«Καλό ταξίδι», άρχοντα... Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τον Μιχάλη Μενιδιάτη, χτες, το απόγευμα, στη γειτονιά όπου γεννήθηκε, στο Μενίδι, ο γιος του, ο οποίος συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας στο τραγούδι. Ο λαϊκός τραγουδιστής που όλοι αγάπησαν για τη φωνή του και το ήθος του «έφυγε» τη Δευτέρα, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 80 χρόνων.

Γεννήθηκε το 1932 σε ένα φτωχικό σπίτι στη λεωφόρο Δημοκρατίας, κοντά στην κεντρική πλατεία Μενιδίου. Πολυμελής οικογένεια, μεγάλη φτώχεια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως φύλακας στη λαχαναγορά. Ανέβηκε στο πάλκο για πρώτη φορά το 1953, στη «Δροσιά» του Δημήτρη Γκίκα στο Μενίδι, όπου εμφανίζονταν οι Μιχάλης Δασκαλάκης, Τάκης Μπίνης, Γιώργος Λαύκας και Γεράσιμος Κλουβάτος.

Στη δισκογραφία εμφανίστηκε το 1957 με το «Θα χτίσω μια καλύβα» του Κλουβάτου. Καθιερώθηκε και αναγνωρίστηκε με συνθέσεις του Καλδάρα, «Μην περιμένεις πια», «Περιφρόνα με, γλυκιά μου», «Πετραδάκι - πετραδάκι» κ.ά. Αλλά και «Ξημέρωσε, καλή μου» των Ν. Καρανικόλα - Ακη Πάνου, «Είδα τα μάτια σου κλαμένα» του Ακη Πάνου, «Αγωνίες» του Χιώτη, «Πήραν τα στήθια μου φωτιά» του Καραμπεσίνη, «Λαϊκός τραγουδιστής» του Σαββόπουλου (Happy Day), κ.ά.

Οπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του ο Μιχάλης Μενιδιάτης, που επιμελήθηκε ο Κώστας Μπαλαχούτης: «Χρωστάω πολλά σε πολλούς για όσα πέτυχα. Το μεγαλύτερο όμως μερτικό ανήκει στον Καλδάρα... Ο Καλδάρας ήταν κιμπάρης στο λόγο του, ήταν ένα κι ένα κάνουν δύο. Και πολύ μυαλωμένος. Η σκέψη του με τη γλώσσα του πηγαίναν μαζί και κεντάγανε. Δεν μίλαγε πρώτα η γλώσσα και μετά το μυαλό. Εμένα μ' άρεσε να τον ακούω να μιλάει με τις ώρες. Κάναμε τρεις φορές πρόβες το ''Πες μου τι σου είπανε για μένα'' και πήγαμε στην ''Columbia'' να το ηχογραφήσουμε. Ελα που εκεί μέσα γράφουν κι ο Τσιτσάνης με τον Παπαϊωάννου και τον Τσαουσάκο. Μόλις τους είδα, μ' έπιασε τρέμουλο. Οχι από τρακ, αλλά και από σεβασμό... Αργότερα έμαθα πως ο Καλδάρας είχε μαζέψει σκόπιμα τους υπόλοιπους συνθέτες εκεί για να με προσέξουν...».