Ενα άλλο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού, ένα δικαιότερο... κοινωνικό σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι η «λύση» που προβάλλει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες -στην ουσία τον ίδιο τον καπιταλισμό- που γεννά και οξύνει τα προβλήματα των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Σε κείμενο που δημοσιοποίησε χτες με τις θέσεις της για τις εξελίξεις καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της δυνατότητας ενός ουδέτερου, ανεξάρτητου κράτους μέσα στον καπιταλισμό που θα λειτουργεί τάχα προς όφελος των δημόσιων υπαλλήλων και του λαού. Συγκαλύπτει συνειδητά την αντικειμενικά ταξική φύση του κράτους, ότι είναι όργανο στα χέρια των κεφαλαιοκρατών σε όφελος των οποίων, όπως και η ίδια η πλειοψηφία παραδέχεται, εφαρμόζονται τα μέτρα.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, προβάλλει ως μέρος της «λύσης» το αίτημα για «αναδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης ως βασικό άξονα ενός Εθνικού Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας. Μια Δημόσια Διοίκηση ανεξάρτητη που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες και μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας»!

Παραπέρα, μιλά για ένα άλλο μείγμα πολιτικής, για μια «καλύτερη» κυβέρνηση που θα προωθεί φιλολαϊκά μέτρα. Για αυτό ζητά την ανατροπή των «νεοφιλελεύθερων πολιτικών». Ομως, αυτή η θέση την οδηγεί αναγκαστικά στην αποδοχή του πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Ζητά την ανατροπή της «μονόπλευρης λιτότητας» και «τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Επομένως, καλλιεργεί την αντίληψη ότι, έστω και με άλλους όρους, το χρέος είναι και ευθύνη των εργαζομένων και η λιτότητα μια φυσική συνέπεια αυτού του γεγονότος! Αυτό το περιεχόμενο επιδιώκει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, να δώσει στις κινητοποιήσεις που θα αναπτυχθούν, αφοπλίζοντας εκ προοιμίου το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, στην πάλη του ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό είναι απέναντι από τους εργαζόμενους και όχι μαζί τους. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να αφοπλίσουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.