Σύμφωνα με στοιχεία του οίκου «Clarkson», η Ελλάδα επέστρεψε στην πρώτη θέση, ως η μεγαλύτερη «πλοιοκτήτρια» χώρα του κόσμου με κριτήριο τη συνολική χωρητικότητα. Οι Ελληνες εφοπλιστές εκτόπισαν στη δεύτερη θέση τους Ιάπωνες, καθώς διαθέτουν 4.894 πλοία συνολικής χωρητικότητας 164 εκατ. τόνων, έναντι 157,4 εκατ. τόνων και 8.537 πλοίων των Ιαπώνων. Ακολουθούν η Κίνα, η Γερμανία, η Νότια Κορέα, οι ΗΠΑ, η Νορβηγία, η Σιγκαπούρη, η Ιταλία και η Δανία.

Οπως δήλωσε στη γαλλική «Le Monde» ο Θεόδωρος Βενιάμης, πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, «σήμερα έχουμε τον έλεγχο στο 16,25% του παγκόσμιου στόλου και σχεδόν στο 40% του ευρωπαϊκού στόλου».

Οι Ελληνες εφοπλιστές κατέχουν το 23,8% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων και βρίσκονται στην κορυφή του στόλου φορτηγών πλοίων χύδην φορτίου (σιτηρά και άλλα ξηρά εμπορεύματα) με ποσοστό 18,5%. Σύμφωνα με στοιχεία από το οικονομικό ναυτιλιακό περιοδικό «Le Marin», οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν επενδύσει 13 δισ. δολάρια (9,4 δισ. ευρώ) για την κατασκευή 275 νέων πλοίων το 2013. Το πρώτο τρίμηνο του 2014, έκαναν επενδύσεις 5 δισ. δολαρίων.

Την είδηση παρουσίασαν με «ταρατατζούμ» τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα. Παρά την υποσημείωση ότι οι Ελληνες εφοπλιστές ελάχιστα επηρεάστηκαν από την κρίση, τα σχετικά ρεπορτάζ προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν προσδοκίες ότι κάτι αλλάζει στην οικονομία, ότι ξεκίνησε η ανάκαμψη για το κεφάλαιο και άρα ο λαός μπορεί κι αυτός να περιμένει «φως στο τούνελ». Είναι πράγματι έτσι; Ασφαλώς όχι! Μάλιστα, το παράδειγμα της ναυτιλίας είναι χαρακτηριστικό για το τι σημαίνει «ανταγωνιστικότητα» σε έναν κλάδο της καπιταλιστικής οικονομίας για τους εργαζόμενους.

Την ίδια ώρα που συσσωρεύουν αμύθητα κέρδη, οι εφοπλιστές, με τους αντιλαϊκούς νόμους 2687/53, 25/75 κ.ά., απολαμβάνουν 56 προκλητικές φοροαπαλλαγές. Οι φορολογικές τους υποχρεώσεις εξαντλούνται στη φορολόγηση με βάση τη χωρητικότητα και την ηλικία του πλοίου, με το σύστημα «tonnage tax», και όχι με κριτήριο τα ετήσια έσοδα και τα κέρδη τους.

Επιπλέον, με αλλεπάλληλους νόμους της κυβέρνησης, κλιμακώνουν την επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις των ναυτεργατών, χρωστούν στο ΝΑΤ εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, οι ακτοπλόοι έχουν το ελεύθερο να δρομολογούν τα καράβια τους όποτε και με όποια σύνθεση τους συμφέρει, ενώ με πρόσχημα το «πλοίο ασφαλείας» προσπαθούν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Αυτά συμβαίνουν την ώρα που: Από το 2012 μέχρι σήμερα, σε βάρος των ναυτεργατών έχει επιβληθεί αύξηση της φορολογίας κατά 300%. Αυξήθηκε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 χρόνια. Μειώθηκαν οι συντάξεις πάνω από 50%. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ιστορικά ρεκόρ, με το Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ) να δίνει για το Γενάρη 5.112 εγγεγραμμένους ανέργους, το ένα τρίτο του πραγματικού αριθμού. Από αυτούς επίδομα ανεργίας (294 ευρώ για τους έγγαμους και 235 ευρώ για τους άγαμους) πήραν μόλις οι 887, δηλαδή το 17,35%. Η αντίθεση είναι κραυγαλέα και δείχνει ποιος θα ωφεληθεί πραγματικά από την ανάπτυξη στη «νέα Ελλάδα», για την οποία ερίζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ...