«Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη

και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;

Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά

τα κόκαλά μας σκούζε Λευτεριά.

Αιώνες σε κρατάνε φυλακή

οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.

Και σ' αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία

να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!».

*

Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη γράφτηκε στις 28/11/1973, μέρες Πολυτεχνείου. Δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Οργή λαού» λίγο μετά το θάνατό του. Σαρκάζει το ανύπαρκτο πια - λόγω της δικτατορίας τότε - νόημα της Σολωμικής ελευθερίας. Επίκαιρο; Προφανώς, καθώς σήμερα και πάντα η αστική τάξη (και κάθε εποχή η εκμεταλλεύτρια τάξη) χρησιμοποιεί υποκριτικά έννοιες και αξίες προκειμένου να επιβάλλει τα τελείως αντίθετα.