Ενα «μάθημα» πολιτικής οικονομίας με τους στίχους του Γ. Νεγρεπόντη και μουσική του Λ. Κηλαηδόνη, έδωσε η ορχήστρα της ΚΝΕ την περασμένη Κυριακή. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων που διοργανώνει η Επιτροπή Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάτω από το γενικό τίτλο «Η επιδημία της υπερπαραγωγής», η ορχήστρα της ΚΝΕ παρουσίασε το δίσκο «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας». Ο δίσκος επιλέχθηκε γιατί, παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1975, είναι ιδιαίτερα επίκαιρος και μπορεί να ανοίξει δρόμο στη συζήτηση και τον προβληματισμό με άξονα την καπιταλιστική κρίση. Τα τραγούδια πλαισίωσε αφήγηση αποσπασμάτων από το θεατρικό έργο του Γ. Σκούρτη «Απεργία ή η πάλη των τάξεων απ' αυτούς που παλεύουν».

«Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας»: «Απλά», γιατί στους στίχους τους αντανακλάται η ταξική εκμετάλλευση, εύκολα αναγνωρίσιμη από όποιον τη βιώνει. «Μαθήματα» όμως παράλληλα, γιατί ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης δεν γίνεται ορατός από όποιον δε «μάθει» να στρέφει την προσοχή του πιο βαθιά από την επιφάνεια των πραγμάτων. «Πολιτικής Οικονομίας», γιατί στη βάση της σημερινής κοινωνίας βρίσκονται οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και είναι οι σχέσεις αυτές που πρέπει να βρεθούν στο στόχαστρο της πάλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας που ανήκει σε αυτή.

Αφετηρία της αφήγησης στάθηκε η συνάντηση του ανθρώπου που «δεν είχε τίποτα» με τον άνθρωπο «που είχε τα απαραίτητα», που είχε δηλαδή στην ιδιοκτησία του τα μέσα παραγωγής. «Μόνο τα χέρια μου έχω εγώ», ομολογεί ο πρώτος, «Τα νοικιάζω!», αποκρίνεται πρόθυμα ο δεύτερος και προσθέτει: «Πόσα θέλεις για να ζήσεις μια μέρα; Τ' αναγκαία βέβαια...». Κι έτσι, «ο ένας άνθρωπος έγινε τ' αφεντικό και ο άλλος αυτός που θα του δούλευε». Και έπρεπε αναγκαστικά να δουλεύει γι' αυτόν για να μπορέσει να ζήσει.

Αυτή είναι η «συμφωνία» για τη μίσθωση της εργατικής δύναμης από τον καπιταλιστή και οι όροι που τη διέπουν: «Δέκα σου παίρνει ένα σου δίνει, ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη». Και τα υπόλοιπα εννιά; Τα εννιά που λείπουν δεν είναι παρά η υπεραξία, η κλεμμένη εργασία, το κέρδος του καπιταλιστή, που συμπεραίνει: «Ωραίο πράγμα η δουλειά του ...άλλου». Οσο για τον εργαζόμενο που παράγει δέκα αλλά πληρώνεται ένα, οι στίχοι του ποιητή τον προειδοποιούν: «Μην ακούς όσους μετράνε στα μέτρα τους και σ' αδικάνε».

Κι αν ο εργάτης παλέψει να γίνει η πληρωμή του μεγαλύτερη; Τότε μπορεί να κερδίσει μια αύξηση, μπορεί και όχι. Θα κερδίσει όμως κι ένα πολύτιμο συμπέρασμα, όπως ο εργάτης στην «Απεργία» του Γ. Σκούρτη: «Και με την αύξηση πάλι θα πουλιόμαστε, μόνο που θα πουλιόμαστε λίγο ακριβότερα. Εκτός αν...». Εκτός αν παλέψουν ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς και όσους το υπερασπίζονται, για να ορίζουν οι ίδιοι τη δουλειά τους και τους καρπούς που αυτή παράγει.

Η εκδήλωση ετοιμάστηκε χάρη στην εθελοντική δουλειά, την προσφορά και το μεράκι των μελών της ορχήστρας της ΚΝΕ. Οπως δήλωσε ο Δ. Κουφαλάκος, η ορχήστρα έκανε πρόβες για δύο περίπου μήνες και τα μέλη της διέθεσαν στην προσπάθεια αυτή αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους. Υπογράμμισε πως η συμμετοχή στα μουσικά σύνολα της ΚΝΕ είναι για τους περισσότερους μια ευκαιρία να ασχολούνται με την τέχνη τους, μιας και ως ερασιτέχνες μουσικοί συναντούν στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης πολλαπλάσιες δυσκολίες που τους εμποδίζουν να ασχοληθούν με αυτό που αγαπούν. Την ορχήστρα της ΚΝΕ απαρτίζουν οι Ανδρονιάδης Δημήτρης (πιάνο), Καραλιάς Γιάννης (κλαρινέτο), Κουφαλάκος Δημήτρης (φαγκότο, φυσαρμόνικα), Τσανέλης Λευτέρης (κιθάρα), Παπαναστασάτος Παύλος (βιολί), Παπαναστασάτου Τάνια (φωνή), Φωτοπούλου Πολυξένη (κρουστά), Χατζηαναγνώστου Στέφανος (φλάουτο, φωνή), ενώ τα κείμενα διάβασαν οι Γκανά Αλίκη, Ζουγανέλης Παναγιώτης και Ξυδώνα Μαρία.