Ποια είναι η κατεύθυνση που προτείνουν οι «αρμόδιοι», η κυβέρνηση, οι επιχειρήσεις και γενικότερα η κυρίαρχη τάξη και οι εκφραστές της, για να «ανέβουν θέσεις» τα ελληνικά πανεπιστήμια; Την εφαρμογή αναδιαρθρώσεων όπως αυτές του νόμου - πλαισίου για το πανεπιστήμιο ΑΕ, με προγράμματα σπουδών προσαρμοσμένα στη «γνώση» που θέλει κάθε φορά η αγορά, με ερευνητική δραστηριότητα που ζητούν οι πολυεθνικές, με άμεση σύνδεση των ιδρυμάτων με το κεφάλαιο.

Η «εξωστρέφεια», η «αξιολόγηση» και η «ανταγωνιστικότητα» είναι λέξεις που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες και οι διάφοροι διεθνείς αξιολογητές. Είναι η «γλώσσα» τους για τα πανεπιστήμια που δε θα μορφώνουν την πλειοψηφία, αλλά θα αντιμετωπίζουν τους φοιτητές σαν πελάτες ή «μυαλά» που θα μπορεί να επενδύσει σε αυτά η α' ή η β' εταιρεία. Τα ιδρύματα πρέπει να είναι επιχειρήσεις που θα «κρίνονται» για τις «μπίζνες» και την επιστημονική τους συνεισφορά στις απαιτήσεις της «αγοράς».

Οι λίστες αυτές εξυπηρετούν τα μεγάλα ιδρύματα, ενισχύουν την εικόνα τους στη διεθνή αγορά, ώστε οι επιχειρήσεις να έχουν στοιχεία για τις επιδόσεις και να ξέρουν πού να επενδύσουν. Με αυτόν τον τρόπο τα ισχυρά ιδρύματα των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων χωρών να μπορούν να «χτυπάνε» μεγάλες χρηματοδοτήσεις, να έχουν καλύτερες επιλογές στα ερευνητικά πακέτα της «αγοράς».

Η εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης, η προσέγγιση της επιστήμης από τα λαϊκά στρώματα, το δικαίωμα στη μόρφωση, η βασική έρευνα προς όφελος των εργαζομένων και των παιδιών τους, η ανάπτυξη της επάρκειας των νέων επιστημόνων δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις αξιολογήσεις, όσο επιστημονικοφανείς κι αν είναι.