Οπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Τριαντάφυλλος Σιαπέρας («Το σκάκι 2, θεωρία και πρακτική»), οι προχωρημένοι σκακιστές είναι απόλυτα απαραίτητο να ασχοληθούν μεθοδικά με τη μελέτη των συνδυασμών, γιατί είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι συνδυασμοί δεν μπορούν να μελετηθούν και ότι αποτελούν φυσικό χάρισμα.

Η άποψη του Ρέτι ότι η μελέτη των συνδυασμών - θεωρητική και πρακτική - αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προετοιμασίας για τον κάθε σκακιστή, έχει γενικά επικρατήσει σήμερα.

Η μελέτη των συνδυασμών μπορεί να διαιρεθεί σε τρία στάδια: α) Στην εκμάθηση της τεχνικής των συνδυασμών (σωστή κατάστρωση και σωστή εκτέλεση), β) Στην εκμάθηση της θεωρίας των συνδυασμών (τα συστατικά μέρη - στοιχεία, τις διάφορες εικόνες ματ, τους τυποποιημένους συνδυασμούς κ.λπ.), γ) την πρακτική εξάσκηση με όσο το δυνατό περισσότερα παραδείγματα.

Ενημερωτικά, για την α' περίπτωση, πρέπει να αρχίσουμε και να δώσουμε μεγάλη σημασία στην εκμάθηση του σωστού «μετρήματος» πάνω στη σκακιέρα. Είναι απαραίτητο, ο σκακιστής-στρια να «βλέπει» τη μελλοντική εξέλιξη των συνδυασμών χωρίς να μετακινεί τα κομμάτια.

Στην περίπτωση γ' για να αποκτήσουμε κάποια ευχέρεια στους συνδυασμούς, πρέπει να εξετάσουμε πολλές εκατοντάδες (κατά τον Ρομανόβσκι χιλιάδες!) παραδείγματα και να καταπιαστούμε με τη λύση και ανάλυση που συναντάμε σε βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες.

Η γνωριμία με μεγάλο αριθμό συνδυασμών και γενικά η πλούσια πρακτική εξάσκηση θα κάνουν τον παίκτη να αρχίσει να «συνηθίζει» στους συνδυασμούς. Αυτό θα τον βοηθήσει αποφασιστικά στο να ανακαλύπτει την ΥΠΑΡΞΗ συνδυασμού στην παρτίδα του! Το πιο δύσκολο στους συνδυασμούς είναι να «υποπτευθεί» ο παίκτης ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ! Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου ανακαλύψτε ένα μικρό συνδυασμό όπου παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.