«Στο τέλος θα υπάρξει συμβιβασμός»... Η δήλωση ανήκει στον Δ. Παπαδημούλη, έγινε στις 11 Ιούνη του 2012, όταν ενώπιον μεγαλοεπιχειρηματιών έδωσε εξηγήσεις για τον ψηφοθηρικό χαρακτήρα των συνθημάτων-υποσχέσεων που μοίραζε τότε το κόμμα του. Η παρέμβαση Παπαδημούλη είχε γίνει στη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσε η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδας (ΚΕΕΕ) με θέμα «Οι προτάσεις των κομμάτων για την έξοδο από την κρίση». Ο συμβιβασμός, στον οποίο αναφέρεται, είναι εκείνος που θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ως κυβέρνηση θα διαπραγματεύεται στα ευρωενωσιακά διαβούλια για λογαριασμό της αστικής τάξης και των αξιώσεών της να στηριχθεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας της. Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε μία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση στις περιβόητες διαπραγματεύσεις στην ΕΕ δεν θα εκπροσωπεί το λαό, θα διαπραγματεύεται για λογαριασμό του κεφαλαίου ζητήματα όπως το «κούρεμα» του χρέους, μέτρα δημοσιονομικής σταθερότητας κ.λπ.

Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα από την πορεία ανάπτυξης προ κρίσης, που τους έταζαν το μοίρασμα της πίτας, τα «χρυσά κουτάλια» της ΕΕ, της ΟΝΕ, τους έταζαν αδιάκοπη ανάπτυξη. Εχουν επίσης πείρα από την ίδια την πορεία της κρίσης, τις δυσβάσταχτες θυσίες και το φόρτωμά της στο λαό. Πείρα που μπορεί να αξιοποιηθεί ανοίγοντας πλατιά στο λαό τη συζήτηση «Ανάπτυξη για την εργατική τάξη και το λαό ή για το κεφάλαιο και τα μονοπώλια;». Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, με τη στάση του συσκοτίζει αυτό το πραγματικό ερώτημα. Λέει στους εργαζόμενους: «Υπάρχει και φιλολαϊκός δρόμος μέσα στον καπιταλισμό», «μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκή η ΕΕ». Η γραμμή αυτή είναι δηλητήριο για τους εργαζόμενους, είναι εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια χειραφέτησης και ριζοσπαστικοποίησης. Φανερώνει γιατί από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ο λαός δεν μπορεί να βγει ωφελημένος.