«Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πλήττεται από τους υψηλούς έμμεσους φόρους και το κόστος Ενέργειας και επιδεινώνεται επίσης και εξαιτίας (i) της αδυναμίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος να χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία, (ii) του υψηλού κόστους χρήματος (οι ελληνικές επιχειρήσεις δανείζονται με πολύ μεγαλύτερα πραγματικά επιτόκια από αυτά των επιχειρήσεων άλλων χωρών της Ευρώπης), (iii) συνεχούς μείωσης των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν στην τεχνολογία, την καινοτομία και τη βελτίωση της ποιότητας...» Οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα του ΣΕΒ ή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Αλλά χάσατε αν νομίζετε πως μόνο τα επιχειρηματικά επιτελεία κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις. Γιατί όλα τα παραπάνω προβάλλονται αγωνιωδώς από non paper του ΣΥΡΙΖΑ, ως αιχμές που καθυστερούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Και ως κριτική στην κυβέρνηση που δε φροντίζει να λύσει αυτά τα ζητήματα μένοντας μόνο στη μισθολογική μείωση. Αλλά και ως εκδούλευση στους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι αν γίνει κυβέρνηση θα φροντίσει πιο αποτελεσματικά από τη σημερινή κυβέρνηση την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους...