Και μάλιστα, ξέρει από πρώτο χέρι, από συζητήσεις που έχει κάνει με βουλευτές του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, ότι πολλοί είναι ανοιχτοί για μια «αριστερή συμμαχία» μετά τις εκλογές. Και ο βουλευτής καταλήγει: «Το ότι στη Γερμανία δεν μπορεί μια αριστερή πλειοψηφία να γίνει κυβερνητικός συνασπισμός πρέπει επιτέλους να ξεπεραστεί!». O πρόεδρος της Λίνκε, Ρίξινγκερ, βλέπει «θεωρητικά τη σύμπραξη εφικτή». Το αν θα ψηφίσει το κόμμα του τον Στάινμπρουκ για καγκελάριο, «εξαρτάται αποκλειστικά από το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ακολουθηθεί».
Ολα αυτά είναι ενδεικτικά για τον αναβαθμισμένο ρόλο που καλείται να παίξει ο πολιτικός φορέας του οπορτουνισμού στη Γερμανία για τη διαχείριση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Βιάζεται η Linke να της αναθέσει το σύστημα κυβερνητικά καθήκοντα και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αφού έδωσε εξετάσεις σε προηγούμενες συμμαχικές διακυβερνήσεις με τους σοσιαλδημοκράτες, σε κρατίδια όπως το Βερολίνο και το Βρανδεμβούργο. Εκεί είχε πρωτοστατήσει στην εφαρμογή μέτρων όπως ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών υπηρεσιών, περικοπές στον τομέα της Πρόνοιας, ανόρθωση μεγαλύτερων ταξικών φραγμών στον τομέα της εκπαίδευσης, απολύσεις δημοτικών και κρατιδιακών υπαλλήλων.