-- Για την ιδιωτικοποίηση θέλω να ρωτήσω. Είπαμε ότι γίνεται μια σαλαμοποίηση και πράγματι αυτό φαίνεται. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ λοιπόν φαίνεται ότι μπήκε στη δεύτερη μοίρα. Τι γίνεται με την υποδομή; Τι γίνεται με τον ΟΣΕ; Και το δεύτερο κομμάτι: Εγιναν οι εφεδρείες. Ηταν ένα μέτρο που πίστευαν ότι έτσι θα απαλλαγούν κλπ. Κατάλαβαν ότι ήταν λάθος, τις πήραν πίσω και κάποιοι συνάδελφοι καλώς επανήλθαν, κάποιοι άλλοι παρέμειναν γιατί έτσι πίστευαν κλπ. Πάλι όμως ακούγεται αυτό το θέμα. Θέλουμε ν' ακούσουμε δυο λόγια, τι γίνεται κλπ.

-- Να ξεκινήσω απ' το δεύτερο και να το ξεκαθαρίσω. Εμείς είμαστε αντίθετοι στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και μάλιστα, δηλαδή, τους στέλνεις στο λάκκο των λεόντων. Είναι άλλο πράγμα να πεις αναδιοργανώνω τις υπηρεσίες. Εδώ, όμως, δεν πρόκειται για αναδιοργάνωση. Εδώ πρόκειται για μια αναδιοργάνωση αντιδραστική, που συνδέεται και με τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Η εφεδρεία που λένε, δε θα ισχύσει ούτε η εφεδρεία - η τρόικα τα απέρριψε. Τώρα δεν ξέρω τι θα κάνουν με τις διαπραγματεύσεις, μπορεί να κερδίσουν ένα χρόνο - δύο, αλλά στην ουσία το πρόβλημα θα παραμείνει και οι απολύσεις θα είναι μαζικές. Και γίνονται απολύσεις και σε υπηρεσίες που θα μειωθούν οι αντίστοιχες παροχές. Αν οι υπηρεσίες δε λειτουργούσαν καλά, να τις λειτουργήσουν καλά. Είμαστε λοιπόν αντίθετοι, ούτε με εφεδρεία, ούτε τίποτα.

Αντίθετα, εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν προσλήψεις. Στα νοσοκομεία λείπει νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης, μιλάμε για δημόσια έργα, όχι ΣΔΙΤ, τα οποία είναι μακράς πνοής και δεν είναι έργα αυτοσκοπός για να γίνει διορισμός, αλλά είναι έργα που θα γίνει διορισμός διότι είναι έργα σκοπού. Π.χ., αντισεισμική θωράκιση, προγράμματα λαϊκής στέγης. Δηλαδή, εμείς, μιλάμε για μείωση της ανεργίας, γιατί κατάργηση στον καπιταλισμό δε γίνεται, αλλά εν πάση περιπτώσει, για δημιουργία θέσεων εργασίας, με έργα που είναι κοινωνικά χρήσιμα - και δε λέμε κάνε έργα για να κάνεις...

Υπάρχουν όμως πάρα πολλές μεγάλες παγίδες. Χρησιμοποιούν τις 2μηνες και 3μηνες συμβάσεις με 400 ευρώ κλπ. Και ξέρετε γιατί τις χρησιμοποιούν; Θα σας το πω καθαρά και θα το πω και στη Βουλή αύριο. Ετσι κερδίζουν τη μείωση των επιδοτούμενων απ' τον ΟΑΕΔ. Διότι όταν πας και δουλέψεις δύο μήνες φεύγεις απ' τον ΟΑΕΔ και σταματάει και η επιδότηση ανεργίας.

Και εγώ σας λέω, ένας άνθρωπος ο οποίος θα πάει να δουλέψει για δύο μήνες για να πάρει 350 ευρώ και 400 ευρώ -γιατί τέτοια είναι- χάνει την επιδότηση άλλους εφτά μήνες και αν το παρατείνουν τώρα ένα χρόνο ή δυο χρόνια που λένε. Και γιατί να πάει, να δεχθεί; Να δουλέψεις δύο μήνες με ένα εξευτελιστικό ποσό και μόνο για δύο μήνες και να χάσεις το επίδομα ανεργίας. Δηλαδή, μιλάμε για τρομερές παγίδες με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι έτσι θα καταντάνε, δηλαδή θα βρουν τρόπους - χάνουν τα εφάπαξ, ακόμα χάνουν τα πραγματικά ένσημα της σύνταξης τα χρόνια της σύνταξης. Είμαστε ριζικά αντίθετοι.

Λένε ότι είναι τεράστιος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων. Μας λένε ότι είναι 1,5 εκατομμύριο, μετά το βγάλανε 1,1 εκατομμύριο, βάλανε όμως μέσα το στρατό, τα σώματα ασφαλείας - ε, όχι! Δε θα βάλεις τώρα το στρατό στους δημοσίους υπαλλήλους και τα σώματα ασφαλείας. Μιλάμε για τα υπουργεία, τη δημόσια διοίκηση. Είναι 700.000 - δεν είναι απ' τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Αν τώρα σε κάποιους τομείς είναι πιο πολλοί και σε άλλους είναι λιγότεροι ή λόγο των νέων τεχνολογιών - ε, μείωσε το ωράριο εργασίας, άμα περισσεύουν. Μείωσε το χρόνο εργασίας, αυτό θα πει παραγωγικότητα.

Δεν αποκλείεις τις μετατάξεις, αλλά με κριτήριο, καταλαβαίνετε, το πραγματικά εκσυγχρονιστικό κριτήριο: Εδώ θέλω λιγότερο ζωντανή ανθρώπινη εργασία γιατί έβαλα το ηλεκτρονικό σύστημα, και αναπτύσσω έναν άλλο τομέα, κοινωνικό, πολιτιστικό, υποδομών κλπ. Τέτοια μπορεί να γίνουν σε ένα οποιοδήποτε κοινωνικό καθεστώς. Αλλά όχι και στη λογική ότι θα αλλάζεις εφτά επαγγέλματα ή και θα έχεις δέκα επαγγέλματα σε είκοσι χρόνια - κάθε πέντε μήνες και ένα άλλο επάγγελμα.

Τώρα, η εκτίμηση που έχουμε είναι ότι πιθανά την υποδομή να την αφήσουν στο κράτος και να τη νοικιάσουν και να ιδιωτικοποιήσουν ΕΡΓΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κλπ. Η επισκευαστική βάση, τα εργοστάσια, που εκεί είναι η παραγωγή, καθαρά παραγωγικός χώρος, δημιουργεί υπεραξία κλπ. Χάνεται τεχνογνωσία. Αυτή είναι πραγματική καταστροφή και απαξίωση παραγωγικών δυνάμεων. Είναι φοβερό. Και μπορεί να νοικιάσουν για τριάντα χρόνια - τώρα πάνε σε αυτό το μοντέλο. Επειδή δεν τα αγοράζουν οι όμιλοι όλα - αγοράζουν τη χρήση.

Θα βάλει το κράτος λεφτά για την υποδομή, θα πάρουν ζεστό χρήμα μέσω των διάφορων κονδυλίων και των εγγυήσεων και ύστερα από τριάντα χρόνια που η υποδομή θα έχει απαξιωθεί -τώρα απαξιώνεται και πιο γρήγορα, εσείς τα ξέρετε καλύτερα από μένα- θα φύγουν, θα την ξαναφτιάξουν και θα την ξανανοικιάσουν. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης».