Ανεβαίνοντας στο βήμα της Ημερίδας ο καθηγητής Γ.Α. Μαγκάκης, πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός, τόνισε τα παρακάτω:

«Ευχαριστώ πάρα πολύ. Αγαπητοί φίλες και φίλοι, πραγματικά αισθάνομαι μια ικανοποίηση για το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα πήρε την πρωτοβουλία να βάλει σε δημόσιο διάλογο αυτό το θέμα της τρομοκρατίας. Γιατί το θέμα αυτό καλύπτεται από έναν χαρακτήρα που δημιουργεί τον κίνδυνο να τον αντιμετωπίζουμε από πολύ εσφαλμένη επουσιώδη θα έλεγα οπτική γωνία.

Ακούγοντας τη λέξη τρομοκρατία, έχει κανείς την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο που αφορά την εγκληματολογία, δηλαδή την κοινωνική παθολογία και αυτό μπορεί πράγματι έτσι να ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια. Εχουν συντελεστεί όμως κάτι περίεργες εξελίξεις.

Η τρομοκρατία στις μέρες μας έχει πάψει να είναι κυρίως πρόβλημα κοινωνικής παθολογίας, εγκληματικότητας. Είναι πρόβλημα πολιτικής παθολογίας σε παγκόσμια κλίμακα. Στο πλαίσιο της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Αυτό είναι το απρόοπτο. Είναι μια αποκάλυψη που πρέπει να γίνει σε ευρύτατη κλίμακα και γι' αυτό συγχαίρω βαθύτατα το Κομμουνιστικό Κόμμα που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα.

Ασφαλώς είναι και πρόβλημα εγκληματικότητας, ασφαλώς πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά εκείνο που είναι το κύριο, είναι ότι έχει καταστεί κεντρικό στοιχείο του σχεδιασμού διαμόρφωσης νέας τάξης πραγμάτων. Μοιάζει περίεργο και παράδοξο. Δεν είναι καθόλου. Και μάλιστα έχει γίνει κεντρικό όργανο σχεδιασμού και πραγμάτωσης της νέας τάξης πραγμάτων προς δυο κατευθύνσεις.

Και οι δυο πρωτότυπες, η δεύτερη όμως, όπως θα έχω την τιμή να αναπτύξω, νομίζω πραγματικά εκπληκτική. Δηλαδή, η δύναμη ή οι δυνάμεις που σχεδιάζουν και προσπαθούν να επιβάλλουν τη νέα τάξη πραγμάτων, στην πραγματικότητα - αυτό είναι αυτονόητο - θέλουν να επιβάλλουν την παγκόσμια κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών και των χωρών που συνδέονται μαζί τους, στην υπηρεσία ορισμένων οικονομικών συμφερόντων, στο πλαίσιο μιας ορισμένης αντίληψης, διαμόρφωσης της παγκόσμιας οικονομίας.

Αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων θέλουν να τη βοηθήσουν να επιβληθεί, πρώτα απ' όλα, χρησιμοποιώντας την τρομοκρατία. Ελέχθηκε ήδη πάρα πολύ. Τα ουσιωδέστερα άλλωστε έχουν λεχθεί από τους φίλους κυρίους εισηγητές και τους ομιλητές και την ομιλήτρια συνάδελφο και φίλη την κα Μπενάκη.

Θέλουν πρώτον, να χρησιμοποιήσουν την τρομοκρατία ως πρόσχημα παρεμβάσεων, δυναμικών παρεμβάσεων για την επιβολή της θέλησής τους και την εξουδετέρωση δυνάμεων και καταστάσεων και πολιτικών που τους ενοχλούν. Παράδειγμα, άγρια περίπτωση πρόσφατη, η παρέμβαση, η βάναυση και βάρβαρη στο Κόσσοβο και στη Γιουγκοσλαβία.

Δεν αρκούνται σ' αυτό. Το χρησιμοποιούν επίσης και σαν πρόσχημα άσκησης αφόρητων πιέσεων για ταπείνωση, για υποταγή, των δυνάμεων και των χωρών που τις θεωρούν ενοχλητικές. Από καιρό, εκεί πρωτοπορήσανε μάλιστα, διαμόρφωσαν τον θεσμό της ετήσιας έκθεσης του State Departement για τα ανθρώπινα δικαιώματα που υποβάλλεται εις το Κογκρέσο.

Μια έκθεση η οποία αποτελεί ίσως τη χειρότερη κακοποίηση ενός υψηλότατου θεσμού, από τις ωραιότερες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος στον χώρο της συλλογικής ζωής, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν δείτε αυτό τον κατάλογο που κάθε χρόνο υποβάλλει, περιλαμβάνει όλες εκείνες τις χώρες οι οποίες για τον α ή β λόγο η κάθε μία, είναι ενοχλητικές στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και έχουν μπει στο στόχαστρο.

Δεν είναι δηλαδή επιλογή ποια πράγματι παραβιάζει και ποια προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, η τοποθέτησή τους δηλαδή απέναντι σ' αυτά, αλλά είναι στην πραγματικότητα ένα εργαλείο η έκθεση αυτή, για την εφαρμογή της εξωτερικής δυναμικής μερικές φορές πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με αυτό τον τρόπο πράγματι την τρομοκρατία τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο και όργανο της άσκησης της πολιτικής τους. Αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος τρόπος, που εδώ θα ήθελα να στρέψω την προσοχή σας.

Τώρα τελευταία ακούσαμε τον περίφημο Πρόεδρο κ. Κλίντον να αναγορεύει την τρομοκρατία ως τον κύριο κίνδυνο της παγκόσμιας πολιτικής ζωής, ως τον κυριότερο αντίπαλο των προσπαθειών σε παγκόσμια κλίμακα, για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αγαθών της ειρηνικής συμβίωσης.

Και είδαμε μάλιστα πρόσφατα και κάτι δηλώσεις του στην τηλεόραση, που προσπαθεί να ενισχύσει αυτή την εικόνα ότι η τρομοκρατία είναι αυτή τη στιγμή η κακοποιός δύναμη στον κόσμο, να προσπαθεί να ενισχύσει αυτή την εντύπωση και με τις επιτεύξεις της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας».

«Πρόσφατα είδαμε ότι ανακατεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν εις το μέλλον και οι ανακαλύψεις της βιοϊατρικής και της τεχνολογίας, ώστε η τρομοκρατία να καταστεί ακόμη πιο μεγάλος και απειλητικός και δύσκολα αντιμετωπίσιμος κίνδυνος. Γιατί γίνεται αυτό;

Μήπως εδώ πλέον βλέπουμε κάτι άλλο; Οτι επιχειρείται όχι μόνο η χρησιμοποίηση της τρομοκρατίας ως πρόσχημα, ως όργανο άσκησης δυναμικής πολιτικής, αλλά εδώ επιχειρείται η αποδυνάμωση των λαϊκών αριστερών κινημάτων, των ενοχλητικών κινημάτων σε παγκόσμια κλίμακα, για τον νεοφιλελευθερισμό, την οικονομική πραγματικότητα που ο νεοφιλελευθερισμός αυτός θέλει να επιβάλλει και να διαμορφώσει σε παγκόσμια κλίμακα, και επομένως και του πολιτικού παράγοντα, των πολιτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, που ακριβώς υποστηρίζουν και είναι τα εκτελεστικά όργανα της διαμόρφωσης της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης οικονομίας, κάτω από μια παγκόσμια κυριαρχία του πλανητάρχη με τους ακολούθους του.

Θέλουν δηλαδή να φτιάξουν τον δήθεν αντίπαλο - τον οποίο χρειάζονται να τον έχουν - και μ' αυτόν να παραμερίσουν, να αποδυναμώσουν στην ουσία τον αληθινό αντίπαλο, τις αριστερές δυνάμεις που αληθινά αντιτάσσονται.

Εδώ συμβαίνει δηλαδή, κάτι παράδοξο. Φαίνεται ότι τη χρειάζονται την τρομοκρατία. Δεν έχουν κανένα σκοπό να την καταπολεμήσουν. Η ύπαρξή της είναι αναγκαία, γιατί μπορεί να αποπροσανατολίσει τις δυνάμεις της κοινωνικής αγανάκτησης και δυσφορίας που δημιουργεί το νεοφιλελεύθερο σύστημα, η νεοφιλελεύθερη παγκόσμια τάξη. Να τις αποπροσανατολίσουν και να τις κατευθύνουν σε μεθόδους δράσης οι οποίες όσο και αν είναι σαν περιπτώσεις οδυνηρές, πολιτικά είναι απίστευτα αναποτελεσματικές.

Με τρομοκρατικές πράξεις δεν ανατρέπονται συστήματα ολιγαρχικά και εκμεταλλευτικά και κοινωνικά όπως αυτό που διαμορφώνεται στις μέρες μας. Απεναντίας, τροφοδοτούνται τα συστήματα αυτά με προσχήματα για να παίζουν το παιχνίδι τους. Επομένως, εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε έναν απίστευτα ύπουλο χειρισμό και αυτό σημαίνει ύπουλο κίνδυνο. Η τρομοκρατία είναι κίνδυνος αναμφισβήτητα, αλλά είναι παράγωγος κίνδυνος και είναι χρήσιμος στην πηγή του αληθινού κινδύνου.

Και γι' αυτό, για να μην κάνω κατάχρηση του χρόνου και της υπομονής σας, ο αληθινός τρόπος καταπολέμησης αυτής της πραγματικότητας, είναι ασφαλώς και αυτός που ανέπτυξε η κα Μπενάκη. Ασφαλώς. Δεν αμφισβητώ ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται και σε πρακτικό επίπεδο αντεγκληματικής, αν θέλετε, πολιτικής ή και κοινωνικής πολιτικής, τα συμπτώματα που τροφοδοτούν την τρομοκρατία.

Αλλά ο αληθινός τρόπος αντιμετώπισης του κινδύνου αυτού, στην πηγή του, είναι να εξασφαλιστεί ότι η αληθινή αντιπαράθεση με τις δυνάμεις σήμερα που μεθοδεύουν τη νέα τάξη πραγμάτων, δε γίνεται με τρομοκρατικές ενέργειες, αλλά γίνεται, πρώτον, με μεγάλες πελώριες μαζικές κινητοποιήσεις, οι οποίες έχουν σαν προϋπόθεση μια γερή ιδεολογική τοποθέτηση και αυτή δεν μπορεί να αναζητηθεί και να βρεθεί πουθενά αλλού παρά μονάχα στον αντίπαλο χώρο του νεοφιλελευθερισμού. Και αυτός είναι ο χώρος της Αριστεράς.

Επομένως, φίλες και φίλοι, για μένα αυτό είναι το πολύ χρήσιμο συμπέρασμα που είχαμε την τύχη και την ευκαιρία να μπορέσουμε να συνάγουμε από την πρωτοβουλία που πήρε το ΚΚΕ, ότι η αληθινή μας δουλιά για να αντιμετωπιστεί, ναι, το νοσηρό σύμπτωμα της τρομοκρατίας, είναι αναμφισβήτητα και η αστυνομία και η οργάνωση των μεθόδων αντιμετώπισης του εγκλήματος, αλλά προπαντός είναι η αναγέννηση της αριστερής μας ιδεολογίας και η ενδυνάμωση του μαζικού λαϊκού κινήματος.

Σας ευχαριστώ».