Βρωμάει απ' όλες τις απόψεις η υπόθεση των 32 πολιτικών που φέρονται να εμπλέκονται σε φοροδιαφυγή και σε «παράνομο πλουτισμό». Κατ' αρχήν μόνο τυχαία δεν είναι η χρονική στιγμή που γίνονται οι αποκαλύψεις για μια υπόθεση που βρίσκεται στα συρτάρια του ΣΔΟΕ από το 2010 και αφορά αγοραπωλησίες της περιόδου 2005-2008 που, όπως λέγεται, ήταν «βιτρίνα» για να ξεπλυθεί «μαύρο χρήμα» πάνω από 10 δισ. ευρώ. Είναι φως φανάρι ότι πρόκειται για ένα στημένο επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για να διευκολύνει την κυβέρνηση και γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα να περάσει τα εξοντωτικά μέτρα του πακέτου των 13,5 δισ. ευρώ. Εδώ και καιρό άλλωστε ακούγονταν ολοένα και πιο δυνατά «φωνές» τόσο από την εγχώρια πλουτοκρατία όσο και από τους δανειστές και εταίρους «να πάνε κάποιοι φυλακή» από τους «παλαιούς πολιτικούς», προκειμένου να νομιμοποιηθούν οι νυν κυβερνώντες να πάρουν τα νέα μέτρα. Επί της ουσίας όμως η υπόθεση των 32 πολιτικών, για τους οποίους βεβαίως πρέπει να γίνει έρευνα, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι τέτοια φαινόμενα όταν συμβαίνουν, θα συμβαίνουν όσο υπάρχει η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, η λειτουργία των «όφσορ» εταιρειών, οι ανώνυμες (μη ονομαστικοποιημένες) μετοχές κ.ο.κ. Από την άποψη αυτή επωμίζεται εγκληματικές ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ που εμπαίζει ξεδιάντροπα το λαό, υποστηρίζοντας ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μπορεί να γίνει στη βάση του ελέγχου του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων. Στην πραγματικότητα καλλιεργεί επικίνδυνες αυταπάτες στο λαό, εγκλωβίζοντάς τον «εντός των τειχών» του ευρωμονόδρομου και του καπιταλισμού.