Το κλίμα της πρώτης μέρας των εργασιών, όπως το αποτύπωσε στις σελίδες του ο «Ριζοσπάστης», μετέφεραν χτες οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και γειτονιές, διοργανώνοντας εξορμήσεις, πρωί και απόγευμα. Αλλωστε, οι Κομματικές Οργανώσεις σε όλη τη χώρα, έδωσαν το προηγούμενο διάστημα τον καλύτερο εαυτό τους για να καταγραφεί το Συνέδριο του ΚΚΕ σαν κορυφαίο πολιτικό γεγονός για την εργατική τάξη και το λαό, διοργανώνοντας εκατοντάδες εκδηλώσεις, όπου παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν οι Θέσεις της ΚΕ.

Με τις εργασίες του Συνεδρίου κορυφώνεται μια τετράμηνη διαδικασία έντονης θεωρητικής δουλειάς και ταυτόχρονα αδιάκοπης δράσης του κομμουνιστών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, παρέμβασης στους αγώνες που ξέσπασαν το διάστημα από τη δημοσίευση των Θέσεων. Τα προσυνεδριακά κείμενα συζητήθηκαν εξαντλητικά στις ΚΟΒ, στις Συνδιασκέψεις των Αχτιδικών, Νομαρχιακών Οργανώσεων, όπως και των Οργανώσεων Περιοχής.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα μέλη του ΚΚΕ εξέφρασαν στην εσωκομματική συζήτηση στις ΚΟΒ, στα καθοδηγητικά όργανα και στις Συνδιασκέψεις, αλλά και με την ψήφο τους, την ουσιαστική συμφωνία με τις Θέσεις για το Συνέδριο. Το ίδιο και στα καθοδηγητικά όργανα και τις ΟΒ της ΚΝΕ. Πρόσφεραν με τον προβληματισμό τους για τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις σε πλευρές της δράσης του Κόμματος που εντοπίζουν και οι Θέσεις, για το πώς μπορούν και πρέπει γρήγορα να ξεπεραστούν, ώστε να γίνει το ΚΚΕ κόμμα παντός καιρού, βάζοντας από Δευτέρα στη ζωή τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου.

Οπως είπε και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας την Πέμπτη την εισήγηση της ΚΕ στο Συνέδριο, «η 15η Απρίλη, πρέπει να μας βρει ένα βήμα πιο μπροστά. Είναι υποχρέωσή μας, είναι δικαίωμα των χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών να απαιτούν από εμάς μεγαλύτερη ικανότητα και μαχητικότητα, ετοιμότητα, ανιδιοτέλεια, ενότητα θεωρίας και πράξης, ενότητα λόγων και έργων.

Και βεβαίως, δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι εύκολο σε κάθε φάση να υπάρχει πλήρης, αρμονική, τέλεια αντιστοιχία ανάμεσα στα λόγια και στα έργα, ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη, με την έννοια ότι δε δρούμε στο δικό μας "κήπο". Δρούμε ανοιχτά μέσα στην κοινωνία και ο συσχετισμών δυνάμεων είναι αρνητικός. Αλλά έχουμε πάρα πολλά περιθώρια αυτή η αναντιστοιχία, αν θέλετε, να είναι φυσιολογική από τις αντικειμενικές συνθήκες και όχι από δικά μας λάθη και αδυναμίες.

Πραγματικά ενότητα λόγων και έργων, θεωρίας και πράξης. Οταν κατακτήσουμε αυτήν την ικανότητα, να είστε βέβαιοι ότι όχι απλώς θα είμαστε μπροστά στους λαϊκούς αγώνες, αλλά θα είμαστε και πολύ πιο μπροστά από τις ίδιες τις ανάγκες του λαού».