Τα δέκα βήματα που έκανε η κυβέρνηση στην Παιδεία περιέγραψε ο υπουργός Κ. Αρβανιτόπουλος στη διάρκεια της συζήτησης το Σαββατοκύριακο στη Βουλή. Απαρίθμησε δηλαδή τα νομοθετήματα, αποφάσεις, αναδιαρθρώσεις που ευθυγραμμίζονται με την πολιτική της ΕΕ και τις προσταγές του μεγάλου κεφαλαίου, που έφεραν ούτε λίγο ούτε πολύ την εκπαίδευση στη σημερινή κατάσταση: Ελλείψεις και υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων με πολλούς να τρέμουν μπροστά στην έλευση του χειμώνα και την προμήθεια πετρελαίου. Κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς και άλλων δικαιωμάτων για τους εκπαιδευτικούς. Υποβάθμιση του περιεχομένου του σχολείου και ύψωση νέων φραγμών στη μόρφωση για τα παιδιά των φτωχών - λαϊκών οικογενειών. Που είτε στέλνονται μαζικά στην κατάρτιση είτε φτάνουν σε σημείο - ακόμα και αν περνούν σε κάποια σχολή της ανώτατης εκπαίδευσης - να μην πηγαίνουν γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά. Παιδιά που δεν έχουν μεταφορικά μέσα να πάνε σχολείο. Συγχωνεύσεις επί συγχωνεύσεων σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αυτό που βιώνει σήμερα ο εργαζόμενος που στέλνει το παιδί του στο σχολείο, ο εκπαιδευτικός που καλείται να ξεχάσει τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, ο μαθητής που βλέπει στο μέλλον του στη μόρφωση και στη ζωή να ορθώνονται τοίχοι, είναι αυτό που του επιφυλάσσει αυτή η πολιτική. Στην «ατζέντα» της δεν περιλαμβάνεται η γενναία χρηματοδότηση από το κράτος των σχολείων, ώστε να μη μένει καμία ανάγκη ανικανοποίητη, κανένας μαθητής να μην πεινά και να μη στερείται, να μην επιβαρύνεται η οικογένεια για σπουδές, να δίνεται στιβαρή γνώση στο σχολείο μέχρι την ενηλικίωση και επαγγελματική εκπαίδευση σε υψηλού επιπέδου σε σχολές μετά από αυτό.

Η κυβέρνηση, όπως θα έκανε κάθε κυβέρνηση ταγμένη στον «ρεαλισμό» αυτού του συστήματος, αντί να απαντήσει σε αυτές τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, διά του υπουργού επιλέγει να αναμασά τα χιλιοειπωμένα κλισέ για «μια Εθνική Παιδεία που οδηγεί στην αγωγή και την αρετή και μια εκπαίδευση που παρέχει Γνώση και Μάθηση, δίνοντας στα Ελληνόπουλα ευκαιρίες προκοπής και ευημερίας», προκειμένου να δώσει «ευγενές» περιεχόμενο σε μία πολιτική που είναι ξεκάθαρα σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος του λαού και των παιδιών του.