Eurokinissi

Από την τριμερή Σύνοδο Κορυφής. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ν. Αναστασιάδης, Πρόεδρος της Κύπρου, Α. Σίσι, Πρόεδρος της Αιγύπτου, Αν. Σαμαράς, πρωθυπουργός της Ελλάδας

Σε αυτό το πλαίσιο, το προηγούμενο Σάββατο στο Κάιρο, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, ο Κύπριος Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος, Αλ Σίσι, πραγματοποίησαν Σύνοδο Κορυφής, σηματοδοτώντας τη στενότερη συνεργασία των τριών κυβερνήσεων, με στόχο την προώθηση «μπίζνες» σε κλάδους όπως η Ενέργεια, το διαμετακομιστικό εμπόριο, ο τουρισμός και η ναυτιλία. Μάλιστα, προκειμένου να επιταχυνθεί η εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, στη Σύνοδο αποφασίστηκε να επισπευσθούν οι διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μεταξύ των τριών κρατών.

Μόλις δύο 24ωρα αργότερα, γνωστοποιήθηκε ότι στις 5-6/12 φτάνει στην Αθήνα ο Τούρκος πρωθυπουργός, Α. Νταβούτογλου, συνοδευόμενος από κλιμάκιο υπουργών της τουρκικής κυβέρνησης, καθώς, υπό την προεδρία του και του Ελληνα ομολόγου του, Αντ. Σαμαρά, συγκαλείται εδώ το 3ο τακτικό ετήσιο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας. Προετοιμάζοντας τη συνάντηση της Αθήνας, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, θα συναντηθεί στις 29/11 στην Τουρκία με τον Τούρκο ομόλογό του, Μ. Τσαβούσογλου. Η απόφαση σύγκλησης πάρθηκε μετά από τηλεφώνημα του Σαμαρά στον Νταβούτογλου, αμέσως μετά τη Σύνοδο του Καΐρου.

Πρόκειται για στοχευμένη προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ των δύο πλευρών, γύρω από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, στο φόντο της συνύπαρξης ανταγωνισμών αλλά και τάσεων συμβιβασμού και συνεργασίας μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών.

Αλλωστε, ενδεικτική του γεγονότος ότι οι ελληνοτουρκικές «μπίζνες» προχωρούν όπου οι δυο αστικές τάξεις τα βρίσκουν, ήταν: Η επίσκεψη την Τετάρτη του Τούρκου γενικού προξένου στη Θεσσαλονίκη, Τ. Μπιλτεκίν, στα Γιάννενα όπου συζήτησε με τοπικούς παράγοντες για τη διάνοιξη πεδίων συνεργασίας σε εμπόριο και τουρισμό. Το ελληνο-τουρκικό επιχειρηματικό Φόρουμ την ίδια μέρα στη Σμύρνη, με τη συμμετοχή δεκάδων εταιρειών των δύο χωρών. Η πραγματοποίηση την Τρίτη ημερίδας στο ΕΒΕΑ, στην Αθήνα, για τις προοπτικές παραπέρα διείσδυσης ελληνικών εταιρειών και προϊόντων στη μεγάλη τουρκική αγορά.

Σημειωτέον, όλα αυτά γίνονται ή δρομολογούνται από τις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας ενόσω συνεχίζεται η τουρκική κατοχή στην Κύπρο, η προκλητική παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας από πλευράς Αγκυρας, ενισχύονται οι κίνδυνοι νέου διχοτομικού σχεδίου τύπου «Ανάν» σε βάρος του κυπριακού λαού.

Αποδεικνύεται έτσι στην πράξη πόση βάση έχουν τα μεγάλα λόγια των κάθε λογής αστικών επιτελείων περί «εθνικού συμφέροντος» και «πατρίδας», που πάνε περίπατο όποτε είναι να κλείσουν νέα επικερδή συμβόλαια.

Χώρια και το γεγονός ότι οι αστικές τάξεις Ελλάδας, Τουρκίας και γενικότερα αξιοποιούν στο εσωτερικό των χωρών τους αυτές τις εντάσεις, πάλι για τα δικά τους συμφέροντα: Ως εργαλείο εκφοβισμού και εκβιασμού των λαών, ώστε -με την επίκληση του «εθνικού κινδύνου»- να αμβλύνουν την ταξική πάλη και, πολύ βολικά για τα μονοπώλια, να στοιχηθούν πίσω από τα συμφέροντά τους και τους χειρισμούς που κάθε φορά επιλέγουν για να τα εξυπηρετήσουν.

Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει την υλοποίηση «άξονα» και με το Ισραήλ. Σε αυτό το πλαίσιο, την Τετάρτη έγιναν στην Αθήνα «πολιτικές διαβουλεύσεις» των γγ των υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Σύμφωνα με Κοινό Ανακοινωθέν που εξεδόθη, «επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους για περαιτέρω ενίσχυση των ταχέως αναπτυσσόμενων οικονομικών σχέσεών τους, προκειμένου να αντικατοπτρίζουν το άριστο επίπεδο των διμερών πολιτικών σχέσεων. Συμφωνήθηκε, ως εκ τούτου, η επιτάχυνση της συνεργασίας σε τομείς όπως το εμπόριο, ο τουρισμός, η βιομηχανική έρευνα και ανάπτυξη, η τεχνολογία υδάτινων πόρων, η περιβαλλοντική προστασία και η γεωργία. Η Ελλάδα και το Ισραήλ επιβεβαίωσαν, επίσης, το κοινό τους ενδιαφέρον για την προώθηση της συνεργασίας στον κρίσιμο τομέα της Ενέργειας».

Παράλληλα, συμφωνήθηκε οι υπουργοί Εξωτερικών των τριών χωρών, Ευ. Βενιζέλος, A. Lieberman και Γ. Κασουλίδης, να προχωρήσουν σε τριμερή συνάντηση στην Αθήνα τις επόμενες βδομάδες, ετοιμάζοντας και Τριμερή Σύνοδο Κορυφής στα πρότυπα αυτής που έγινε στο Κάιρο.

Βέβαια, η θεωρία που παπαγαλίζει η κυβέρνηση περί «αξόνων» και «στρατηγικών συμμαχιών» που στήνει με «περιφερειακές δυνάμεις» της ευρύτερης περιοχής, πλασάρεται ενώ «άξονες» αναδιατάσσονται και συμμαχίες ανατρέπονται ανά πάσα ώρα και στιγμή με βάση τα συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης χωριστά και πώς βλέπει αυτά να εξυπηρετούνται.

Ακόμα και αν συμπίπτουν κατά καιρούς συμφέροντα διαφορετικών «παικτών» στο ενεργειακό αλισβερίσι (που έτσι κι αλλιώς αφορά στα μονοπωλιακά συμφέροντα), η ιστορική πείρα δείχνει ότι σε κάθε φάση διαπραγμάτευσης και συμφωνιών «τρέχουν» παράλληλα παζάρια και ...εναλλακτικά σενάρια.

Στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση διαμηνύει με κάθε ευκαιρία την προσήλωσή της στα προτάγματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη διάθεσή της να στηρίξει τα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα για προώθηση θέσεών του σε μια σειρά ζώνες, σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Βρίσκει σε αυτό το πεδίο σύμμαχο το ΣΥΡΙΖΑ, που διακηρύσσει διά του προέδρου του ότι η θέση της Ελλάδας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι αδιαπραγμάτευτη, εγκαλεί μάλιστα την κυβέρνηση γιατί δεν αναλαμβάνει ακόμα πιο ενεργό «διπλωματικό» ρόλο εν μέσω οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Αλλά και η κριτική που ασκεί η αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, ότι ασκεί εξωτερική πολιτική με βάση τις εκλογικές της επιδιώξεις, συσκοτίζει συνειδητά το γεγονός ότι η κυβερνητική πολιτική καθορίζεται από το στρατηγικό στόχο της εγχώριας αστικής τάξης για γεωστρατηγική της αναβάθμιση, ακριβώς γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνει στον ίδιο στόχο.

Φυσικά, η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και της Κύπρου στην ΕΕ, όχι μόνο δεν αποσόβησε την επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά, στην πράξη, αποδεικνύεται πως οι ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες τροφοδοτούν την τουρκική προκλητικότητα, είναι παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και υποστηρίζουν διχοτομικά σχέδια σε βάρος της Κύπρου.

Χαρακτηριστικές ως προς αυτό και οι δηλώσεις που έκανε πρόσφατα στην Αθήνα ο νέος γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Σόλτενμπεργκ, όταν, ενόσω κλιμακωνόταν η προκλητικότητα της τουρκικής αστικής τάξης σε Αιγαίο και Κύπρο, αυτός καλούσε όλες τις πλευρές, δηλαδή και Αθήνα - Λευκωσία, σε ...αυτοσυγκράτηση!

Παρακάμπτοντας τα παραπάνω για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση διαφημίζει το αξιόμαχο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, συμπληρώνοντας ότι είναι στη διάθεση των διακρατικών ενώσεων προς εφαρμογή του «Διεθνούς Δικαίου». Δηλαδή, διαθέσιμες για ιμπεριαλιστικές αποστολές και επιχειρήσεις που εκκινούν και εκτυλίσσονται με βάση το πώς οι πολυεθνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι ερμηνεύουν τα ...δικαιώματά τους για κατάκτηση νέων αγορών, εκμετάλλευση νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών, φυσικά και με πόλεμο.

Σημειωτέον, η διαθεσιμότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (στελεχών, μέσων και υποδομών) προβάλλεται και προχωρά ενώ: Συνεχίζεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε Συρία και Ιράκ με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών, που προηγούμενα στήριξαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν οι ΗΠΑ, ΕΕ και σύμμαχοί τους. Κλιμακώνεται η επιθετικότητα του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού. Παρατείνεται η επικίνδυνη κατάσταση στην Ουκρανία, που διαμορφώθηκε μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Οξύνονται οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια. Ακρως επικίνδυνες εξελίξεις στον περίγυρο της χώρας που βάζουν τον ελληνικό λαό, όπως και τους άλλους λαούς, σε κινδύνους.

Από τα παραπάνω, άλλωστε, γίνεται φανερό ότι στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί για τους υδρογονάνθρακες και τους αγωγούς, διαμορφώνεται έδαφος ακόμα και για πιο γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση.

Τα φλεγόμενα μέτωπα που ανοίγουν οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί σε όλο τον πλανήτη και με ιδιαίτερη έμφαση στο τόξο της ευρύτερης περιοχής μας, από την Αν. Ευρώπη και τα Βαλκάνια, μέχρι την Αν. Μεσόγειο και τη Β. Αφρική, στο φόντο των «δυσκολιών» ανάκαμψης από την οικονομική κρίση, «υπενθυμίζουν» με οδυνηρό τρόπο στους λαούς ότι ο καπιταλισμός γεννάει κρίσεις και πολέμους.

Επιβεβαιώνεται ότι μόνη «διέξοδος» του καπιταλισμού από την κρίση του είναι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ακριβώς η πιο πλήρης μορφή αυτής της καταστροφής, ο πιο «τελεσίδικος» τρόπος που διαθέτουν τα μονοπώλια για να «λύσουν» πώς θα επιμεριστούν ζημιές και κέρδη.

Παραπέρα, στο έδαφος της κυριαρχίας των μονοπωλίων και του αδυσώπητου ανταγωνισμού τους, επιβεβαιώνεται ότι η εύρεση ενεργειακών κοιτασμάτων στην Αν. Μεσόγειο όχι μόνο δεν αποτέλεσε (όπως λεγόταν) «παράθυρο ευκαιρίας» για προώθηση «της ειρήνης και της περιφερειακής συνεργασίας» και επίλυσης προβλημάτων, όπως του Κυπριακού, αλλά, αντιθέτως, περιέπλεξε ακόμα περισσότερο τους σφοδρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το ΚΚΕ αντιτάσσεται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Καταδικάζει την πολιτική εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση. Αποκαλύπτει πως η διατήρηση της Ελλάδας στο μαντρί των ΝΑΤΟ και ΕΕ (που υποστηρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στον κυπριακό λαό, τον παλαιστινιακό λαό και παλεύει για την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, για δίκαιη λύση, με τους λαούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Απαιτεί: Να σταματήσει η λειτουργία του Στρατηγείου της ΕΕ στη Λάρισα και του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου στη Θεσσαλονίκη. Να κλείσει η βάση της Σούδας. Να μη διατεθεί καμία υποδομή που βρίσκεται στη χώρα μας και κανένας στρατιώτης για την οργάνωση των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων. Να επιστρέψουν πίσω όλα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται στο εξωτερικό, σε αποστολές του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΟΗΕ.

Τονίζει ότι, αξιοποιώντας την πείρα τους, ο λαός μας και οι άλλοι λαοί έχουν υποχρέωση να επαγρυπνούν και να υπερασπίζονται με τον αγώνα τους τα δικά τους συμφέροντα. Υπογραμμίζει ότι η πάλη για την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, είναι προϋπόθεση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλους λαούς, με σεβασμό στα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας.