Η ανακοίνωση εκδόθηκε με αφορμή το ενδεχόμενο να μην άνοιγε χτες για τους τουρίστες κρουαζιερόπλοιων το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο, αν δεν δίνονταν διαβεβαιώσεις από την κυβέρνηση στους αρχαιοφύλακες για οριστική επίλυση του τρόπου πληρωμής των υπερωριών των τελευταίων. Μέχρι τώρα, για να εξυπηρετούν την πελατεία τους (κυρίως κρουαζιέρες) οι τουριστικές επιχειρήσεις πληρώνουν τις υπερωρίες των αρχαιοφυλάκων, μετά από σχετική συμφωνία του υπουργείου. Αυτό ακριβώς θέλει να θεσμοθετήσει και τυπικά η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου, ο αναπληρωτής υπουργός, Κ. Τζαβάρας, επικοινώνησε με τον πρόεδρο της ΠΕΥΦΑ (Πανελλήνια Ενωση Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων), Γ. Μαυρικόπουλο και τον «διαβεβαίωσε» για την υπογραφή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης. Προστίθεται, μάλιστα, ότι «κατόπιν σχετικής πρότασης των εκπροσώπων των εργαζομένων της ΠΕΥΦΑ και σε συνεννόηση με εκπροσώπους των τουριστικών επιχειρήσεων της Ρόδου αποφασίστηκε να εργαστεί αύριο (σ.σ. χτες) το προσωπικό κανονικά και το σχετικό ποσό της αποζημίωσής τους να καταβληθεί από τους τουριστικούς πράκτορες απευθείας στο "Χαμόγελο του Παιδιού"».

Ουσιαστικά, η κυβέρνηση κάνει ένα ακόμη βήμα ιδιωτικοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία πλέον θα... «ανοιγοκλείνει» ανάλογα με τις ορέξεις των τουριστικών πρακτόρων και των μεγάλων τουριστικών γραφείων! Ταυτόχρονα, μετατρέπει τους εργαζόμενους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας σε «υπαλλήλους» των ιδιωτών, οι οποίοι, αφού θα πληρώνουν, ευκόλως...θα ζητήσουν περισσότερα. Να σημειωθεί ότι «τρέχει» και πρόγραμμα πρόσληψης εργαζομένων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, κυρίως αρχαιοφυλάκων, αλλά όχι μόνο, από «μη κερδοσκοπικούς» φορείς...

Η προώθηση αυτής της πολιτικής από την κυβέρνηση, αλλά και τρόπος που την αντιμετωπίζει η διοίκηση της ΠΕΥΦΑ βρίσκεται σε αντίθεση και μακριά από το κύριο πρόβλημα της ουσιαστικής φύλαξης των μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, δηλαδή την πλήρωση των χιλιάδων κενών οργανικών θέσεων με μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Φυσικά, το κριτήριο του πότε και πώς θα γίνονται υπερωρίες δεν πρέπει να είναι το συμφέρον του κεφαλαίου στον τουρισμό, αλλά οι πραγματικές ανάγκες του λαού και των εργαζομένων που επισκέπτονται τη χώρα μας από το εξωτερικό.