Παρακολουθώντας χτες, από το ραδιόφωνο, βήμα βήμα τη βάρβαρη καταστολή των αγωνιστών του ΠΑΜΕ μέσα και έξω από το υπουργείο Εργασίας, αισθάνεσαι ότι η βδομάδα αυτή δεν προδιαθέτει ψυχολογικά για σινεμά, όταν η πραγματικότητα αρχίζει να ξεπερνά και την πιο «διεστραμμένη» φαντασία.

Θα επιβαλλόταν να πάμε σινεμά αν προβαλλόταν φιλμ επαναστατικής τέχνης σαν την ταξική «ΑΠΕΡΓΙΑ» του Αϊζενστάιν... Ολα τα άλλα μπορούν να περιμένουν για καλύτερες μέρες... Οι καιροί επιβάλλουν φρόνημα αγωνιστικό με εγρήγορση, αγώνα οργανωμένο και περιφρουρημένο, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να βλέπουμε, έστω κι αυτό το λίγο καλό σινεμά, που με κόπο και θυσίες ελαχίστων συνεχίζει να κυκλοφορεί... Γιατί δεν είναι μόνο να μπορούμε να πληρώνουμε ένα εισιτήριο, αλλά να έχουμε δυνατότητα να βλέπουμε «τέχνη» κι όχι όποιο άχρηστο κι αποβλακωτικό σκουπιδαριό μας σερβίρουν υποχρεωτικά. Ποιος είπε ότι στο σινεμά πάμε για να σκοτώσουμε την ώρα μας; Πέραν του ότι κανείς πια δεν έχει ώρα για σκότωμα, υπάρχουν, σίγουρα, πολύ αποτελεσματικότερα μέσα δολοφονίας τόσο του χρόνου όσο και της αισθητικής... Τα τηλεοπτικά κανάλια όπου δε χρειάζεται να πληρώνουμε έξτρα κάθε φορά, μια που έχουμε ήδη προκαταβάλει - ετσιθελικά - αδρό αντίτιμο για όλα τα φτηνιάρικα, κιτς και αντιδραστικά προγράμματα που μας μπουκώνουν, όλα ανεξαιρέτως!

Σε σύνολο πέντε ταινιών, που κάνουν πρεμιέρα την τελευταία μέρα του Γενάρη, οι δύο, οι πιο αξιόλογες, ταινίες δημιουργού αμφότερες, είναι ισπανόφωνες από τη Λατινική Αμερική. Αναφερόμαστε στο φιλμ «ΝΟ» του Πάμπλο Λαρέν από τη Χιλή και στο «ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΟΥΤΣΙΑ», του Μισέλ Φράνκο, από το Μεξικό. Αυτές αξίζει να τις δείτε... Οι υπόλοιπες, χολιγουντιανές, βιομηχανικές, εξυπακούεται καλογυρισμένες, με ονοματάρες σταρ κ.λπ., κ.λπ., αλλά, πέραν τούτου... Πάντως, η καλή νοτιοκορεάτικη «ΠΙΕΤΑ» συνεχίζεται στο «Αστυ», όπως επίσης και η - απαραίτητη - σοσιαλιστική τριλογία από το Μεσοπόλεμο του Γκέοργκ Β. Παμπστ, στο ΤΙΤΑΝΙΑ CINEMAX, για όσους επιθυμούν να χτίσουν αταλάντευτες γνωστικές βάσεις πάνω στην ιστορία του κινηματογράφου. Στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας πραγματοποιείται ήδη αναδρομικό αφιέρωμα στο σινεμά του Κώστα Γαβρά. Οι ενδιαφερόμενοι ας επικοινωνήσουν με την Ταινιοθήκη για λεπτομερή πληροφόρηση...

Επίσης, καλή χαρακτηρίζεται η αμερικάνικη δραματική κωμωδία του 2012 «ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ» σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Ο' Ράσελ και με καλό καστ που δίνει αξιοπρεπέστατες ερμηνείες. Σας παραπέμπω σε απόσπασμα της θετικής κριτικής του συναδέλφου Κωνσταντίνου Κομματά για την παραπάνω ταινία, στο οποίο αναφέρεται: «Το αποτέλεσμα είναι μια γλυκιά, τρυφερή κωμωδία, με γρήγορο ρυθμό που μεταφέρει τον αγχωτικό περίγυρο που βιώνουν οι πρωταγωνιστές. Και το κατορθώνει κρατώντας το ενδιαφέρον με έναν εξαιρετικό ρυθμό, ισορροπώντας με εξαιρετική επιτυχία ανάμεσα στο έξυπνο και τρυφερό χιούμορ και την μαύρη κωμωδία. Οπου η πανταχού παρούσα, πλέον, πολιτική ορθότητα προσπαθεί να αποτελέσει τον οδικό χάρτη για την επιβίωση. Δίνει λοιπόν με μια πολύ φρέσκια ματιά τη μάχη για επιβίωση μέσα σε έναν αντιπροσωπευτικό μικρόκοσμο μανιοκαταθλιπτικών, νευρωτικών και αποτυχημένων μεσοαστών, οι οποίοι δοκιμάζονται από τον σημερινό εξαιρετικά απαιτητικό κοινωνικό περίγυρο».

Αυτά!