ΡΩΜΗ.--

Σε εξέλιξη βρίσκονται στην Ιταλία τα «παζάρια» στην κατεύθυνση σχηματισμού κυβέρνησης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, δήλωσε πως θα κάνει «ό,τι μπορεί» μέχρι την εκπνοή της θητείας του - στις 15 Απρίλη - για να προκύψει κυβέρνηση. Οι δεσμεύσεις του Ναπολιτάνο, πάντως, δε φαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, να έχουν αποτέλεσμα παρά το «στενό μαρκάρισμα» του επικεφαλής της κεντροαριστερής συμμαχίας και του Δημοκρατικού Κόμματος, Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, προς τον ηγέτη του «Κινήματος των πέντε Αστέρων», λαϊκιστή ηθοποιό Μπέπε Γκρίλο.

Ο τελευταίος, μάλιστα, προκάλεσε, εκ νέου, υποστηρίζοντας ότι αν δεν υπήρχε το κίνημά του, η βία θα είχε κυριαρχήσει στην Ιταλία, και συμπληρώνοντας ότι το κίνημά του δε θα έχει λόγο ύπαρξης όταν μπορέσει να συγκεντρώσει το «100% των ψήφων και να παραδώσει όλη τη βουλή στο λαό». Ο Μπερσάνι επέκρινε τον Γκρίλο λέγοντας ότι ήδη η ένταση στη χώρα είναι αρκετά μεγάλη και καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι αναφορές σε ξέσπασμα βίας και να επιδιώκονται «λύσεις». Από τη μήνη του Γκρίλο δεν ξέφυγαν ούτε οι δημοσιογράφοι, τους οποίους χαρακτήρισε υπαλλήλους των δύο μεγάλων συμμαχιών. Ο εν λόγω πολιτευτής, βέβαια, παρά την «αντισυστημική» ρητορεία και τα περί διαφθοράς, εντάσσεται στο πλαίσιο της διαχείρισης του συστήματος. Απλώς επιδιώκει με την άρνηση προς το παρόν συνεργασίας, να αυξήσει τις ...μετοχές του στο αστικό πολιτικό σύστημα σε ενδεχόμενες νέες εκλογές.

Ο άλλος κεντροδεξιός πόλος έχει τα προβλήματά του, με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να αντιδρά στην καταδίκη του σε ένα χρόνο φυλάκισης για συνέργεια στην αποκάλυψη απόρρητων πληροφοριών. Η υπόθεση αφορά σε τηλεφωνική συνομιλία του κεντροαριστερού πολιτικού Πιέρο Φασίνο με τον τραπεζίτη Τζοβάνι Κονσόρτε, η οποία είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Ιλ Τζιορνάλε» του αδελφού του Μπερλουσκόνι, και φέρεται να την είχε υποκλέψει και διαρρεύσει ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι. Σε βάρος του, πάντως, εκκρεμούν άλλες δύο τουλάχιστον δικαστικές αποφάσεις για σκάνδαλα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ιταλικός λαός, οι εργάτες πρέπει να απεγκλωβιστούν από τα διάφορα μείγματα διαχείρισης και να παλέψουν για τον πλούτο που παράγουν, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτός ο δρόμος, που με βασανιστικά βήματα ανοίγει, είναι μονόδρομος για τα λαϊκά συμφέροντα.