Σινεμά δημιουργού! Τον 50χρονο Εσκιλ Βογκτ τον πρωτογνωρίσαμε ως σεναριογράφο της εκπληκτικής ταινίας «Οσλο, 31 Αυγούστου» (2011) του Γιόακιμ Τρίερ. Ο Βογκτ, στην πρώτη, καταδική του ταινία, ξεγυμνώνει γι' ακόμα μια φορά, με το καλοακονισμένο βλέμμα του, τη σκανδιναβική (εμπλέκει Νορβηγούς και Σουηδούς) κοινωνική πραγματικότητα, κομματιάζοντας σαν κοφτερό ξυράφι τα σωθικά της. Την καταναγκαστική μοναξιά που σε υποχρεώνει το σύστημα, σε εκπαιδεύει σκληρά από παιδί να είσαι μόνος, με συντροφιά τα άγρια ένστικτα και τα υποκατάστατα. Να εθίζεσαι τόσο, που στο τέλος να σου αρέσει. Ακραία επαλήθευση του κοινωνικού «στόχου» να μην έχεις ανάγκη κανέναν και τίποτα, το μηχάνημα που «διαβάζει» στην τυφλή γυναίκα τα χρώματα των ρούχων που θα βάλει στο πλυντήριο.

Ανθρωποι χωρίς κοινωνική ζωή. Και είναι αδύνατον να έχουν, γιατί δεν έχουν διδαχτεί την τεχνική του πώς αποκτιέται. Τόπος κοινωνικής συνεύρεσης το σούπερ μάρκετ και οι διαδικτυακοί τόποι που πουλάνε πορνό και τυφλά ραντεβού. Παρά ταύτα, ως ανθρώπινα όντα λαχταρούν να γίνει κάτι για να συνευρεθούν, να αισθανθούν αλληλέγγυοι - αναφορά εδώ στο φασιστικό χτύπημα στις 22/7/2011 με τους 69 νεκρούς νεολαίους. Ελάχιστοι διάλογοι, αφηγηματική voice over, μινιμαλιστική στιλιστική. Ο Βογκτ φτιάχνει ένα κολάζ από θεμελιώδεις εικόνες που συνθέτουν το παζλ της θλιβερής καθημερινότητας και ταυτόχρονα την «χαρακτηρίζουν». Αναπαράγει μια αξιολύπητη καρικατούρα ζωής κατ' εικόνα και ομοίωση της «εικονικής» και όχι το αντίθετο. Με ανάγκες ζόμπι, ο κοινός άνθρωπος του εκπολιτισμένου Βορρά γίνεται πειθήνιο όργανο και «καταναλώνει» ό,τι του υποδεικνύουν οι πολυεθνικές, από γκάτζετς έως ιδεολογία...

Με τους: Ελεν Ντόριτ Πέτερσεν, Χένρικ Ραφαέλσεν κ.ά.

Παραγωγή: ΝΟΡΒΗΓΙΑ (2014).