Με δεδομένο πως η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει στο DNA της τις κοινωνικές ανισότητες, η ΕΕ ψάχνει τρόπους αυτές να «στρογγυλευτούν». Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ θεωρούν δεδομένο ότι η Υγεία, η Πρόνοια και το Φάρμακο είναι εμπορεύματα, πεδία επενδύσεων και κερδοφορίας, ότι ο καθένας «αγοράζει» ανάλογα με το πορτοφόλι του. Η ΕΕ, λέγοντας «μείωση των ανισοτήτων», εννοεί να παίρνει από τους φτωχούς και να δίνει στους εξαθλιωμένους. Η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, η αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, η φορολόγηση του κεφαλαίου, αποτελούν εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα, στην ανάκαμψη, στις επενδύσεις κ.λπ.

Ετσι, επιβλήθηκε π.χ. 1 ευρώ στους ασφαλισμένους για κάθε εκτέλεση συνταγής, για να εξοικονομηθούν χρήματα για τους ανασφάλιστους, ενώ η επιβολή των 25 ευρώ συμμετοχή στη νοσηλεία θα γινόταν - υποτίθεται - για να δέχονται ανασφάλιστους τα δημόσια νοσοκομεία...

Εξάλλου, τόσο στη χώρα μας, όσο και σε άλλες χώρες, τα κόμματα που προσκυνούν την ΕΕ ως υπηρέτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης μιλούν μόνο για «κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης», για «δίχτυ ασφαλείας», για «ελάχιστα πακέτα» για «ευπαθείς» - και μη - ομάδες. Δηλαδή, ελάχιστες, αποσπασματικές και στοχευμένες υπηρεσίες Υγείας με το ελάχιστο δυνατό κρατικό κόστος.

Αλλωστε, προϋπόθεση για τη «βιωσιμότητα» των συστημάτων Υγείας είναι ο «προσδιορισμός του καλυπτόμενου πληθυσμού και των προσφερόμενων πακέτων κάλυψης, συμπεριλαμβανομένου και του τρόπου και επιπέδου κάλυψης των ανασφάλιστων». Εδώ ξεκαθαρίζεται πως οι ασφαλισμένοι σε καμιά περίπτωση δεν θα έχουν δωρεάν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, αλλά ένα ελάχιστο πλαφόν παροχών, ανάλογα με το εισόδημα ή τις εισφορές. Φυσικά, για τους ανασφάλιστους είναι ακόμη χαμηλότερο αυτό το επίπεδο, με στοιχειώδεις παροχές «πτωχοκομείου»...