Στην Εκθεση διατυπώνεται η κατεύθυνση για επιτάχυνση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», μία από τις οποίες αναφέρεται στο ασφαλιστικό και προβλέπει: «.. Να ολοκληρωθεί στην πράξη η ασφαλιστική μεταρρύθμιση με την αξιοποίηση της επαγγελματικής και της ιδιωτικής ασφάλισης, που υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να συμβάλει στην αναπλήρωση των απωλειών στις κύριες συντάξεις. Αυτό απαιτεί άρση των εμποδίων και αγκυλώσεων που υπάρχουν σήμερα». Τι σημαίνουν τα παραπάνω που περιγράφει η Τράπεζα της Ελλάδας και πού οδηγούν;

Σημαίνει ότι το επόμενο διάστημα πρέπει να εφαρμοστούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα και ιδιαίτερα οι νόμοι 3863 και 3865 του 2010. Πού οδηγεί η εφαρμογή αυτών των νόμων; Στη μείωση τουλάχιστον κατά 50% των αποδιδόμενων συντάξεων σε σχέση με αυτές που δίνονταν πριν «τη μεταρρύθμιση» όπως ονομάζει τις ανατροπές η Τράπεζα. Ειδικότερα, αναγνωρίζει ότι «Το συνολικό ποσοστό αναπλήρωσης εκτιμάται ότι θα περιοριστεί κατά μέσο όρο σε 48,5% την περίοδο 2020 - 2060, έναντι 95,7% πριν από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση»! Αν μάλιστα σε αυτό συμπεριληφθεί η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης που επιβλήθηκε πρόσφατα, τότε οι πραγματικές απώλειες στις συντάξεις φτάνουν στο 63%, ανέρχονται δηλαδή στα 2/3 του συνολικού εισοδήματος ενός μελλοντικού συνταξιούχου σε σχέση με τις γενιές που συνταξιοδοτήθηκαν πριν το 2010 και που και αυτές δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας το 2010, ισχυριζόταν ότι η μεσοσταθμική μείωση των συντάξεων στην ωρίμανση μάλιστα του νέου συστήματος, θα ήταν μόλις 7%. Βέβαια, η όψιμη αναγνώριση από την Τράπεζα της Ελλάδας των συνεπειών που θα έχει η εφαρμογή αυτών των νόμων καθόλου δε σημαίνει αμφισβήτησή τους. Το αντίθετο. Η Τράπεζα της Ελλάδας θεωρεί δεδομένη την εφαρμογή τους, αναγνωρίζει τις συνέπειες, οι οποίες θα οδηγήσουν ολόκληρες γενιές «κάτω από το όριο της σχετικής ένδειας» -όπως διαπιστώνει- για να προπαγανδίσει και να προωθήσει τα «ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα» και ειδικότερα την ιδιωτική ασφάλιση και τα Επαγγελματικά Ταμεία του νόμου 3029/2002 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, οι ανατροπές που επέβαλε το καπιταλιστικό κράτος σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων, γίνονται το έδαφος για να ανανεωθεί η επίθεση, να επιτευχθούν και άλλοι παράλληλοι στόχοι. Και αυτοί δεν είναι σίγουρα η κάλυψη των απωλειών που έχουν οι δημόσιες συντάξεις, αλλά η δημιουργία νέων επενδυτικών πεδίων για το τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο και η εκμετάλλευση πόρων από τις πρόσθετες εισφορές, στις οποίες θα υποχρεωθούν οι ασφαλισμένοι.

Αλλωστε, αυτή δεν είναι κατεύθυνση που δίνει μόνο η Τράπεζα της Ελλάδας. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορθά - κοφτά, με την «Πράσινη Βίβλο» για τις συντάξεις το 2010 θεωρεί πως: «Τα συνταξιοδοτικά συστήματα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των χρηματοοικονομικών αγορών και ο σχεδιασμός τους μπορεί να προωθήσει ή να παρακωλύσει την ελεύθερη κυκλοφορία του εργατικού δυναμικού ή του κεφαλαίου». Ομολογεί, δηλαδή, απροκάλυπτα ότι οι συντάξεις είναι τμήμα, και μάλιστα αναπόσπαστο, των χρηματαγορών, είναι μοχλός ανάπτυξης του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου και σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπηρετούν τις 4 βασικές ελευθερίες του Μάαστριχτ - για να μην ξεχνιόμαστε - και κυρίως την ελεύθερη διακίνηση της εργατικής δύναμης και του κεφαλαίου. Που σημαίνει ότι τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων πρέπει να υποταχθούν στην απρόσκοπτη δράση των μονοπωλίων, στην επιδίωξή τους για όσο γίνεται μεγαλύτερο κέρδος. Και στα πλαίσια αυτά, οι νέες «συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει να «συμμορφωθούν» και με τη «στρατηγική "Ευρώπη 2020"».

Αυτή τη στρατηγική υπηρετεί και η Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και οι κατευθύνσεις που δίνει. Στρατηγική που εκφράζει τη δεδηλωμένη επιδίωξη κυβέρνησης, αλλά και Ευρωπαϊκής Ενωσης, να υποκαταστήσουν τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση με σχήματα και φορείς της ιδιωτικής ασφάλισης, να περικόψουν τις δημόσιες συντάξεις, να μειώσουν δραστικά την κρατική χρηματοδότηση και να παραδώσουν όλο και μεγαλύτερο μέρος από τις συντάξεις και τις υπηρεσίες υγείας στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Ομως, έστω και έτσι, μήπως αυτά τα συστήματα μπορούν έστω να συμπληρώσουν το εισόδημα του συνταξιούχου; Η διεθνής πραγματικότητα αλλά και η ελληνική στον τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης μόνο καταφατική απάντηση δεν δίνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης (ΤΕΑ), τα οποία νομοθετήθηκαν με το νόμο 3029 το 2002 και για τα οποία κόπτεται ο κ. Προβόπουλος και όχι μόνο αυτός. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι μόλις πρόσφατα το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης των εργαζομένων στα τρόφιμα και σούπερ - μάρκετ, το οποίο από Επικουρικό Δημοσίου Δικαίου μετατράπηκε σε «Επαγγελματικό» «με το καλημέρα» περιέκοψε κατά 32% τις συντάξεις. Μάλιστα, στο ίδιο το καταστατικό του (άρθρο 42 παράγραφος 9) που δημοσιεύτηκε στο Φ.51020/5054/113 (22/2/2013) ξεκαθαρίζεται ότι το ποσό της σύνταξης σε κάθε περίπτωση «δεν είναι εγγυημένο και επαναπροσδιορίζεται κατ' έτος σύμφωνα με την Αναλογιστική Μελέτη και με σύμφωνη γνώμη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής». Κατά συνέπεια, τα Επαγγελματικά Ταμεία είναι και αυτά μια μορφή ιδιωτικής ασφάλισης που τίποτα δεν εγγυώνται. Είναι Ταμεία Ανα-ασφάλειας και όχι ασφάλισης. Γεγονός που κάνει ακόμα και ειδικούς να αναρωτιούνται: «Για ποιο άλλο μείζον προϊόν που αγοράζουν οι καταναλωτές επιτρέπουν στον πωλητή να τους το παραδώσει με τη μόνη προειδοποίηση ότι το προϊόν αυτό είναι ένα σημαντικότατο κομμάτι της ζωής τους και στην περίπτωση που δε δουλέψει είναι δικό τους πρόβλημα;».

Μόνο τυφλοί, λοιπόν, δεν βλέπουν ότι αυτό που επαγγέλλεται η Τράπεζα της Ελλάδας είναι πορεία προς τον γκρεμό. Είναι διέξοδος για το κεφάλαιο, και το καπιταλιστικό κράτος και όχι για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Αποδεικνύει, ταυτόχρονα, ότι η μάχη για την υπεράσπιση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης συνολικά, όχι μόνο για τις συντάξεις, αλλά και για την Υγεία, την Πρόνοια, την ασφάλιση της εργασίας από ασθένεια ή ανικανότητα προς εργασία, ολόκληρο το πλέγμα που καλύπτει βασικές ανάγκες των εργαζομένων δεν έχει τελειώσει, γιατί η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του δεν έχει τελειώσει. Αλλά ακόμα και γιατί, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν να τους ξαναγυρίσουν στην κατάσταση του σκλάβου. Πολλοί περισσότερο που σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις, οι εργαζόμενοι να ζήσουν ως «άνθρωποι», να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, να μην υποταχθούν στις επιταγές και στις υπαγορεύσεις των μονοπωλίων.

Από την άποψη αυτή, οι πρωτοβουλίες που παίρνουν και βρίσκονται σε εξέλιξη, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ, συνταξιουχικές οργανώσεις, για την υπεράσπιση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, των συντάξεων και των Ταμείων είναι όσο ποτέ επίκαιρες. Το ίδιο επίκαιρο και το κάλεσμα που απηύθυνε το ΚΚΕ με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων σημείωνε: «Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Συναγερμός και δράση τώρα για τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά ταμεία. Το ζήτημα της σύνταξης και της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν αφορά μόνο τους συνταξιούχους, αλλά όλες τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες και όλες τις ηλικίες. Το ΚΚΕ καλεί σε συμπόρευση για να εμποδίσουμε τα χειρότερα, να διεκδικήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματα στις συντάξεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική».