Ταφές και άλλα ευρήματα της Υστερης Νεολιθικής περιόδου αποκάλυψε η αρχαιολογική έρευνα στο σπήλαιο του Διρού το καλοκαίρι.

Παλαιότερη έρευνα εντόπισε περιοχές μεγαλύτερης συγκέντρωσης κεραμικών και λίθινων ευρημάτων προϊστορικών ή ιστορικών περιόδων. Στην περιοχή Ξαγκουνάκι βρέθηκαν πολλά λίθινα εργαλεία, όστρακα, και ανθρώπινα οστά της Υστερης Νεολιθικής, που χρονολογούνται στο 4200 π.Χ. Το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκαν δύο δοκιμαστικές τομές. Η πρώτη, στο σημείο όπου ήταν τα ανθρώπινα οστά, όπου αποκαλύφθηκε μια αδιατάρακτη διπλή παιδική ταφή σε αγγείο. Στην ίδια τομή αποκαλύφθηκαν τμήματα και άλλης ταφής, επίσης αδιατάρακτης, τριών ενηλίκων, μάλλον της Τελικής Νεολιθικής Εποχής. Η συγκέντρωση των ταφών και η μεγάλη ποσότητα κεραμικών και εργαλείων δείχνει ότι η θέση κατοικήθηκε εντατικά στην Τελική Νεολιθική, σε συνδυασμό με το σπήλαιο Αλεπότρυπα. Αξιοσημείωτη είναι η απουσία ευρημάτων μετά τη Νεολιθική περίοδο, που υποδηλώνει ότι το σπήλαιο και ο περιβάλλων χώρος δεν χρησιμοποιήθηκαν έκτοτε για συστηματική κατοίκηση, όπως κατέδειξαν σωστικές ανασκαφές το 1970 - 1971.

Τις παραπάνω έρευνες, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ανασκαφικό και μελετητικό έργο Διρού», διεξάγει ομάδα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων μέσω της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος, υπό τη διεύθυνση του Γ. Παπαθανασόπουλου, με την εποπτεία της Ε΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων. Το Σπήλαιο Αλεπότρυπα, που ερευνάται από το 1970 από τον Γ. Παπαθανασόπουλο, κατοικήθηκε στη Νεολιθική περίοδο (6000 - 3000 π.Χ.) και έχει αποδώσει χιλιάδες ευρημάτων κεραμικής, λίθινων και οστέινων εργαλείων, κοσμημάτων, ανθρώπινων και ζωικών οστών.

Στόχοι του προγράμματος είναι: Η αναπαράσταση του παλαιοπεριβάλλοντος της δυτικής Μάνης μετά το τέλος της Πλειστοκαίνου και η αλληλεπίδρασή της με την παρουσία του ανθρώπου. Η πραγματοποίηση συστηματικής επιφανειακής έρευνας στον περίγυρο του κόλπου του Διρού και η μελέτη και δημοσίευση του ανασκαμμένου αρχαιολογικού υλικού.