Μια βδομάδα μετά και το κλείσιμο της κάλπης στάθηκε αρκετή για να αρχίσουν να πέφτουν οι πρώτες από τις μάσκες, να αποκαλύπτεται το γεγονός ότι η λεγόμενη «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου δεν αποτελεί - ούτε και θα μπορούσε να αποτελέσει - οτιδήποτε άλλο πέρα από μια ακόμη επικαιροποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Αύριο Δευτέρα καταφτάνουν στην Αθήνα τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών. Στην αντιλαϊκή ατζέντα μπαίνουν η πορεία αξιολόγησης του αντιλαϊκού προγράμματος, η επανεκκίνηση των συνεννοήσεων για τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, μαζί και η αναδιαπραγμάτευση που συνεπάγεται νέο μνημόνιο και νέα δανειακή σύμβαση.

Πρόκειται για επιχείρηση αναγκαστικής αναπροσαρμογής που προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις συνθήκες όξυνσης και εξάπλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, από τη συνεχιζόμενη αδυναμία των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και κερδών να βρουν κερδοφόρες διεξόδους στο πεδίο της παραγωγής. Η πολυδιαφημισμένη «αναδιαπραγμάτευση» έχει να κάνει και με το γεγονός ότι τα αρχικά πλάνα τους στηρίχτηκαν και σε ολότελα λαθεμένες παραδοχές, στο γεγονός ότι όλες οι προηγούμενες εκτιμήσεις από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και άλλους φωστήρες αποδείχτηκαν πέρα για πέρα ξεκομμένες από την πραγματικότητα. Δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν, έστω και από κάποια μακρινή απόσταση, ούτε καν το βαθμό της κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ. Τελείως έξω έπεσαν και στις εκτιμήσεις τους για τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Ευαγγελίζονταν ρυθμούς «ανάπτυξης» αρχικά από το 2011, στη συνέχεια από το 2012, αργότερα από το 2013 κ.ο.κ. Με τα μονοπώλια να κυριαρχούν και να αλωνίζουν στο επίπεδο της παραγωγής και της οικονομίας, αναγκαστικά και αναπότρεπτα επιλέγουν τη «λύση» της αναδιαπραγμάτευσης, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η χρονική επέκταση των «έκτακτων μέτρων» που ήδη πάρθηκαν, ταυτόχρονα με το ρυθμό κλιμάκωσης των επόμενων αντιλαϊκών πακέτων που έχουν σχεδιάσει.

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, οι σαρωτικές αναδιαρθρώσεις στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, μαζί και η κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων - μαμούθ μπαίνουν στις άμεσες προτεραιότητες της νέας συγκυβέρνησης. Αποτελούν και την αφετηρία της συζήτησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), είναι τα μέτρα - γέφυρα για τη λεγόμενη «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, σε μια διαδικασία που φέρνει τα ακόμη χειρότερα για το λαό.

Να πώς οι ίδιοι προσδιορίζουν το περιεχόμενο:

• Η συζήτηση για την αναδιαπραγμάτευση αφορά στη χρονική επιμήκυνση του μνημονίου κατά 2 επιπλέον χρόνια, δηλαδή μέχρι και το 2016 (αντί για το 2014). Είναι φανερό πως στα τουλάχιστον 11,5 δισ. ευρώ που υπολόγιζαν για την περίοδο μέχρι το 2014 θα προσθέσουν και νέα, απροσδιόριστα για την ώρα, νέα μέτρα.
• Ο βαθμός κλιμάκωσης του αντιλαϊκού προγράμματος διαμορφώνει και νέα κενά χρηματοδότησης. Σε αυτό το πλαίσιο ομολογούν ότι ήδη έχουν ξεκινήσει τα παζάρια και για πρόσθετα δάνεια από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και για ποσά που σήμερα εκτιμώνται από 16 μέχρι και 20 δισ. ευρώ, τα οποία θα «αξιοποιήσουν» από το 2014 και μετά. Είναι απόλυτα φανερό ότι θα απαιτηθεί η υπογραφή και νέας δανειακής σύμβασης, και ασφαλώς πρόσθετα, συνοδευτικά με αυτή, αντιλαϊκά μέτρα.
• Τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, τα δάνεια και ο ρυθμός κλιμάκωσης και εφαρμογής θα κριθούν από το βαθμό της κατρακύλας του παραγόμενου ΑΕΠ, «ειδικότερα σε περίπτωση που ξεπεράσει το 6%», κάτι το οποίο ήδη αποτελεί επίσημη πραγματικότητα, σύμφωνα και με τα στοιχεία από τη στατιστική υπηρεσία. Είναι ολοφάνερο το γεγονός ότι πρόκειται για αναγκαστική προσαρμογή που έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης. Αντικειμενικά τους προκύπτει και το γεγονός ότι σε συνθήκες εξάπλωσης της ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης, σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, θα διογκώνεται και η αδυναμία τους να βάλουν στο χέρι τα ασήκωτα χαράτσια και τη βαριά φορολογία. Στην πραγματικότητα, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αγεφύρωτες αντιφάσεις και αντιθέσεις της εγκληματικής πολιτικής ενίσχυσης των μονοπωλίων και μάλιστα σε συνθήκες οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης.

Η «αναδιαπραγμάτευση» είναι άρρηκτα δεμένη με τις σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στην «αγορά εργασίας», στο δημόσιο τομέα και τις μαζικές απολύσεις, στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων με αιχμή στον κλάδο της Ενέργειας, σε πολιτικές που αφορούν το «επιχειρηματικό περιβάλλον», δηλαδή για την εκχώρηση νέων προκλητικών ενισχύσεων και ελαφρύνσεων στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στα μονοπώλια.

Τα άμεσα μέτρα, που η τρόικα βάζει στο τραπέζι, είναι λίγο πολύ αυτά τα οποία δρομολογούνται και από τα κόμματα της συγκυβέρνησης.

Συγκεκριμένα:

-- Νέο φορολογικό νόμο - εργαλείο για το αποφασιστικό ξεζούμισμα του λαϊκού εισοδήματος. Οι σχετικές επεξεργασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί ήδη από την προηγούμενη συγκυβέρνηση, ενώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν καταλήξει και σε κοινό πόρισμα. Βασικοί άξονες είναι τα νέα βαριά χαράτσια απέναντι στο λαϊκό εισόδημα, στην κατανάλωση και την κατοικία. Η διάλυση και κατάργηση όλων των ελαφρύνσεων που ακόμη τρεμοπαίζουν στα πόδια τους και που αφορούν στις κάθε είδους δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών (νοίκια, φροντιστήρια παιδιών, υγεία, τόκοι στεγαστικών δανείων κ.ά.), η «αντικατάστασή» τους με επιδοματική μορφή και μόνο για τα πολύ χαμηλά εισοδήματα, δηλαδή για τη διαχείριση των ακραίων φαινομένων απόλυτης και σχετικής φτώχειας και εξαθλίωσης που γεννά η εγκληματική πολιτική σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών.

-- Τον «περιορισμό του δημόσιου τομέα», με μαζικά λουκέτα και απομακρύνσεις εργαζομένων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Θεωρούν μηδενικές τις αποδόσεις από τα προηγούμενα προγράμματα (εργασιακή εφεδρεία, προσυνταξιοδοτικό καθεστώς). Ετοιμάζουν νέο νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να πετύχουν το στόχο για τη βίαιη απομάκρυνση 150.000 εργαζομένων μέσα στα επόμενα χρόνια.

-- Αμεση έναρξη του προγράμματος με τις ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ ακόμη και σε φάση οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης, «απουσίας επενδυτικού ενδιαφέροντος» το οποίο ελπίζουν να κεντρίσουν με την κλιμάκωση και αποφασιστική εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου. Οι προτεραιότητες αφορούν τη συμμετοχή του κράτους στις εταιρείες ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ. Επίσης λιμενικές υποδομές, αεροδρόμια και οδικούς άξονες.

-- Η πρώτη «αποτίμηση» του πρόσφατου αντεργατικού πακέτου (μείωση κατώτατου μισθού, μετενέργεια, πάγωμα μισθών και μισθολογικών ωριμάνσεων, κατάργηση της μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ).

-- «Αξιολόγηση» της εξέλιξης των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», όπως για το «άνοιγμα» των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων».

-- Η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού αφορά στην αποδοτικότητα των φορολογικών μέτρων που ήδη πάρθηκαν, στους φορολογικούς ελέγχους που διενεργήθηκαν, στο κατά πόσο πραγματώθηκαν οι στόχοι τους για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την Εφορία. Μοναδικό ζητούμενο είναι ο βαθμός κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής, τα πρόσθετα μέτρα που θα πάρουν για τις εμφανιζόμενες αντιλαϊκές «αστοχίες» τους για το 2012.

-- Ο περιορισμός και η «συγκράτηση» των κρατικών δαπανών πρώτα και κύρια στον τομέα της Υγείας και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η Ομάδα δράσης της ΕΕ για την Ελλάδα, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, έχουν πλήρη γνώση και πρόσβαση στη μελέτη που η προηγούμενη συγκυβέρνηση είχε παραγγείλει στο ΚΕΠΕ, ενώ ταυτόχρονα καθένας από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς συμβάλλει στην ίδια αντιλαϊκή ρότα και με τις δικές του «προτάσεις». Βάζουν στο στόχαστρο και όλες τις «δαπάνες που ξέφυγαν την τελευταία δεκαετία», κλιμακώνοντας τη διαδικασία που αποσκοπεί στην εσωτερική υποτίμηση, με φτηνότερους τους εργάτες. Με απόλυτα δεδομένες τις τρανταχτές αστοχίες που εμφανίζουν στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσουν με τη διάλυση και κατάργηση κάθε είδους κοινωνικών επιδομάτων - ανεργίας, ΕΚΑΣ, πολυτεκνικά, προνοιακά, φοιτητικά κ.ά. - με τον αποκλεισμό από αυτά εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών, μέσα από την εφαρμογή εξευτελιστικών εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων, τέτοιων που να ανταποκρίνονται στις σημερινές νόρμες της μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης.