Μόλις τραβήχτηκε η κουρτίνα σκόνης που είχαν απλώσει για το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων, φάνηκε ότι άλλο ήταν το μεγάλο παζάρι.

Τελικά, στην όξυνση της διαπάλης για τον έλεγχο των τραπεζών, για το πώς θα επιμεριστούν οι ζημιές από την απαξίωση του κεφαλαίου στον καιρό της κρίσης, επικράτησε η επιλογή της ένταξής τους στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Με δεδομένες ήδη και τις επιστολές με τις οποίες οι διοικήσεις των τραπεζών δηλώνουν αδυναμία να προχωρήσουν στην ανακεφαλαιοποίηση με ιδιωτικά κεφάλαια, γίνεται καθαρό ότι μεγαλύτερα ψάρια μπαίνουν στο παιχνίδι. Τα καθησυχαστικά περί ασφάλειας για τους καταθέτες δεν μπορούν να κρύψουν τις αναμενόμενες ζημιές και για τις λαϊκές οικογένειες και για τους εργαζόμενους στις τράπεζες.

Στο χώρο των τραπεζών καταγράφεται ένα ακόμα επεισόδιο του ανταγωνισμού των καπιταλιστών που μαίνεται στην ΕΕ. Συνολικά το οικοδόμημα φαίνεται να τρίζει. Γι' αυτό και πυκνώνουν οι αναφορές σε δεύτερα σχέδια. Δεν είναι μόνο μερίδα των εφοπλιστών, τώρα προκύπτουν και τραπεζίτες που ενδιαφέρονται για ένα «plan B».

Παράλληλα, επίδοξοι διαχειριστές επαναλαμβάνουν: «Παλεύουμε για παραμονή μέσα στο ευρώ και ανατροπή της λιτότητας μέσα στο ευρώ» (δήλωση του Γ. Μηλιού του ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΕΤ). Γνωρίζει, βέβαια, ο ίδιος ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση, μέσα στην ΕΕ και χωρίς ανατροπές στην οικονομική βάση, να υπάρχει ανατροπή της λιτότητας. Θέλει, όμως, να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι με μια αλλαγή στο μείγμα πολιτικής, μια αλλαγή στη διαχείριση, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.

Με αυτόν ή τον άλλον διαχειριστή, για τα λαϊκά στρώματα, σ' όλο το οικοδόμημα της ΕΕ, τα πράγματα θα πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο. Ο μόνος που μπορεί να βάλει φρένο είναι ο ίδιος ο οργανωμένος λαός σε μια κατεύθυνση αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για τη δική του λαϊκή οικονομία.

Αμεσα, για να μπει πράγματι ένα φρένο, επείγει η συσπείρωση των εργατών στα σωματεία και στις λαϊκές επιτροπές, να υπάρξει μια ασπίδα αλληλεγγύης. Να μην πληρώσουν άλλο οι λαϊκές οικογένειες, να υπερασπιστούν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με πολύ σκληρούς αγώνες.

Οι αυταπάτες περί καλής διαχείρισης έχουν ήδη πληρωθεί πολύ ακριβά. Μόνο με εμπιστοσύνη στη δύναμή του ο λαός μπορεί να δει άσπρη μέρα.

H συγκέντρωση κεφαλαίων καλά κρατεί. Ομως, από τη συνένωση στις ιχθυοκαλλιέργειες κρατάμε τον πλούτο της θάλασσας σε αντιπαραβολή με το γεγονός ότι το ψάρι τείνει να γίνει άγνωστο για τα λαϊκά νοικοκυριά. Μια ακόμα αφορμή να μιλήσουμε για τη λαϊκή οικονομία, τον κεντρικό σχεδιασμό, τη δυνατότητα να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων όταν φεύγει το καπιταλιστικό κέρδος από τη μέση. Να μιλήσουμε, δηλαδή, γι' αυτά που πράγματι απασχολούν το συνέδριο του ΚΚΕ και για τα οποία λέξη δεν περνά στον αστικό Τύπο.

Εντελώς συμπτωματικά: Η ΕΤ-1 παραμονές της έναρξης του συνεδρίου του ΚΚΕ παρουσιάζει ειδική εκπομπή για τον Δημοκρατικό Στρατό. Ποιος θα αναλύσει το θέμα; Ο ειδικός κουκουεδολόγος Ν. Μαρατζίδης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας. Από την προαγγελία ότι θα ακολουθήσουν αφιερώματα στην ΟΠΛΑ, τον Ζαχαριάδη, το σχέδιο Μάρσαλ, κατανοούμε ότι η αστική τάξη τραβάει μεγάλο ζόρι.

Χωρίς λέξη για τις θέσεις του ΚΚΕ, η χυδαιότητα των κουκουεδολόγων κάνει παρέλαση. Κρατάμε τη λύσσα τους και τον εμφανή καταμερισμό στο ποιος χτυπάει πού. Ας είναι σίγουροι ότι θα κάνουμε τα πάντα για να γίνουν οι εφιάλτες τους πραγματικότητα. Με τον μόνο τρόπο που αντιστοιχεί στις ανάγκες των καιρών: Με πιο ισχυρό ΚΚΕ, πιο δυνατό το λαϊκό κίνημα.