Συνάντηση με μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Εκπαιδευτικών σε Διαθεσιμότητα είχε χτες το μεσημέρι στον Περισσό αντιπροσωπεία του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης οι οποίοι βρίσκονται σε καθεστώς διαθεσιμότητας μετά την κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων, μίλησαν για τον αγώνα που κάνουν και τη στάση της κυβέρνησης η οποία αποτελεί εμπαιγμό απέναντι στους ίδιους και στους μαθητές που πληρώνουν χωρίς να φταίνε τα αδιέξοδα.

Ιδιαίτερα τονίστηκαν και από τις δύο πλευρές οι επιπτώσεις στα δεκάδες χιλιάδες παιδιά εργατικών - λαϊκών οικογενειών που ετοιμάζονταν να πάνε στη Β' και τη Γ' τάξη και η ειδικότητά τους καταργήθηκε με αποτέλεσμα να στερούνται τη δυνατότητα να σπουδάσουν χωρίς δίδακτρα έστω και σε αυτή την υποβαθμισμένη τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Σημειώθηκε ότι τα όσα υποσχόταν η κυβέρνηση περί «απρόσκοπτης συνέχισης» των σπουδών για όσους είχαν επιλέξει τις συγκεκριμένες ειδικότητες είχαν στόχο απλά να καθησυχάσουν αφού και οι τελειόφοιτοι κάνουν μάθημα χωρίς να καλύπτονται οι απαραίτητες ώρες και όσοι είχαν επιλέξει τις ειδικότητες για τη Β' Λυκείου καλούνται να επιλέξουν άλλες ή να πάνε σε ιδιωτικό ΙΕΚ.

Την ίδια ώρα, σε καθεστώς διαθεσιμότητας και ανασφάλειας βρίσκονται οι 2.122 εκπαιδευτικοί αυτών των ειδικοτήτων. Το υπουργείο Παιδείας έχει εξαγγείλει την απορρόφηση κάποιων από αυτούς στα δημόσια ΙΕΚ στα οποία ωστόσο δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή οι αντίστοιχες ειδικότητες και κάποιων άλλων σε δομές του υπουργείου Υγείας. Η Συντονιστική Επιτροπή ζητά πρωταρχικά να επαναλειτουργήσουν οι καταργημένοι τομείς και οι ειδικότητες των ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ και να μην υπάρξει καμία απόλυση εκπαιδευτικού.

Από την πλευρά του, ο Ν. Σοφιανός σημείωσε ότι το ΚΚΕ θα στηρίξει τον αγώνα τους και με παρεμβάσεις και ερωτήσεις στη Βουλή, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι η διαθεσιμότητα στην εκπαίδευση συνδέεται με τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, είναι κομμάτι του νέου σχολείου και υπηρετεί το στρατηγικό στόχο ο οποίος είχε εκφραστεί και πριν το μνημόνιο για κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.