Η Ευρωπαϊκή Ενωση, εξαιτίας της βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης στην οποία βρίσκεται, έχει να επιλέξει μεταξύ δύο δρόμων, είτε αυτόν της πλήρους ενοποίησης είτε αυτόν της αποδόμησης. Τα παραπάνω υπογράμμισε χτες ο υπουργός Υποδομών, Κ. Χατζηδάκης, μιλώντας σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το «Φόρουμ για την Ελλάδα - Ευρωπαϊκή Εκφραση» και το «Ιδρυμα Friedrich Naumann», με θέμα «Αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης: περισσότερη ή λιγότερη Ευρωπαϊκή Ενωση» και αναγνωρίζοντας τις οξύτατες αντιπαραθέσεις που προκαλούν τα αντικρουόμενα γεωστρατηγικά συμφέροντα επιχειρηματικών ομάδων και κρατών - μελών.

Σκοπός της εκδήλωσης ήταν, ξεκάθαρα, να προπαγανδίσει τις ιδέες των λεγόμενων «φεντεραλιστών» της ΕΕ, δηλαδή, εκείνων που υποστηρίζουν την πλήρη αποδιάρθρωση των εθνικών κρατών της Ευρώπης και τη σύσταση μιας Ομοσπονδιακής ΕΕ, με ενιαία πολιτική, ως μέσο εξόδου από την κρίση υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων και πάντοτε σε βάρος των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων.

Ως γνήσιος οπαδός της «πραγματικής ενοποίησης», ο Κ. Χατζηδάκης επισήμανε καταρχήν ότι η Ευρωζώνη εγκαθιδρύθηκε «για να σταματήσει στην Ενιαία Αγορά ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των νομισμάτων», αλλά και για να «διεκδικήσει η Ευρώπη δυναμικά, ένα νέο, πιο διακριτό ρόλο, σε παγκόσμιο επίπεδο». Ωστόσο, εμφανώς ανήσυχος για «τη μεγαλύτερη κρίση στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης», όπως ο ίδιος είπε, υπογράμμισε ότι σήμερα «κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει με βεβαιότητα πως όλα θα εξελιχθούν οπωσδήποτε ομαλά».

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η ΕΕ, κατά τον Κ. Χατζηδάκη, είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των χωρών που βιώνουν την ύφεση της οικονομίας τους, «δέχονται πιέσεις τόσο από το εξωτερικό για τη λήψη επώδυνων μέτρων όσο και από το εσωτερικό, διότι κατηγορούνται για "ενδοτισμό" και "αναλγησία"», με αποτέλεσμα η ΕΕ να μην «προχωρεί με τους ρυθμούς που πρέπει». Εν μέσω αυτού του κλίματος, προέβλεψε ότι στις επικείμενες ευρωεκλογές μπορεί να ενισχυθούν οι λαϊκίστικες δυνάμεις του «"ευρωσκεπτικισμού" με άδηλες συνέπειες για το μέλλον της Ενωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί».

Πρόσθεσε ότι ενδεχόμενη διάλυση της ΕΕ «θα είναι εξαιρετικά επώδυνη» διότι έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια «ένα ισχυρό πλέγμα αλληλένδετων υποχρεώσεων και συμφερόντων», εκφράζοντας την ελπίδα πως «τελικά θα επικρατήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η ενοποίηση θα προχωρήσει».

Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι βασικό στοιχείο ενοποίησης είναι η «κοινή δημοσιονομική πολιτική», η οποία πρέπει να συνδυαστεί «με την ενδυνάμωση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας», κατά τα πρότυπα της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, και η δημιουργία «μιας πραγματικής τραπεζικής ένωσης», καθώς «μια δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική ενοποίηση είναι ένα σημαντικό βήμα προς την πολιτική ενοποίηση».