Η διήμερη περιοδεία των δύο υψηλόβαθμων αξιωματούχων την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη στην καρδιά της κεντρικής Αφρικής υποτίθεται πως είχε στόχο την «ειρήνευση» στην περιοχή και ιδιαίτερα στο ανατολικό τμήμα της ΛΔ Κονγκό όπου εδώ και τουλάχιστον μία 15ετία μαίνονται σποραδικά σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ στρατού και ένοπλων ομάδων ή οργανώσεων (όπως η Μ23) εκ των οποίων κάποιες εξοπλίζονται και χρηματοδοτούνται από γειτονικές χώρες όπως η Ουγκάντα και η Ρουάντα. Αμφότεροι εμφανίστηκαν, κρατώντας στο χέρι το προσωπείο του «ανθρωπιστή» που αίφνης συνειδητοποίησε ότι «ανάπτυξη και ειρήνη στη ΛΔ Κονγκό δεν μπορεί να υπάρξουν δίχως βασικές, καλές υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, αλλά και έργα υποδομής». Ετσι ο καθυστερημένα «γενναιόδωρος» πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας ανακοίνωσε τη χορήγηση ενός δισ. δολαρίων για υγεία, εκπαίδευση και στήριξη υποδομών και διασυνοριακού εμπορίου σε ΛΔ Κονγκό, Ρουάντα, Ουγκάντα, Τανζανία και Μπουρούντι εκ των οποίων τα 340.000.000 θα πάνε για τη δημιουργία υδροηλεκτρικού σταθμού 80 μεγαβάτ στους καταρράκτες Ρουσούμο (σύνορα Τανζανίας - Ρουάντας).
Ομως οι δύο αξιωματούχοι δεν πήγαν στη ΛΔ Κονγκό έχοντας στις αποσκευές τους μόνον την επιταγή του. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα «αισιοδοξίας» για πιθανό τερματισμό των ένοπλων συρράξεων που σιγοβράζουν εδώ και πολλά χρόνια στο ανατολικό τμήμα της ΛΔ Κονγκό προωθώντας παράλληλα την υβριδική «Ταξιαρχία Επέμβασης» που δημιουργήθηκε πριν λίγους μήνες με την απόφαση 2098 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την «εξουδετέρωση» της δράσης των ένοπλων ομάδων και οργανώσεων του ανατολικού τμήματος της ΛΔ Κονγκό. Ιδιαίτερα ο ΓΓ του ΟΗΕ επιχείρησε να δημιουργήσει την προσδοκία πως οι περίπου 4.000 στρατιώτες της Ταξιαρχίας Επέμβασης (από Τανζανία, Νότια Αφρική και Μαλάουι) που θα αναλάβουν έργο τον ερχόμενο Ιούνη - Ιούλη θα είναι τάχα πιο αποτελεσματικοί από τη στρατιά των περίπου 19.000 κυανόκρανων της αποστολής MONUSCO που βρίσκονται για τον ίδιο λόγο εδώ και χρόνια στη χώρα... Η «αγωνία» του Μπαν Γκι Μουν για την επιτυχή αποστολή της Ταξιαρχίας Επέμβασης δεν σχετίζεται βέβαια με την ανάγκη για τη βελτίωση της τύχης του κογκολέζικου λαού, που υποφέρει εδώ και πολλές δεκαετίες, ενώ η ντόπιο και ξένο κεφάλαιο θησαυρίζει αλλά με τις δυνατότητες διεύρυνσης της χρήσης της και σε άλλες περιοχές του πλανήτη όπου διακυβεύονται συμφέροντα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ανάλογα βέβαια με τον εκάστοτε ενδοϊμπεριαλιστικό συσχετισμό.
Κοντολογίς, και στην περίπτωση της ΛΔ Κονγκό η παροιμιώδης φράση «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» ταιριάζει «γάντι»...