά, αλλά σταθερά, ο αθλητικός προϋπολογισμός μειώνεται. Βεβαίως υπήρξε ραγδαία επιδείνωση λόγω των γνωστών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.

-- Ετσι είναι τα πράγματα, αυτό φαίνεται κι από τα χρήματα που έδωσαν στην ΕΟ Αγώνων ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Η δε κατάσταση που επικρατεί σ' όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες είναι τραγική.

-- Διονύση, ποια είναι η γνώμη σου;

-- Ο αθλητισμός περνάει πολύ δύσκολες στιγμές. Φέτος η Πολιτεία «δολοφόνησε» εν ψυχρώ τον αθλητισμό παρ' όλο ότι βρισκόμαστε σε ολυμπιακή χρονιά. Τι να κάνεις χωρίς χρήματα; Μας σπρώχνουν στην εμπορευματοποίηση.

-- Εσύ ζεις τα πράγματα πιο κοντά, αφού είσαι έφορος του τμήματος σκοποβολής του Παναθηναϊκού, με τα πολλά οικονομικά προβλήματα.

-- Είμαστε συνεχώς με το χέρι στην τσέπη. Να μην ξεχνάμε ότι εμείς οι αθλητές της σκοποβολής είμαστε εντελώς αυτοσυντήρητοι. Ερασιτέχνες 100%, όπλα - φυσίγγια - μετακινήσεις. Ολα από μας.

-- Αρα για να ασχοληθεί κάποιος με το άθλημα θα πρέπει να μπορεί να πληρώνει. Για πες μου πού γυμνάζεσθε;

-- Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Δυστυχώς παρ' όλα τα εκατομμύρια που έχουν ξοδευτεί για την κατασκευή «φαραωνικών» σκοπευτηρίων (Μαρκόπουλο - Βύρωνα) δεν λειτουργεί κανένα. Δεν υπάρχουν χώροι. Μέχρι πριν κάποιες μέρες πηγαίναμε στο Βύρωνα. Παρόλο ότι το σκοπευτήριο έχει σχεδόν καταστραφεί - άλλωστε τα ξέρεις από πρώτο χέρι - κουτσά στραβά κάναμε τη δουλειά μας. Στις 31/3/2012 έκλεισε γιατί έληξε η άδεια λειτουργίας του! Φοβερά πράγματα.

-- Η ομοσπονδία τι λέει;

-- Εδώ υπάρχει θέμα. Το σκοπευτήριο ανήκει στη ΓΓΑ, η οποία έχει διορίσει μια επιτροπή, η οποία θα έπρεπε να έχει φροντίσει για την άδεια, ώστε να μην κλείσει το σκοπευτήριο. Τίποτα δεν λειτουργεί. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο δρόμο. Αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις για τα παιδιά που έχουν προκριθεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Αθηνά Δούκα για το αεροβόλο πιστόλι, η οποία γυμνάζεται κάτω από άθλιες συνθήκες σ' ένα πρωτόγονο σκοπευτήριο στην Ελευσίνα και οι Νίκος Μίχας και Νίκος Μαυρομάτης και οι δύο στο κυνηγετικό όπλο με τα πιατάκια. Κι αυτοί γυμνάζονται κάτω από κακές συνθήκες στη Μαλακάσα. Εχουμε ελπίδες για διάκριση. Πρόσφατα ο Μίχας κέρδισε πρώτη νίκη σε αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου.

-- Εχει μέλλον το άθλημα της σκοποβολής;

-- Οχι, δεν υπάρχει μέλλον. Η Πολιτεία έχει φροντίσει γι' αυτό.

-- Με το Μαρκόπουλο τι γίνεται;

-- Ακόμα μια αμαρτωλή αθλητική ιστορία. Πέταξαν 50 εκατ. ευρώ για να φτιάξουν ένα «φαραωνικό» έργο μέσα σε ένα χώρο 305 στρ. που ακόμα και οι ξένοι το βρήκαν υπερβολικό, όταν έχεις το σκοπευτήριο του Βύρωνα, το οποίο με πολύ λίγα χρήματα θα μπορούσες να το ανακαινίσεις και να κάνεις τη δουλειά σου. Πέρα από το γεγονός ότι το Μαρκόπουλο για να συντηρηθεί θέλει 8 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αποτέλεσμα, το κλείσανε για 4 χρόνια μέχρι το 2008 και αντί να το βάλουν στην υπηρεσία του αθλητισμού, στις 16/10/08 παραχώρησαν το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο Μαρκόπουλου στο υπουργείο Εσωτερικών, το κτιριακό συγκρότημα μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο, έκτασης 305 στρ. Η λειτουργία αυτών των δύο σκοπευτηρίων, αφού υπάρχουν, θα μπορούσε να αναπτύξει το άθλημα σε βάθος, παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει π.χ. το σκοπευτήριο του Βύρωνα, το οποίο έκτισαν χωρίς άδεια σε ξένο χώρο (ανήκει στην Εκκλησία). Ετσι πολιτεύονται μέχρι σήμερα όλες οι αθλητικές ηγεσίες...

-- Γιώργο τι λες για όλα αυτά;

-- Από το 1896, τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, γίνεται προσπάθεια ν' αποκτήσει αυτός ο τόπος ένα σκοπευτήριο και δεν μπορεί. Τώρα έχουμε δυο σκοπευτήρια από τα καλύτερα στον κόσμο, τα οποία έχουν αφήσει να καταστραφούν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κυβερνάνε αυτόν τον τόπο δεκαετίες τώρα. Δεκάδες εκατομμύρια ξοδεύτηκαν, εξάγαν και στη συνέχεια τα εγκατέλειψαν. Ποιος θα τους ελέγξει; Πανάκριβα ηλεκτρονικά μηχανήματα, τα οποία χρειάζονται φροντίδα και συντήρηση, πετάχτηκαν. Ποιοι θα πληρώσουν γι' αυτές τις καταστροφές; Και το ερώτημα: Τι θα γίνει με το άθλημα της σκοποβολής; Πού θα γυμνάζονται τα παιδιά; Τα ίδια και ίσως χειρότερα δεν έγιναν με όλα τα ολυμπιακά έργα; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Πάντα εμείς, ο λαός τα πληρώνει. Μήπως και τ' άλλα αθλήματα πάνε πιο καλά; Εάν σ' όλα αυτά προσθέσεις και το ντόπινγκ, έχεις μια πλήρη εικόνα του ελληνικού αθλητισμού. Απελπισία.

-- Εχουν φαγωθεί εκατομμύρια και οι σκοπευτές είναι στο δρόμο.

-- Ακριβώς. Το Μαρκόπουλο έχει χαθεί για το άθλημα μετά την αλλαγή χρήσης. Ο Βύρωνας διεκδικείται από την Εκκλησία. Αυτά είναι εγκλήματα.

-- Το ζήτημα είναι αν η Πολιτεία θέλει το άθλημα.

-- Θεωρητικά το θέλει. Επί της ουσίας καμιά σοβαρή προσπάθεια. Προς το παρόν το άθλημα υπάρχει γιατί υπάρχουν κάποιοι τρελοί, ρομαντικοί, η ανάπτυξη όμως του αθλήματος χρειάζεται άλλα πράγματα.

-- Αρα το άθλημα είναι υπό διωγμό.

-- Βέβαια. Αυτό φαίνεται κι από το γεγονός ότι μας βγάζουν την ψυχή μέχρι να πάρουμε άδεια για την αγορά όπλων και πυρομαχικών, κάτι που αποθαρρύνει πολλά παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα.

-- Διονύση πόσα σωματεία υπάρχουν;

-- Εχουμε 120 σωματεία. Πολλά απ' αυτά δεν παρουσιάζονται στα πρωταθλήματα γιατί δεν έχουν χρήματα. Η Ομοσπονδία έχει έναν προϋπολογισμό γύρω στο 1.200.000 ευρώ. Αυτά φτάνουν για τους μισθούς και για κάποιους μικρούς αγώνες.

-- Πόσα αγωνίσματα έχει η σκοποβολή;

-- Δεκατρία ολυμπιακά αγωνίσματα.

-- Γιώργο τι λες για όλα αυτά;

-- Θέλω να πω ότι από την κουβέντα μας βγαίνει ως πρώτο ζήτημα, η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, βέβαια παρ' όλα τα εκατομμύρια που έχουν φύγει όλος ο αθλητισμός πάσχει από χώρους άθλησης που να λειτουργούν σωστά. Δεν γίνεται έτσι σοβαρός αθλητισμός. Ολα τα ερασιτεχνικά αθλήματα πάσχουν. Ταλέντα έχουμε άφθονα. Το θέμα είναι πώς θα τα αξιοποιήσουμε, π.χ. ο Χονδροκούκης γεννήθηκε σε μια αθλητική οικογένεια. Πατέρας αθλητής - γυμναστής, μητέρα γυμνάστρια. Το παιδί αξιοποιήθηκε σωστά, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής και ίσως αύριο Ολυμπιονίκης. Δυστυχώς στη χώρα μας όλα είναι στο πόδι, δεν υπάρχει σοβαρότητα. Καμιά βοήθεια από την Πολιτεία μέχρι σήμερα.

-- Αυτή η άκρατη εμπορευματοποίηση πώς σας φαίνεται;

-- Μαζί μ' αυτήν ήρθαν και τα ναρκωτικά, με στόχο το χρήμα. Μας έχουνε αφαιρέσει το δικαίωμα στην ελπίδα. Ολα τα μεγάλα σωματεία είχαν σκοπευτικά τμήματα, π.χ. Ολυμπιακός, Πανελλήνιος, Εθνικός κ.λπ., σήμερα δεν υπάρχει τίποτα, τη δεκαετία του '70 έγινε μια προσπάθεια στα δημοτικά σχολεία για ανεύρεση ταλέντων. Τα σχολεία έφερναν τα παιδιά ανά τάξη. Ανάμεσα στις δεκάδες των παιδιών, βρέθηκε ένα κοριτσάκι, μοναδική περίπτωση ταλέντου, έριχνε χωρίς να έχει ιδέα από σκόπευση, όλες οι σφαίρες έβρισκαν κέντρο. Κι όμως αυτό το κορίτσι χάθηκε γιατί έμενε στη Φιλαδέλφεια και δεν ήταν δυνατό να πηγαίνει στην Καισαριανή για προπόνηση. Οι γονείς ήταν φτωχοί. Πάει το ταλέντο. Κι όμως σήμερα η Πολιτεία θα δώσει επιπλέον 40 εκατ. ευρώ για το Μαρκόπουλο, όταν μ' αυτά τα χρήματα θα μπορούσαμε να φτιάξουμε 3-4 σκοπευτήρια σ' όλη την Ελλάδα για την καλλιέργεια σε βάθος του αθλήματος. Ομως αυτές οι αποφάσεις χρειάζονται άλλα μυαλά! Μεγάλο λάθος να δοθεί το Μαρκόπουλο στην αστυνομία.