Η υπόθεση του φόρου ακινήτων αντικειμενικά έχει ανοίξει ένα ζήτημα το οποίο δεν γίνεται εμφανές. Η αστική προπαγάνδα επικεντρώνεται στο μέγεθος του φόρου, είναι όντως η πρώτη φορά που εκφράζει αντιρρήσεις για την επιβολή του, επιδίωξε πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου να βάλει μπροστά την αδυναμία των λαϊκών νοικοκυριών να τον πληρώσουν, αλλά ουσιαστικά επιδίωκε, και τα κατάφερε, να επιβάλει αλλαγές φοροελάφρυνσης σε όφελος των αστών. Ετσι, φοροαπαλλάχτηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις που διαθέτουν ακίνητη περιουσία, ενώ αναλογικά οι έχοντες πολλά ακίνητα αστοί πληρώνουν αρκετά λιγότερο φόρο από τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τη μικροϊδιοκτησία. Που έχουν φοροληστευτεί με το φόρο εισοδήματος, έχει τσακιστεί το εισόδημά τους από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, είναι άνεργοι, εξαθλιωμένοι. Οταν πρωτοαποφασίστηκε το χαράτσι στα ακίνητα, ο Θ. Πάγκαλος, ως λαγός, είχε πει σε τηλεοπτική εκπομπή ότι δεν μπορεί να πληρώσει και ο ίδιος τον έκτακτο τότε φόρο και θα πουλήσει κάποιο ακίνητο για να τον πληρώσει. Ουσιαστικά εξαναγκάζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πουλήσουν, ή να τους τα κατασχέσουν. Αλλά αυτό ωθεί στη συγκέντρωση ακίνητης περιουσίας και γης σε λίγους μεγαλοεπιχειρηματίες, που θα αγοράσουν σχεδόν τζάμπα, για να επενδύσουν και να κερδοφορήσουν.