Από τις ταινίες - κλειδί του Ρενουάρ (επρόκειτο να τη γυρίσει ο Βισκόντι), έτυχε αδιάφορης υποδοχής από κοινό και κριτική. Πνευματική - για ορισμένους - διαθήκη του, ίσως η τελευταία των «μεγάλων» ταινιών του. Εκπληκτικά σκηνοθετημένη σαν κέντημα η χαλαρά εμπνευσμένη από διήγημα του Μεριμέ ιστορία, ανάλαφρο μείγμα νατουραλισμού, ψυχολογικών, πολιτικών και αντιεκκλησιαστικών αναφορών, αλλά και γεύσης για δράση, στοιχεία χαρακτηριστικά του μοντέρνου σινεμά. Η ταινία ξαναπιάνει θέματα προγενέστερων δουλειών: Ειλικρίνεια στον έρωτα ή «κλίση» στην τέχνη και θεμελιώνεται συνεχώς πάνω στην αντίθεση μυθοπλασίας / πραγματικότητας... Φόρος τιμής στην Κομέντια ντελ Αρτε, αυτό το φιλμ για το θέατρο μέσα στο θέατρο, δομημένο με την αρχή των κουτιών που το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο, συνιστά την πιο «ευγενή» και ραφιναρισμένη ταινία που έγινε ποτέ, με μια Μανιάνι εκπληκτική που ίσως λόγω ηλικίας και «ομορφιάς» δεν έκανε για το ρόλο...

Ενα θεατρικό μπουλούκι Κομέντια ντελ Αρτε αναστατώνει την ισπανική αποικία στο Περού του 18ου αιώνα. Η πριμαντόνα Καμίλα εντυπωσιάζει τους πάντες, αποπλανά τον έναν μετά τον άλλον. Τον ωραίο Ιταλό, τον αντιβασιλέα, τον λαοφιλή ταυρομάχο. Πτυχές της ζωής στην Αυλή, στο θέατρο, στο λαό... που θα φέρουν χαοτικό αδιέξοδο με τους ιθαγενείς να ετοιμάζονται να κατέβουν στο πεδίο της μάχης... Την κατάσταση σώζει η Καμίλα, θυσιάζοντας το μοναδικό αντικείμενο αξίας που κατέχει, την πολυτελή καρότσα - πέτρα του σκανδάλου - δώρο του αντιβασιλέα και επιστρέφει στο μοναδικό, αληθινό της πάθος στο θέατρο. Λαμπερό παραστατικό θέαμα με ωραιότατη σκηνογραφία και συγκλονιστικά χρώματα...

Με τους: Αννα Μανιάνι, Οντοάρντο Σπαντάρο, Ντάνκαν Λαμόντ, κ.ά.

Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ (1952).