Μπόλικος κουρνιαχτός έχει ξεσηκωθεί τις τελευταίες μέρες γύρω από την υποτιθέμενη «προσφορά» τόσο για την πληρωμή του ελληνικού κρατικού χρέους, όσο και για την «ανάπτυξη». Οι φερόμενοι «καλοθελητές» εμφανίζονται να έχουν καταθέσει σε τράπεζα του Καναδά ποσά ύψους 600 δισ. ευρώ, τα οποία, όπως ισχυρίζονται, τα προορίζουν για το συγκεκριμένο «εθνικό σκοπό»...

Η όλη υπόθεση θα μπορούσε να ήταν και ένα απλό καλαμπούρι, μόνον που αυτό «επενδύθηκε» με μπόλικη σοβαροφάνεια, αναπαράχθηκε μαζικά στο διαδίκτυο και σε ΜΜΕ της πλουτοκρατίας, πουλήθηκε και ως εμπόρευμα, αλλά πρώτα και κύρια αξιοποιήθηκε στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ψεύτικης αντίληψης στο λαό.

Η καπιταλιστική κρίση - τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και κέρδη που λιμνάζουν και που αδυνατούν να βρουν κερδοφόρα διέξοδο στο πεδίο της παραγωγής - δε χαμπαριάζει ούτε από πραγματικά διαχειριστικά κόλπα, ακόμη και αν όλα τα νομισματοκοπεία του εκμεταλλευτικού συστήματος δούλευαν ακατάπαυστα, ακόμη και αν διοχέτευαν ποταμούς χρήματος στην «οικονομία» του συστήματος που ξεχειλίζει από σαπίλα και που το μόνο που έχει να δώσει είναι η κλιμακούμενη βαρβαρότητα για τη σωτηρία των καπιταλιστικών κερδών.

Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών, σε ανακοίνωση, σημειώνει πως η «οποιαδήποτε πληροφορία ανακάλυψης θησαυρών που προσφέρονται για την αποπληρωμή των χρεών μας, μόνο ως αστείο μπορεί να αντιμετωπιστεί». Πρόκειται δηλαδή για έναν ακόμη εμπαιγμό. Το ίδιο «αστείο» έχουν χρησιμοποιήσει και οι ίδιοι, όταν στο πλαίσιο του αρχικού μνημονίου, άνοιγαν επίσημο κρατικό λογαριασμό, καλώντας τους «πολίτες» να συνεισφέρουν στην αποπληρωμή του χρέους.