Στα όρια της πολιτικής εξαπάτησης κινούνται οι κυβερνητικοί θεατρινισμοί με τις επιστολές προς υπουργούς, οι οποίοι καλούνται να περιορίσουν περαιτέρω τις λειτουργικές δαπάνες των εποπτευόμενων υπουργείων και υπηρεσιών. Σε μια κοινωνία που η κεντρική διοίκηση έχει κηρύξει στην ουσία στάση πληρωμών για το σύνολο των λειτουργιών του Δημοσίου, σε ένα κράτος που τα υπουργεία δεν έχουν ήδη γραφική ύλη, τα νοσοκομεία δε διαθέτουν γάζες και οι παιδικοί σταθμοί στερούνται νηπιαγωγούς, είναι μέγιστη υποκρισία να δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι δυνατόν με τις ...οικονομίες να βρεθούν τα δισεκατομμύρια που χρειάζονται για να δώσουν στους τραπεζίτες.

«Εχουμε δεσμευτεί - λέει το δεύτερο μνημόνιο - να πετύχουμε τον δημοσιονομικό μας στόχο και είμαστε έτοιμοι να λάβουμε διορθωτικά μέτρα στην περίπτωση υποαπόδοσης». Αυτό το έχουν εμπεδώσει οι πάντες. Οσο οι εκπρόσωποι της εξουσίας ανακαλύπτουν ότι τα ελλείμματα, που τόσα χρόνια αυτοί δημιουργούσαν, πρέπει να μειωθούν κι άλλο, θα παίρνονται «διορθωτικά μέτρα». Οπως όμως εξηγείται στη σελίδα 701 του ΦΕΚ, αυτά τα μέτρα δεν μπορεί να είναι ό,τι κι ό,τι. «Τα διορθωτικά μέτρα, εάν κριθούν αναγκαία, θα περιλαμβάνουν πρόσθετες στοχευόμενες μειώσεις στο μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα και στις κοινωνικές δαπάνες καθώς και στις αμυντικές δαπάνες».