Οταν η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (UEFA) θεσμοθέτησε την αδειοδότηση των ομάδων και κυρίως το οικονομικό «ευ αγωνίζεσθαι» (FFP), προβλήθηκε ως στόχος το νοικοκύρεμα (υποτίθεται) για το καλό του ποδοσφαίρου. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια...

Η προσχηματική δικαιολογία -που κατά κόρον προβάλλεται- διαψεύστηκε από τα πλέον αρμόδια χείλη. Του επικεφαλής του τμήματος αδειοδότησης της UEFA, Αντρέα Τραβέρσο. Κατά τη διάρκεια σχετικού σεμιναρίου που διοργάνωσε προχτές η ΕΠΟ για τις ΠΑΕ και τα ΜΜΕ. «Με το FFP στόχος μας δεν είναι η βιωσιμότητα μιας ομάδας αλλά ολοκλήρου του συστήματος. Οι κανόνες δε θέλουν να αντιμετωπίσουν το αγωνιστικό θέμα αλλά την οικονομική ισορροπία. Τα οικονομικά κριτήρια στοχεύουν στη διασφάλιση συνέχισης των ευρωπαϊκών διοργανώσεων» είπε ξεκάθαρα. Δηλαδή, της βιομηχανίας.

Οπως είναι γνωστό, στον καπιταλισμό και το ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται σαν επιχείρηση. Λειτουργώντας σ' αυτό το πλαίσιο είναι επόμενο να αντιμετωπίζει και τις ...σύμφυτες με το σύστημα συνέπειες. Από τη μια λοιπόν, «φέτος τα στοιχεία δείχνουν πως η βιομηχανία του ποδοσφαίρου δημιουργεί κέρδη». Τα έσοδα «από το 2007 στο 2010 παρουσίασαν αύξηση περίπου 24%». Ταυτόχρονα όμως, κινδυνεύει η «συστημική σταθερότητα». Διότι (πολύ περισσότερο λόγω της καπιταλιστικής κρίσης) «το 55-60% των ομάδων καταγράφει ζημιές. Από 600 εκατ. ευρώ που ήταν το 2007 έγιναν 1.7 εκατ. το 2011».

Το οικονομικό «ευ αγωνίζεσθαι» και το σύστημα αδειοδότησης λοιπόν -όπως γίνεται και σ' άλλους τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας- δημιουργήθηκε για να διασώσει το (καπιταλιστικό) σύστημα. Γιατί «αν μια ομάδα αποχωρήσει στο μέσον της αγωνιστικής περιόδου, οι αντίπαλοί της θα δώσουν έναν αγώνα λιγότερο. Αρα θα έχουν απώλεια εσόδων, από εισιτήρια, διαφημίσεις, ίσως χορηγούς». Με λίγα λόγια, στόχος είναι να εξωραϊστεί η σαπίλα του οικοδομήματος, να κερδηθεί χρόνος ως την τυπική κατάρρευση. Γιατί η ουσιαστική έχει ήδη συμβεί.