Με στραμμένη την προσοχή μας στην ΚΟΒ η ιδεολογική δουλειά πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της καθοδηγητικής δουλειάς των οργάνων.

Να γίνει καθημερινός τρόπος δουλειάς η πολιτική συζήτηση μέσα στη συνέλευση και στη μάζωξη της ΚΟΒ, στις συνεργασίες των οργάνων με τους σ/φους. Να κουβεντιάζεται η πείρα που βγαίνει από τη δράση στο κίνημα, από την πολιτική ιδεολογική παρέμβαση και διαπάλη. Να απασχολεί συνεχώς ποια ιδεολογήματα συναντήσαμε, πώς τα απαντήσαμε, πού δυσκολευτήκαμε και εδώ να ενταχθεί και η αξιοποίηση των κομματικών εντύπων. Εδώ να ενταχθούν και οι θεματικές συζητήσεις καταρχήν στην ΚΟΒ και μετέπειτα στον περίγυρο, ώστε να εξοπλίζεται άμεσα και γρήγορα με τις Θέσεις μας και να δίνει τις μάχες μαζί μας με καλύτερους όρους.

Επίσης, να δοθεί βάρος στην αφομοίωση της στρατηγικής μας, στη μελέτη της θεωρίας μας που θα δημιουργούν μια υποδομή, θα βοηθάνε στη διαμόρφωση του πολιτικού κριτηρίου και θα το οξύνουν, θα διαμορφώνουν στέρεες βάσεις.

Εδώ χρειάζεται να είμαστε αποφασιστικοί στην υλοποίηση όλων των συστημάτων εσωοργανωτικής μόρφωσης, στη διακίνηση και διάδοση του μαρξιστικού βιβλίου, με μαζικές παραγγελίες, βιβλιοπαρουσιάσεις, στην αξιοποίηση της ΚΟΜΕΠ και του «Ριζοσπάστη».

Για να μπορέσει να κατακτηθεί ο παραπάνω τρόπος δουλειάς πρέπει να ξεκινήσουμε από τις συνεδριάσεις των οργάνων. Υπάρχει δισταγμός να προγραμματίζονται συζητήσεις πάνω σε άρθρα της ΚΟΜΕΠ ή σε σημειώματα της ΚΕ. Από άλλους θεωρείται σπατάλη χρόνου και υπάρχει υποτίμηση, από άλλους σιγουριά ότι αυτά τα ξέρουνε τα στελέχη. Κι όμως, σε ΑΓ που το έχουμε κατακτήσει φαίνεται ότι όσο περισσότερο σκαλίζουμε ένα θέμα και προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε απ' όλες τις μεριές βγαίνουν στην επιφάνεια δυσκολίες: σχηματοποιήσεις, στρεβλή κατανόηση, κενά βασικών γνώσεων. 'Η βγαίνουν ζητήματα για το πώς καλύτερα θα εκλαϊκευτεί η θέση μας στη μαζική πολιτική παρέμβαση στην περιοχή. Επομένως, είναι κρίσιμο ζήτημα κι ας πάει πίσω και ένα θέμα στην ημερήσια διάταξη.

Στα όργανα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο θα παίξει η συστηματική γενίκευση της πείρας που κατακτιέται π.χ. από την παρέμβασή μας σε αγώνες. Είναι μεγάλο πρόβλημα η περιορισμένη πείρα των στελεχών, η μονομέρεια που υπάρχει σε πολλές περιπτώσεις. Εδώ χρειάζεται να γενικευτούν τα σημειώματα της Γραμματείας και οι Εκθέσεις των Οργανώσεων, καθώς και η αρθρογραφία στο «Ριζοσπάστη». Η συζήτηση και οι εκδηλώσεις που έγιναν με την πείρα από τον πολύμηνο αγώνα στη «Χαλυβουργία» είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Οι κινητοποιήσεις στη Χαλκιδική για το χρυσό, για παράδειγμα, προσφέρουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα και σωστά με ειδικό σημείωμα του Γραφείου Περιοχής οργανώσαμε τη συζήτηση σε όλα τα Νομαρχιακά και τις ΚΟΒ.