Η βαθμιαία μετεξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων σε ένα πανηγύρι των πολυεθνικών, των χορηγών και της ντόπας, οδήγησε και το άθλημα της πάλης σε αυτά τα «λημέρια». Η FILA (παγκόσμια συνομοσπονδία) και η ΕΟΦΠ όλα αυτά τα χρόνια μετά το '90, άρχισε να προσαρμόζει το άθλημα -μέσω των κανονισμών που άλλαζε σχεδόν κάθε τέσσερα χρόνια- στις απαιτήσεις των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και των χορηγών, αφαιρώντας από αυτό όλα εκείνα τα στοιχεία που το καθιστούσαν ξεχωριστό ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Η παραδοχή άλλωστε της ίδιας της FILA στην ανακοίνωση - διαμαρτυρία, ότι πάντα ήταν πιστή και ακολουθούσε σαν «καλός μαθητής» τις προσταγές της ΔΟΕ, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Είναι πολύ πιθανό μετά απ' αυτήν την εξέλιξη, την τύχη της πάλης να ακολουθήσουν κι άλλα αθλήματα «αντιεμπορικά». Δε θα μας παραξένευε αν με βάση τα κριτήρια της ΔΟΕ γίνει ολυμπιακό άθλημα και ο ιππόδρομος...

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ανάπτυξη του αθλήματος χρειάζεται να ανατρέξουμε στην σημαντική προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ώστε να αποκτήσει η πάλη επιστημονική και θεωρητική βάση και υποστήριξη (ανάπτυξη της έρευνας στη βιοχημεία της άσκησης, της αθλητιατρικής, της βιβλιογραφίας για την τεχνική του αθλήματος). Ιδιαίτερα τη δεκαετία 1970 -'80 συνέβαλε συνολικά στην ανάπτυξη του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης αποτελούσε έναν εκ των βασικών αντικειμένων της φυσικής αγωγής για εκγύμναση των νέων - μαθητών, ενώ κατείχε δική του ξεχωριστή θέση (έδρα) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στις ανώτερες και ανώτατες σχολές των σπορ. Αυτή η εξέλιξη αποτυπωνόταν και στην πρόοδο του αθλήματος και στην απόδοση των αθλητών.

Η λύση στο πρόβλημα δε βρίσκεται στο «παζάρι» μεταξύ ΔΟΕ - ΕΟΕ, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα εμπορικά σύμβολα των αγώνων, που στην ουσία αθωώνουν την κυρίαρχη πολιτική της εμπορευματοποίησης και διαπραγματεύονται με τους όρους της αγοράς που θέτει η ΔΟΕ, την είσοδο ή την έξοδο ενός αθλήματος.

Για να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση που μετατρέπει τα αθλήματα και την ιστορία τους σε εμπορεύσιμη ύλη και κέρδος, απαιτείται σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική. Απαιτείται η απεμπλοκή του αθλητισμού από τις «δαγκάνες» της εμπορευματοποίησης και των μονοπωλίων με την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, σύγκρουση με τις πολιτικές που στηρίζουν αυτήν τη στρατηγική, ουσιαστική συμμετοχή των εργαζόμενων και των αθλούμενων στον έλεγχο και τη διοίκηση των σωματείων. Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό (υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη, επαρκής χρηματοδότηση σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες).