φωτο 1

Στη μνήμη του ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ του Μιχαήλ, η γυναίκα και τα παιδιά του προσφέρουν για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ 150 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Πενταλόφου Αιτωλ/νίας.

***

Στη μνήμη των αλησμόνητων γονιών μας, ΔΗΜΗΤΡΗ και ΒΟΥΛΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ προσφέρουμε 50 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Θήβας.

Δημήτρης, Ειρήνη, η εγγονούλα Βουλίτσα, Γιώργος.

***

Στη μνήμη των αξέχαστων γονιών μας, ΜΕΛΕΤΗ και ΚΑΤΙΝΑΣ ΣΥΚΑΡΑ, προσφέρουμε 30 ευρώ, στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Θήβας.

Ειρήνη, Δημήτρης και η εγγονούλα Βουλίτσα

ΦΩΤΟ (Βασίλη Γκιζιάκη) 1

Στη μνήμη του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΙΖΙΑΚΗ (ΓΚΙΚΑΚΗ) αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης - Συνταγματάρχης του Εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθήνας, που σε όλη του τη ζωή υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και τα ιδανικά του σοσιαλισμού και του πατέρα του ΚΩΣΤΑ ΓΚΙΚΑΚΗ, κομμουνιστή, πρωτεργάτη του κινήματος των τσαγκαράδων στις Σέρρες, από τα ιδρυτικά μέλη του ΚΚΕ, προσφέρουμε 1.170 ευρώ για την ενίσχυση του ΚΚΕ μέσω ΚΟΒ Πεντέλης.

Τα εγγόνια, τα παιδιά, η σύζυγος και η αδερφή.

***

φωτό 1

Στις 16.12.1949, λόγω ανηκέστου βλάβης, άνοιξε η πόρτα της φυλακής για τον ΓΙΩΡΓΟ ΛΙΝΑΡΔΗ, μετά από είκοσι χρόνια διωγμών και φυλακίσεων και χάρη στις ενέργειες της δικηγόρου και αγωνίστριας Βούλας Ιατρίδου. Η οριστική αποφυλάκισή του έγινε το 1960 με τα μέτρα ειρήνευσης.

Για την Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος προσφέρω, μέσω ΚΟΒ Λυκότρυπας, 50 ευρώ.

Ο σύντροφος Γ. Κ.

***

Χάθηκες από το φως του ήλιου και αυτός δάκρυσε, χάθηκες από τα μάτια μας, αλλά ζεις στη σκέψη μας, στην καρδιά μας. Δεν πρόλαβες να ζήσεις πολύ. Πρόλαβες όμως να δώσεις πάρα πολλά. Γεννήθηκες Αγωνιστής. «Εφυγες» Αγωνιστής. Οι αγώνες σου δεν πήγανε χαμένοι, μη στεναχωριέσαι. Οι συμβουλές σου, τα λόγια σου έχουν μείνει χαραγμένα βαθιά στην καρδιά μας, στην ψυχή μας, σε όλους αυτούς που σε γνώρισαν, σε έζησαν. Ακόμα και στους πολιτικούς αντιπάλους σου ράγισε η καρδιά για το χαμό σου. Απλά γιατί γνωρίζουν την αξία σου. Μας έδωσες σε όλους να καταλάβουμε τα λόγια του Σααδί, ότι η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας για την επιβίωση. Τα στοχασμένα λόγια του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη: Ιδέες δεν Υπάρχουν. Ανθρωποι υπάρχουν που καβαλούν τις ιδέες και ανάλογα με το μπόι των ανθρώπων που τις κουβαλούν γίνονται κι αυτές μεγάλες. Το μόνο που μπορούμε να σου δώσουμε εμείς για όλα αυτά που μας έδωσες, για όλα αυτά που μας άφησες είναι ένα: ΝΑ ΥΠΟΚΛΙΘΟΥΜΕ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

Στη μνήμη του, η οικογένεια της αδελφής του, Μάχης Ξενοπανάγου, προσφέρει στο ΚΚΕ 80 ευρώ μέσω της Νότιας Εδαφικής ΚΟΒ Αχαΐας.

***

φωτό 1

Η ΠΕΤΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ «έφυγε» από τη ζωή στις 12/12/13. Γεννήθηκε στα Πετρικάτα Κεφαλονιάς το 1912. Φτωχή οικογένεια, ο πατέρας αναγκάστηκε να φύγει μετανάστης στην Αμερική για να τους ζήσει. Παρακολουθεί τις αγροτικές κινητοποιήσεις στο νησί, το 1927, και έρχεται σε επαφή με τους πρώτους μαρξιστές μέσα από πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται στο χωριό και δέχεται τις πρώτες επιρροές. Ερχεται στην Αθήνα το 1934. Εργάστηκε στο εμπόριο, γνωρίστηκε με συναδέλφους από το σωματείο εμποροϋπαλλήλων και γράφεται σ' αυτό. Αφοσιωμένη στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, αγωνίστηκε κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ και έδωσε ό,τι καλύτερο είχε για τη βελτίωση της ζωής όλων μας. Οργανώθηκε στο ΚΚΕ από το 1941, μέσα στις κλαδικές ΚΟΒ εμποροϋπαλλήλων. Οργανώνεται από τους πρώτους στο Εργατικό ΕΑΜ . Αναπτύσσει πολύμορφη δράση και παίρνει μέρος σε πολλές αποστολές με κίνδυνο της ζωής. Γι' αυτή της τη δράση συλλαμβάνεται από την ομάδα του αρχιβασανιστή Παρθενίου. Βασανίστηκε και μετά μεταφέρθηκε στις φυλακές Χατζηκώστα σε αφασία για 2 μήνες, με βαριές κακώσεις στον εγκέφαλο. Στου Χατζηκώστα έμεινε 7 μήνες. Μετά την απελευθέρωση εκλέγεται στη διοίκηση του σωματείου εμποροϋπαλλήλων, την οποία κέρδισαν οι συνεπείς αγωνιστές, και είναι υπεύθυνη της πρώτης ομάδας γυναικών που δημιουργείται. Φροντίδα πρώτη για τα ορφανά, τα παιδιά των φυλακισμένων και τους κατατρεγμένους από τον πόλεμο. Εφτιαξαν κατασκήνωση στην Πεντέλη και φρόντισαν για συσσίτια, ρουχισμό και τις ανάγκες των παιδιών. Μέσα στους Αγώνες θα γνωρίσει τον Χρήστο Πετρίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων και θα παντρευτούν, τα Χριστούγεννα του 1947. Η Μαρία θα ξανασυλληφθεί το Μάρτη του 1948 και παίρνει το δρόμο της εξορίας. Πρώτα στη Χίο, μετά Τρίκερι, Μακρόνησο και πάλι Τρίκερι. Τρεις μήνες μετά τη σύλληψη της Μαρίας, συλλαμβάνεται και ο άντρας της, κυνηγημένος από τη δικτατορία του Μεταξά ακόμη, Ακροναυπλιώτης που ζούσε στην παρανομία και τον στέλνουν στη Μακρόνησο. Εκεί, αφού τον κράτησαν αρκετά και τον σακάτεψαν στο ξύλο, τον έστειλαν σπίτι του να πεθάνει. Η Μαρία έμαθε το θάνατό του στην εξορία. Και η χούντα τη συνέλαβε και τη βασάνισε. Η Μαρία ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Γυναικών Ηλιούπολης και του σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Ηλιούπολης - Υμηττού - Δάφνης. Μέλος του τιμημένου ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής της.

Στη μνήμη της, η Μαργαρίτα Αντωνίου προσέφερε 50 ευρώ για την ενίσχυση του ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ κέντρου Ηλιούπολης.