«Το στεγαστικό είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ισπανικός λαός, ο οποίος δέχεται την ίδια ακριβώς επίθεση με τον ελληνικό λαό σε όλο το φάσμα των δικαιωμάτων του και έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των σαρωτικών ανατροπών λόγω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί και η ισπανική κυβέρνηση. Εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί έχουν χάσει τα σπίτια τους ή αναμένουν να τους γίνει έξωση γιατί αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους εν μέσω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα και με την ανεργία να αγγίζει - επισήμως - το 27%. Στην Ελλάδα, το Δεκέμβρη αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας (...) κάτι τέτοιο θα σηματοδοτήσει επέλαση των τραπεζών και όχι μόνο, εξώσεις, μαζικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς των σπιτιών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια ή χρέη προς τις εφορίες».

«(...) Μέσω αυτής της απερίγραπτα επώδυνης για το λαό διαδικασίας θα επιταχυνθεί η συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια και οι τράπεζες θα εξυγιάνουν κάπως τα κιτάπια τους. Αλλωστε, για τους λόγους αυτούς το σπίτι και η γη των ανθρώπων του μόχθου στην Ελλάδα έχουν μπει εδώ και καιρό στο μάτι των αρπακτικών του συστήματος που με τη διοχέτευση κομμένων και ραμμένων στα μέτρα τους μελετών, ερευνών κλπ. επισημαίνουν σαν πρόβλημα το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα και κατοχής γης (...) Πρόσφατα, μάλιστα, μια τέτοια "μελέτη" ενοχοποίησε το ιδιόκτητο κεραμίδι για την απουσία μεγαλύτερης κινητικότητας στην αγορά εργασίας. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι της χώρας δε γίνονται νομάδες, να περιφέρονται από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα, αναλόγως του πού βρίσκουν δουλειά, αφού το σπίτι τους τους κρατάει δεμένους με τον τόπο τους. Αν το χάσουν ίσως πάρει μπρος η περιβόητη κινητικότητα, που φυσικά αρέσει πολύ στους καπιταλιστές μιας και τους απαλλάσσει από κάθε δικαίωμα που μπορεί να απολαμβάνει μέσω των Συμβάσεων Εργασίας ο εργάτης ενός κλάδου, ενός εργοστασίου, μιας χώρας, από συγκροτημένα συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα».

«Πρόκειται για ζήτημα όπου πολλά θα κριθούν από την αποφασιστικότητα, με την οποία οι άνθρωποι του μόχθου θα κάνουν σημαία τους το "όλοι για έναν και ένας για όλους", υπερασπιζόμενοι τα σπίτια τους και το δικαίωμα των παιδιών τους να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Κανένας δεν πρέπει να μείνει μόνος του στα νύχια των τραπεζών, των εφοριών. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων. Ας προετοιμαζόμαστε» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).