Από το 2011 και με τον ν. 4019/2011 («νόμος Κατσέλη για «Κοινωνική Οικονομία») έχουν εμφανιστεί οι λεγόμενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ), επιχειρήσεις που αξιοποιούνται για εύρεση εργαζομένων σε τομείς που έχουν να κάνουν με την παροχή μιας σειράς υπηρεσιών (σε πολιτισμό, αθλητισμό, υπηρεσίες προνοιακού χαρακτήρα σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού κ.τ.λ.). Από την ψήφιση του νόμου, οι παραπάνω εταιρείες έχουν συγκροτηθεί και υπογράφουν συμβάσεις με δήμους και ΝΠΔΔ και εκεί αρχίζει το δουλεμπόριο. Στους χώρους του αθλητισμού των ΟΤΑ, τον τελευταίο χρόνο κυρίως, η δραστηριότητα των ΚΟΙΝΣΕΠ είναι έντονη και έρχεται να αντικαταστήσει στην πράξη την όποια οργανωμένη, σχεδιασμένη αθλητική δραστηριότητα των αντίστοιχων Νομικών Προσώπων, συμβάλλοντας έτσι στην απεμπλοκή συνολικά του κράτους από αρμοδιότητές του που έχουν να κάνουν με την παροχή όλων των προϋποθέσεων για άθληση της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της.

Στις παραπάνω συμβάσεις μεταξύ δήμων - εταιρειών σμπαραλιάζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς πείνας και είναι ουσιαστικά όμηροι των εργολάβων. Χαρακτηριστικές είναι οι συμβάσεις που έχουν υπογραφεί τον τελευταίο καιρό όπως αυτή που υπογράφηκε στον Δήμο Περιστερίου, όπου η αμοιβή του γυμναστή και του ναυαγοσώστη στο κολυμβητήριο είναι 6,52 ευρώ/ ώρα μεικτά κ.ά. Βασικά επιχειρήματα που προτάσσονται μπροστά σε αυτήν την κατάσταση είναι η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», είναι η «δυνατότητα», όπως λένε, των εργαζομένων που είτε έχουν απολυθεί είτε είναι προς απόλυση να συγκροτήσουν οι ίδιοι μια εταιρεία που στη συνέχεια θα υπογράψει τη σύμβαση με το Δήμο και φυσικά το «κοινωνικό πρόσωπο» αυτών των εταιρειών, η υποκρισία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο.

Το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να προβληματιστούν σχετικά με το πού οδηγείται η κατάσταση, να θυμηθούν τι θέση έπαιρνε πριν ακόμα εφαρμοστεί ο «Καλλικράτης», να μην πέσουν στην παγίδα που τους στήνουν, βαφτίζοντάς τους επιχειρηματίες, έχοντας και στο μυαλό τους ότι στο «παιχνίδι» των ΚΟΙΝΣΕΠ έχουν μπει ήδη μεγαλοεπιχειρηματίες που θα πατήσουν πάνω τους. Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση, στο δυνάμωμα της ταξικής αλληλεγγύης, στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας που πατάει στο σήμερα και ταυτόχρονα έχει σταθερά στον ορίζοντά της τη σύγκρουση μιας αποφασισμένης λαϊκής πλειοψηφίας με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.