Η Μεταξία Βιντιάδη, γραφίστρια, βλέποντας την έκθεση ανέφερε: «Είναι εντυπωσιακό πώς μέσα σε αυτό τον τεράστιο χώρο που σε πιάνει δέος όταν είσαι εδώ, το μηχανουργείο, έχουν δέσει τα μηχανήματα με τα έργα. Πώς τα έργα αποτυπώνουν την καθημερινότητα των εργαζομένων, ακόμα και την ανεργία και τα άψυχα από εργάτες εργαλεία. Και από την άλλη πώς καταφέρνει όλος αυτός ο χώρος να πάρει ζωή με την έκθεση. Φαίνεται σαν μεγάλη αντίθεση αλλά δεν είναι. Αυτό είναι το δέσιμο της Τέχνης με τους εργαζόμενους, με τους τόπους δουλειάς. Ετσι παίρνει περιεχόμενο η Τέχνη. Οταν είναι αποκομμένη και κλεισμένη μέσα σε καλλιτεχνικά εργαστήρια και γκαλερί, είναι άψυχη. Οταν εμπνέεται από τη ζωντάνια της εργατικής τάξης, όχι μόνο παίρνει η ίδια ζωή, αλλά γίνεται όπλο».