Ποιος διαθέτει το καλύτερο εναλλακτικό μείγμα πολιτικής που θα διαχειριστεί με επιτυχία τον καπιταλισμό τάχα προς όφελος των εργαζομένων, ήταν το βασικό σημείο των τοποθετήσεων των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ανεξάρτητων Ελλήνων και των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΟΤΟΕ και ΓΣΕΕ, στη χτεσινή πρώτη μέρα του 30ού Συνεδρίου της ΟΤΟΕ. Το κλίμα «χάλασε» η τοποθέτηση του Ν. Καραθανασόπουλου, μέλους της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, που χαρακτήρισε απατηλή και ψεύτικη τη λογική αυτή.

Ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ, Δ. Κούκος, στην εναρκτήρια ομιλία μίλησε «για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος (...) προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας» και είπε ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι «βεβιασμένη». Παρουσίασε συνοπτικά την πρόταση της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ, που έχει ως κύριο στοιχείο την κρατική παρέμβαση. Την πρόταση αυτή στήριξε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, σημειώνοντας πως η ΟΤΟΕ «βγαίνει ξανά μπροστά και κάνει μια νέα πρόταση για το τραπεζικό σύστημα». Ο Φ. Ταυρής, εκπρόσωπος της ΝΔ, υποστήριξε ότι το κορυφαίο ζήτημα «δεν μπορεί παρά να είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών».

Ο Δ. Βίτσας, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριξε ότι «επιβάλλεται και η δημιουργία τραπεζών ειδικού σκοπού για να υποβοηθήσουν τις συγκεκριμένες αναπτυξιακές παραγωγικές δραστηριότητες». Ετσι, ισχυρίστηκε, οι τράπεζες θα λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας. Υπέρ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τάχθηκε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Π. Κουκουλόπουλος, λέγοντας ότι «πρέπει να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια». Ο Κ. Μαρκόπουλος, εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, δήλωσε ότι δεν αντιλαμβάνεται «γιατί φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε τουλάχιστον μία υπό κρατικό έλεγχο τράπεζα να συγκρατεί τον ανταγωνισμό και τα επιτόκια και να ωθεί το τραπεζικό σύστημα στη βάση του ανταγωνισμού σε λίγο πιο φιλικές προς τον πολίτη χρήσεις». Την ανακεφαλαιοποίηση στήριξε και η Ν. Φούντα, από τη ΔΗΜΑΡ.

Η τοποθέτηση του Ν. Καραθανασόπουλου, μέλους της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, αποκάλυψε την πραγματική ουσία και τις στοχεύσεις που έχουν οι παραπάνω προτάσεις - σενάρια. Μεταξύ άλλων σημείωσε:

«(...) Τα βασικά χαρακτηριστικά του χρηματοπιστωτικού τομέα είναι τα εξής: Η θωράκιση της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και εν γένει του καπιταλιστικού, η αντιστοίχηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις σημερινές ανάγκες συνολικότερα του κεφαλαίου, η μεγέθυνση και η συγκέντρωση σε ισχυρότερους χρηματοπιστωτικούς ομίλους μέσα από συγχωνεύσεις και εξαγορές, η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων στον κλάδο αυτό. Σε συνθήκες κρίσης επιταχύνεται η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, μια διαδικασία που ξεκίνησε στη χώρα μας από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Ο στόχος είναι να διαμορφωθούν τρεις τραπεζικοί όμιλοι. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την κλιμάκωση της επίθεσης στους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις στη λαϊκή οικογένεια και ιδιαίτερα στα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά.

Από αυτή την άποψη αν η διαπάλη για τη μορφή ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών περάσει και μέσα στους κόλπους του συνδικαλιστικού κινήματος θα το οδηγήσει σε ευνουχισμό. Παρουσιάζει μια ολόκληρη βεντάλια θέσεων, από την κρατικοποίηση των τραπεζών έως το δημόσιο έλεγχό τους και την άμεση ανακεφαλαιοποίηση (...) Ολες αυτές οι επιλογές δεν μπορούν να αναιρέσουν τον κεφαλαιοκρατικό χαρακτήρα των τραπεζών που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι το καπιταλιστικό κέρδος».

Γι' αυτό το λόγο, συνέχισε, θα πρέπει να αναρωτηθούν κάποιοι «αν θα πρέπει να απασχολήσει το συνέδριο της ΟΤΟΕ το ζήτημα της συμβολής στην αναπτυξιακή διαδικασία που θα έχει καπιταλιστικό χαρακτήρα και η οποία προϋποθέτει την επιδείνωση των συνθηκών πώλησης της εργατικής δύναμης, την επιδείνωση της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Γι' αυτό θεωρούμε ως ΚΚΕ ότι αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση αφέλεια, για να μην πούμε πολιτική απάτη, ότι μπορεί κάποια στιγμή οι τράπεζες να αποκτήσουν κοινωνικό χαρακτήρα και κοινωνικό ρόλο. Είναι σα να λέμε ότι θα βάλουμε στο κοτέτσι το ...κουνάβι.

Οι εργαζόμενοι και το συνέδριο πρέπει να επικεντρωθούν στο πώς θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός ισχυρού ρωμαλέου εργατοϋπαλληλικού κινήματος, ικανού να αποκρούσει αυτά τα μέτρα, την επίθεση, να διεκδικήσει κατακτήσεις και ταυτόχρονα να περάσει στην αντεπίθεση».