Αγαπητοί σύντροφοι,

Ως φίλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας θεωρώ καθήκον μου να συμβάλω και εγώ με αυτό το σύντομο κείμενο στον προσυνεδριακό διάλογο που γίνεται για τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το 19ο Συνέδριο.

Οι Θέσεις ενσωματώνοντας τα συμπεράσματα από τις αποφάσεις για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση καθώς και τα συμπεράσματα από τη μελέτη της ιστορίας και δράσης του Κόμματος στα χρόνια 1949-1968, αναμφισβήτητα αναπτύσσονται και εξελίσσονται περισσότερο, γεγονός που έχει και πρακτική σημασία όσο αφορά τη δράση του ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα.

Μετά τη δύσκολη διπλή εκλογική μάχη που δόθηκε από το ΚΚΕ και την εκλογική του υποχώρηση, οι αστοί και οι οπορτουνιστές νόμιζαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξεμπερδέψουν με αυτό. Το κείμενο των Θέσεων αποτελεί ξεκάθαρη απάντηση σε αυτούς, αφού το ΚΚΕ όχι μόνο δεν παραιτήθηκε αλλά συνεχίζει πιο σταθερό και σίγουρο για την εκπλήρωση της ιστορικής του αποστολής. Η ορθότητα της πολιτικής ή στρατηγικής ενός κόμματος δεν κρίνεται από το ποσοστό που παίρνει στις εκλογές, αλλά από το κατά πόσο οι θέσεις του επαληθεύονται από την πορεία εξέλιξης της κοινωνικής πραγματικότητας, της ίδιας της ζωής.

Είναι μεγάλη η συνεισφορά του ΚΚΕ στον ελληνικό λαό που κατάφερε να αντέξει στην πολύ μεγάλη πίεση που δέχθηκε τότε από τους οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, για συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, η οποία αντικειμενικά στο τέλος θα άφηνε μόνο απογοήτευση και μοιρολατρία στο λαό, όπως δείχνουν άλλωστε αρκετά παραδείγματα ανά τον κόσμο, όπου Κομμουνιστικά Κόμματα συμμετείχαν στην διαχείριση του καπιταλισμού στη χώρα τους. Προσδοκούσαν να αλλοιώσουν το μαρξιστικό - λενινιστικό χαρακτήρα του Κόμματος, που μέχρι χτες ήταν γι' αυτούς «σεχταριστικό», «αυτιστικό» και διαχώριζαν προβοκατόρικα την απόφασή του για μη συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση από τη θέληση και επιθυμία των μελών του. Ακόμη και τις απολύσεις που υποχρεώθηκε να κάνει ο «Ριζοσπάστης» για να συνεχίσει τη λειτουργία του, έφτασαν στο σημείο -χυδαία- να τις εκμεταλλευτούν και να τις αναδείξουν ως ένδειξη της αποτυχημένης στρατηγικής του ΚΚΕ!

Είναι πάρα πολύ σημαντική, κομβική, η θέση που διατυπώνεται στο σημείο 67 ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να κάνει καμία πολιτική συνεργασία με οπορτουνιστικά κόμματα και ομάδες σε καμία φάση της ταξικής πάλης. Αλλωστε και ο ίδιος ο Λένιν συνέδεε τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό με τον αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό και τόνιζε ότι χωρίς την ήττα του δεύτερου, τότε και ο ιμπεριαλισμός θα παραμένει αήττητος. Αυτή η θέση που διατυπώνεται στο σημείο 67, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να προστεθεί και στο προτεινόμενο σχέδιο Προγράμματος.

Η θέση που διατυπώνεται στο σχέδιο Προγράμματος για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τυχόν εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν, επίσης είναι πολύ σωστή και τοποθετεί το ζήτημα στα σωστά πλαίσια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το ίδιο και η κριτική της θέσης περί κατοχής της Ελλάδας από τη Γερμανία όπως και της θέσης που διατυπώνεται κυρίως από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ περί εξόδου από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, αποσυνδέοντάς την από το ζήτημα της εξουσίας και οικονομίας.

Πιστεύω ότι χρειάζεται περισσότερη διευκρίνιση η δεύτερη παράγραφος στο σημείο 90 η οποία αναφέρεται στην πρόσβαση του κοινωνικού προϊόντος που κατανέμεται ανάλογα με την εργασία στο σοσιαλισμό. Εάν μέτρο της ατομικής προσφοράς θα είναι μόνο ο χρόνος εργασίας, χωρίς να διαχωρίζεται η εργασία σε σύνθετη ή απλή, αυτό δεν θα οδηγήσει σε κάποιας μορφής εξίσωση;

Είμαι σίγουρος ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα βγει και από αυτό το Συνέδριο πιο δυνατό και ισχυρό και αυτό θα αποτελεί την καλύτερη συνεισφορά στην υπόθεση της εργατικής τάξης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά όλου του κόσμου, για κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.