Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι δοσιλογικές κυβερνήσεις τους με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς βάζουν στο στόχαστρό τους το βασανισμένο αφγανικό λαό από τότε που προσπάθησε να ξεκολλήσει από το σκοταδισμό το λαϊκό καθεστώς του 1979, με τη στήριξη της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών

Αυτά τα 11 χρόνια κατοχής, ωστόσο, για τον αφγανικό λαό δεν έβαλαν τέλος ούτε στο σκοταδισμό του ισλαμικού νόμου της Σαρία, τον οποίο εξακολουθούν να εφαρμόζουν οι Ταλιμπάν, ούτε στη διαφθορά, η οποία γιγαντώθηκε, ούτε στο εμπόριο ναρκωτικών και τις καλλιέργειες οπίου που συνεχίζουν να αποτελούν τη βασική πηγή εσόδων των Ταλιμπάν, με τη σιωπηλή συνενοχή των κατοχικών δυνάμεων, τη στιγμή που η «δημοκρατία» των κατοχικών δυνάμεων που επιβάλλεται με τα όπλα έχει εκτοξεύσει τους αριθμούς όσον αφορά τους θανάτους αμάχων.

Τραγική παραμένει και η θέση των γυναικών στη χώρα, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στην προπαγάνδα για να δικαιολογηθεί η εισβολή στο Αφγανιστάν. Είναι χαρακτηριστικό ότι νεαρά κορίτσια εξακολουθούν να μετατρέπονται σε θύματα των Ταλιμπάν, γιατί απλά θέλουν να πάνε σχολείο, μεγάλα είναι τα ποσοστά βιασμών, τα οποία -ακόμα και αν καταγγελθούν- αρκετές φορές, δεν καταγράφονται επίσημα. Πολλές είναι οι γυναίκες, που αν τελικά γλιτώσουν από τους συζύγους ή τους βιαστές τους επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, κυρίως αυτοπυρπολούμενες, καθώς ο ισλαμικός νόμος και η αμερικανο-ΝΑΤΟική κατοχή οδηγούν τη ζωή τους σε αδιέξοδο. Οι Αφγανές εξακολουθούν να υποχρεώνονται σε γάμο από την παιδική ηλικία, να δίνονται ως νύφες για να ξεπληρώσουν τα χρέη της οικογένειας ή να τερματίσουν μία διαμάχη, ακόμα και για να γλιτώσουν οι πατεράδες από την υποχρέωση της σίτισής τους.

Συνολικά ο λαός της χώρας μαστίζεται από τεράστια ποσοστά ανεργίας, μεγάλα ποσοστά απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης, ενώ ο θάνατος υπάρχει ως πιθανότητα καθημερινά, είτε λόγω του πολέμου, είτε λόγω της πείνας ή καιρικών φαινομένων. Αυτό το χειμώνα περισσότερα από δύο εκατομμύρια Αφγανοί αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να μην καταφέρουν να επιβιώσουν, λόγω του κρύου και του υποσιτισμού. Σε χειρότερη κατάσταση είναι αυτοί που βρίσκονται στους προσφυγικούς καταυλισμούς, καθώς έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αναζητώντας «ασφαλέστερο καταφύγιο», προκειμένου να γλιτώσουν από τα πυρά τόσο των Ταλιμπάν, όσο και των κατοχικών δυνάμεων. Το 2011 δεκάδες πρόσφυγες, κυρίως παιδιά, έχασαν τη ζωή τους από το κρύο σε καταυλισμούς γύρω από την Καμπούλ, ενώ τα Ηνωμένα Εθνη καλούν υποκριτικά σε βοήθεια, συγκεντρώνοντας κονδύλια για τους πρόσφυγες, στηρίζοντας παράλληλα την κατοχή.

ΝΑΤΟ και ΗΠΑ υπόσχονται δήθεν «τερματισμό της κατοχής» το 2014, υποστηρίζοντας ότι θα αποσύρουν τα στρατεύματά τους, παραδίδοντας όπως ισχυρίζονται τον έλεγχο της χώρας, στις αφγανικές δυνάμεις. Ωστόσο και οι αφγανικές δυνάμεις το τελευταίο διάστημα δέχονται κριτική, για το κύμα επιθέσεων εκ των έσω με στόχο αμερικανο-ΝΑΤΟικούς στρατιώτες, που εντείνεται συνεχώς, θέτοντας ερωτηματικά, σχετικά με τη δυνατότητα των Ταλιμπάν να εισχωρήσουν στις δυνάμεις ασφαλείας. Ο αφγανικός στρατός τίθεται στο στόχαστρο των Ταλιμπάν, ως εντολοδόχος και συνεργάτης των κατοχικών δυνάμεων, δεδομένου ότι λειτουργούν με βάση ΝΑΤΟικές εντολές. Σε κάθε περίπτωση ΝΑΤΟ και ΗΠΑ κάνουν ξεκάθαρες τις προθέσεις τους, σημειώνοντας ότι κατοχικές δυνάμεις θα παραμείνουν στο Αφγανιστάν, ως «εκπαιδευτές», ενώ διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να «εγκαταλείψουν» τη χώρα.

ΝΑΤΟ και ΗΠΑ έχουν ήδη προετοιμάσει την επόμενη μέρα της «αποχώρησής» τους, με τρόπο που θα διασφαλίσει την επ' αόριστον παρουσία τους στο Αφγανιστάν και τον ουσιαστικό έλεγχο της χώρας. Κρατικές δομές, σχέδια ανοικοδόμησης, πλουτοπαραγωγικές πηγές, στήνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, που παγιώνουν έτσι τον έλεγχο μίας στρατηγικής σημασίας περιοχής για τους ενεργειακούς δρόμους.

Αλλωστε η σημασία του Αφγανιστάν για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι ξεκάθαρη από τη δεκαετία του '80. Από την εποχή της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ κυρίως εκπαίδευσαν, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν αφειδώς τους «Ταλιμπάν», οι οποίοι, επί της ουσίας, μέχρι σήμερα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, δίνοντας «πρόφαση» στην κατοχή.

Το Αφγανιστάν εμφανίζεται ως «πεδίο δόξης» λαμπρό και για τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν και νέοι διεκδικητές στη λεία μιας χώρας όπου κυριαρχεί η εξαθλίωση και η φτώχεια του λαού. Ισχυρό είναι το ενδιαφέρον της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Κίνας που έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια να δραστηριοποιούνται προκειμένου να εξασφαλίσουν μερίδιο στη λεία.

Η Τουρκία πρόσφατα φιλοξένησε τριμερή συνάντηση του προέδρου του Αφγανιστάν, Χαμίντ Καρζάι, του προέδρου του Πακιστάν, Ασίφ Αλί Ζαρντάρι, με τον Τούρκο ομόλογό τους Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θέμα οι εξελίξεις στην περιοχή με επίκεντρο τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, καθώς και η εξασφάλιση της «επόμενης μέρας», στην οποία η Αγκυρα έχει ήδη ξεκινήσει να βάζει τα θεμέλια της ισχυρής παρουσίας της. Εκμεταλλευόμενη το ρόλο της ως «μουσουλμανική χώρα», η Τουρκία έχει ήδη ολοκληρώσει περισσότερα από 800 έργα ανοικοδόμησης στο Αφγανιστάν, δηλώνοντας πρόθυμη να συνεργαστεί και να αναπτύξει τις οικονομικές της σχέσεις με τη χώρα, αναλαμβάνοντας και άλλα συμβόλαια ανοικοδόμησης, στο όνομα της «κοινής θρησκείας» και πάντα προς όφελος των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας επιχειρεί να παίξει και η Κίνα, η οποία έχει εξασφαλίσει την εκμετάλλευση ορυχείων του Αφγανιστάν. Οι επιχειρήσεις «Jiangxi Copper Co» και «China Metallurgical Group Corp» έχουν ήδη συμβόλαια για τα ορυχεία χαλκού στο Aynak νότια της Kαμπούλ, όπου τα κοιτάσματα είναι τεράστια και οι Κινέζοι επενδύουν 4 δισ. δολάρια.

Αν δε, συνυπολογίσει κανείς τις ανακοινώσεις γεωλόγων που αναφέρουν ότι εντόπισαν στο βόρειο Αφγανιστάν πλούσιο κοίτασμα πετρελαίου, που μπορεί να δώσει 1,8 δισ. βαρέλια, τις εκτιμήσεις ότι η χώρα διαθέτει περισσότερες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και αμερικανική μελέτη, σύμφωνα με την οποία το υπέδαφος του Αφγανιστάν διαθέτει πλούσια κοιτάσματα σιδήρου, λιθίου, χαλκού και χρυσού αξίας περίπου ενός τρισ. δολαρίων, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η περιοχή δε χάνει το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών, με την κατοχή -έστω και χωρίς στρατιωτική μορφή- να θεωρείται βέβαιη.

Οι Ταλιμπάν από την πλευρά τους παίζουν το ρόλο τους εξαιρετικά, συμμετέχοντας μεν σε συνομιλίες στο Παρίσι, με τις αφγανικές αρχές, για τη δήθεν προώθηση της «ειρηνευτικής διαδικασίας», ενώ την ίδια στιγμή οξύνουν τις επιθέσεις τους, συμβάλλοντας σε ένα κλίμα ανασφάλειας, που προκαλεί δηλώσεις περί «αναγκαιότητας» της παρουσίας των αμερικανο-ΝΑΤΟικών δυνάμεων. Η δράση τους και στο Πακιστάν, αποτελεί την πάγια δικαιολογία διάχυσης του πολέμου, καθώς αμερικανικές δυνάμεις επιχειρούν στο Πακιστάν, πραγματοποιώντας συνεχόμενες επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ενώ ο κυβερνητικός στρατός συνεχίζει «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις», εναντίον των «Ταλιμπάν», με το λαό της χώρας να αντιμετωπίζει έναν ακήρυχτο πόλεμο, βιώνοντας την ίδια εξαθλίωση με τους γείτονές του.

Σ' αυτό το κλίμα ο αφγανικός λαός βρίσκεται μεταξύ «σφύρας» των κατοχικών δυνάμεων και «άκμονος» των Ταλιμπάν, καταλήγοντας σκλάβος στην ίδια του τη γη. Τόσο οι Ταλιμπάν που υπόσχονται «απελευθέρωση» από την κατοχή, υπεραμυνόμενοι το σκοταδισμό της Σαρίας, όσο και οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές κατοχικές δυνάμεις που επί 11 χρόνια αιματοκυλίζουν τη χώρα υποσχόμενες «εκδημοκρατισμό» και «απελευθέρωση» από τους Ταλιμπάν είναι συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος του αφγανικού λαού. Στους σχεδιασμούς συμμετέχουν διαχρονικά και οι ελληνικές κυβερνήσεις με την αποστολή δυνάμεων υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.